Είδος: Emo punk / Punk Rock/ Alternative Rock
Εταιρία: Nasty Cut Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 3 Απριλίου 2020
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το δελτίο τύπου το οποίο ήρθε από τη Νasty Cut Records χαρακτήριζε τους ΗΟΙ-ΡΟΙ ως Εmotive Ρunk (μια χαρά ταιριαστή ταμπέλα τη βρίσκω), αλλά και Post Hardcore όπου λυπάμαι θα διαφωνήσω. Ή τουλάχιστον εκείνη την εντύπωση είχα στα πρώτα κομμάτια του δίσκου, αλλά η συνέχεια της ακρόασης όφειλε να με εκπλήξει.
Ειδικά η εισαγωγή του πρώτου κομματιού ονόματι “Mal Ad Just” ξεκινάει με δυναμικό γύρισμα στα τύμπανα και ενώ περιμένεις να ακούσεις ταχύτητα ξαφνιάζεσαι με ένα πετυχημένο πάντρεμα των Hot Water Music με τους Fugazi. Μελωδίες σε πιο ματζόρε νότες από την πλειοψηφία του Αμερικάνικου punk rock (αλλά κρατώντας τις επιρροές από μπάντες όπως οι Face to Face) και τεχνικοί ρυθμοί στο ύφος των At The Drive In. Ειδικά το πρώτο single-άκι που κυκλοφόρησαν για την προώθηση του “Sain’t Adorable”, το “Chief End”, παρόλο που θυμίζει λίγο Menzingers στην αρχή, μετά σε πηγαίνει σε πιο Soronity Noise μονοπάτια. Η έκπληξη για λίγο post hardcore που προανέφερα, έρχεται με πιο screamο φωνητικά να σπάνε την γλυκιά, αλλά μελαγχολική με γρέζι, σε γενικές γραμμές, φωνή και με πιο δυναμικά τύμπανα (που θύμισαν μέχρι και μεταγενέστερους Propagandhi στιγμιαίως) στα τραγούδια “Whelming” και “Rycorice”. Μην περιμένετε όμως, post hardcore στο ύφος των More Than Life, Modern Life Is War, Birds In Row, άντε λίγο των Touche Amore με αρκετούς Sunny Day Real Estate. Kαι αφού αποκατέστησα τον χαρακτηρισμό των Θεσσαλονικιών και σας τα έπρηξα με τόσες συγκρίσεις με άλλες μπάντες, πάμε να δούμε την τελευταία τους κυκλοφορία λίγο πιο αγνωστικιστικά.
H ηχογράφηση και η μίξη του δίσκου έγινε από τον πιο ταιριαστό στο ύφος της μπάντας ηχολήπτη που θα μπορούσαν να βρούνε τα παιδιά τον Jacopo Fokas (Despite Everything) στην Villa Giuseppe, ενώ το mastering έγινε στο Blasting Room της Αμερικής από τον Jason Livermore. Η παραγωγή ενισχύει τα εφέ, την καθαρότητα, αλλά και την παραμόρφωση στις κιθάρες, ανεβάζοντας το σε άλλο επίπεδο, θάβοντας όμως τα πλήκτρα, με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζει ο ακροατής σε σημεία, αν η μελωδία που του πιπιλίζει το μυαλό έρχεται από έγχορδο ή από τα keyboards (το λες και μαγεία του recording και του post production). Πέρα ότι οι συνθέσεις των ίδιων των HOI-POI έχουν εκσυγχρονιστεί από την προηγούμενη ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία από το 2016 (που ήταν ήδη πολύ μπροστά από την εποχή της για τα ελληνικά δεδομένα) του “Forever Knows Best” είναι και όλη η παραγωγή του άλμπουμ που επιβεβαιώνει ότι διάλεξαν τους καλύτερους. Χαίρομαι όταν υπάρχουν ανερχόμενες και τόσο πολλά υποσχόμενες ντόπιες μπάντες και πιστεύω ότι ίσως να ήταν από τις καλύτερες μουσικές συντροφιές για ένα βροχερό μεσημέρι εν μέσω καραντίνας.
Spotify: https://open.spotify.com/album/5XtmuMpgGDNTxSQ3zmFBgQ?si=fhz5UgOdSbyFyZxWT8VEcQ
Bandcamp: https://hoi-poifarplanewind.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/hoi.poi.farplane.wind/
Instagram: https://www.instagram.com/hoipoifarplanewind/
Twitter: https://twitter.com/hoipoifw
774 
