Είδος: Power/Thrash metal
Δισκογραφική: High Roller Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Σεπτεμβρίου 2020
American History Hexx. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τους αμερικάνους power/thrash metallers Hexx, οι οποίοι ήταν και παραμένουν κομμάτι της ιστορίας της περιβόητης σκηνής του San Francisco. Γέννημα θρέμμα της παραπάνω περιοχής, οι Hexx, ανήκουν στην 3η γενιά ανάμεσα στην πλειάδα των συγκροτημάτων που ξεπετάγονταν σαν μανιτάρια κατά την “έκρηξη” του thrash κινήματος στις αρχές των 80’s.
Πιο κοντά στο speed-αριστό US power metal των Vicious Rumors και Metal Church, παρά στο “παραδοσιακό” thrash των Exodus και Metallica, όπως αυτό γεννήθηκε και εξελίχθηκε στην πορεία (αλήθεια, πόσο λεπτές οι γραμμές σε εκείνη τη χαοτική περίοδο;) οι Hexx έκαναν μία πορεία από το 1984 μέχρι το 2017, ξεκινώντας από speed metal φόρμες, περνώντας σε τεχνικές thrash/death αναζητήσεις για να επιστρέψουν το ’17 στις ρίζες τους, διαγράφοντας μια μουσική στροφή 360Ο . Με το νέο τους πόνημα “Entangled In Sin” συνεχίζουν να βαδίζουν στο “μονοπάτι της αρετής” και όπως αποδεικνύεται πολύ καλά κάνουν.
Κυρίες και Κύριοι, καλοδεχούμενοι είναι όλοι οι νεωτερισμοί και η εξέλιξη και η πολυπλοκότητα στη μουσική μας αλλά το συναίσθημα που δίνει σε εμένα προσωπικά αυτή η ανόθευτη μεταλλική γκ@ύλα (ναι ναι με ΓΚ) δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ. Οι παλιές καραβάνες της μπάντας Dan Watson (guitars) και John Shafer (drums) είναι υπεύθυνοι για αυτή την αγνή μεταλλική αύρα που εκπέμπει το άλμπουμ. Όταν εν έτη 2020 προσφέρεις metal ύμνους, με 80’s feeling, σαν το εναρκτήριο “Watching Me Burn” ή το “Power Mad”, τότε κάτι κάνεις καλά. Οι ερμηνείες του Eddy Vega κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα, φέρνοντας στο μυαλό (χωρίς αυτό να αποτελεί ύβρη αλλά παράσημο) τους εκλιπόντες David Wayne και Carl Albert.
Από κοντά στον αρχηγό και ο Bobbie Wright (guitars) να ανταλλάσει κιθαριστικές “απόψεις” μαζί του, όπως και ο Don Wood (bass) ο οποίος συμπληρώνει το rhythm section ακολουθώντας διακριτικά και χωρίς φανφάρες τους υπολοίπους.
Μπορείς λοιπόν να χτυπηθείς άφοβα τόσο με το ομώνυμο όσο και με το “Internal Enemy”, να “ξεκουμπώσεις” αυχενικούς σπονδύλους με τη riif-άρα του mid-tempo “Strive The Grave” και παρ’ όλα αυτά να βρεις δύναμη να υψώσεις τη γροθιά σου ουρλιάζοντας “HEAVY METAL” ακούγοντας “Wise To The Ways World”. Φήμες που λένε πως τα “Beautiful Lies” και “Touch Of The Creature” κάνουν “κοιλιά” και είναι απλά fillers, μπορεί και να ισχύουν αλλά τι σημασία έχει; Δικά σου είναι τα αυτιά και άστα μόνα τους να κρίνουν. Το άλμπουμ κλείνει όμορφα με το “Over But The Bleeding” το οποίο για κάποιο ανεξήγητο λόγο μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Κάπου με ταξίδεψε πίσω στο χρόνο αλλά δε μπορώ ακόμα να βρω που, πως και γιατί.
“Κερασάκι” σε ένα κατά τα’ άλλα χορταστικότατο άλμπουμ τα τρία μπόνους κομμάτια του, το groovy “Signal 30 I-5” καθώς και οι επανεκτελέσεις των “Night Of Pain” και “Terror” από το άλμπουμ “No Escape” του 1984.
Μπορεί τα πράγματα όντως να εξελίσσονται και ορθώς να συμβαίνει αυτό. Πάντα όμως θα επιστρέφω σε αυτή την παλιομοδίτικη βάση. Μπορεί ακόμα, στα 40 μου πλέον, να μην μπορώ να υπολογίσω πόση δύναμη πρέπει να βάλω στο headbanging (καράφλας γαρ). Πάντα όμως μετά από τέτοια albums θα έχω συγκεντρώσει επαρκή ποσότητα γαλακτικού οξέως στον αυχένα μου, ικανή να τον ακινητοποιήσει για αρκετές μέρες. Και αυτό μου είναι αρκετό.
Facebook : http://www.facebook.com/officialhexx
662 
