Τα τελευταία χρόνια το doom metal βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, αφού πολλές νέες μπάντες και φυσικά και οι προϋπάρχουσες ασχολούνται με τις διάφορες εκφάνσεις του συγκεκριμένου ήχου. Οι Hex A.D. είναι μία από αυτές τις μπάντες και σχεδόν δύο χρόνια μετά το δυνατό “Netherworld Triumphant”, επιστρέφουν με το τέταρτό τους χτύπημα που ακούει στο όνομα “Astro Tongue In The Electric Garden”.
Οι Νορβηγοί progressive doomsters, ιδρύθηκαν πριν περίπου 6 χρόνια από τον Rick Hagan και τον παραγωγό Chris Tsangarides (rip!!!) και έχουν καταφέρει να κυκλοφορήσουν τρία albums το “Even The Savage Will See Fair Play” του 2014, το “The Last Nail In The Coffin Lid” του 2016 και το “Netherworld Triumphant” του 2018. Το τέταρτό τους πόνημα “Astro Tongue In The Electric Garden”, έρχεται εν μέσω δισκογραφικής τυπικότητας και ακρίβειας να “ταράξει τα νερά” του χώρου, με μία διαφορετική και συνάμα ενδιαφέρουσα εκδοχή του doom ήχου του group.
Οι Hex A.D., έχουν ως βάση το doom metal όπως μας το έμαθαν οι “πατέρες” του είδους Candlemass, οι Trouble και οι υπόλοιποι μεγάλοι doomsters, χωρίς όμως να λείπει η δική τους πινελιά, το δικό τους μοτίβο-έκπληξη κάθε φορά. Μπορεί λοιπόν να είναι doom, αλλά ο ήχος των Hex A.D είναι καταδικασμένος να ξεχωρίζει, αφού η μπάντα καταφέρνει να συνδυάζει τα δικά της στοιχεία με το doom ήχο όπως τον ξέρουμε.
Το “Astro Tongue In The Electric Garden”, είναι δεδομένο ότι δεν έχει καμία μα καμία σχέση με τον προκάτοχό του. Και αυτό οφείλεται πρώτα απ’ όλα στο group, που δε μένει προσκολλημένο σε στερεότυπα και δοκιμάζει διάφορες συνταγές ώστε να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα και δευτερευόντως στο γεγονός ότι πλέον το doom είναι ένα είδος που επιδέχεται δημιουργικού οίστρου και ανακάτεμα των “υλικών” του. Έτσι οι Νορβηγοί doomsters, πήραν τη doom βάση τους, την ανακάτεψαν με λίγη δόση progressive metal και την έντυσαν με ψυχεδελική ατμόσφαιρα, βγάζοντας αυτό το ηχητικό progressive/doom αποτέλεσμα. Άλλωστε πέρα από τις προφανείς doom επιρροές, ποια μπάντα δεν έχει επηρεαστεί από τους πατέρες του ψυχεδελικού ήχου Pink Floyd, Led Zeppelin ή και Doors ακόμα;
Ακούγοντας το album, μπορείς να διακρίνεις δύο μουσικές ενότητες. Η πρώτη ενότητα περιλαμβάνει τα 4 πρώτα κομμάτια, όπου η μπάντα βγάζει τη doom κουλτούρα της επιστρωμμένη με αυτό το progressive/psychedelic ηχητικό κάλυμμα, ενώ στη δεύτερη ενότητα οι Hex A.D. κινούνται σε πιο heavy/prog μονοπάτια, χωρίς ωστόσο να λείπει η ψυχεδελική κάλυψη των τραγουδιών. Έτσι, ενώ τα “Deadly Nightshade” και “Astro Tongue” αναβλύζουν doom μελωδίες και progressive φόρμες, τα “Hawks And Doves” και “Old Bones” κινούνται σε πιο κλασικές heavy/prog διαδρομές, δημιουργώντας μία ελκυστική, ηχητική διαφορά, που σε κρατάει καθηλωμένο.
Εάν δε, θέλουμε να σταθούμε σε κάποιο σημείο του δίσκου, τότε αυτό είναι σίγουρα το κομμάτι “A Stone For The Bodies Not Found”. Πέρα από την οποιαδήποτε ερμηνεία μπορεί να το χαρακτηρίσει και να του αποδοθεί, αυτή η ψυχεδελική μπαλάντα κρύβει μέσα της όλη τη ’70s μουσική παράνοια των Pink Floyd, Led Zeppelin και ακόμη και τη “μουσική σχιζοφρένεια” του “The End” των Doors. Ένα κομμάτι, που μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για τον ψυχεδελικό ήχο, με το Rick Hagan να μας προσφέρει μία από τις καλύτερες ερμηνείες που έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό. Σίγουρα από τα highlights του δίσκου.
Το “Astro Tongue In The Electric Garden”, δεν είναι ένα ακόμη doom metal album. Είναι οι ιδέες ενός group αποτυπωμένες σε μουσική, που “αποκτούν χρώμα” σε κάθε άκουσμα. Είναι η διαφορετικότητα και η δημιουργικότητα, που μας έκαναν να αγαπήσουμε αυτή τη μουσική και να μας συντροφεύει για όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα albums για τους λάτρεις του progressive ήχου και ένας δίσκος που θα κερδίσει τους φίλους του διαφορετικού. Οι Hex A.D., έχουν στοχεύσει την κορυφή και θα κάνουν τα πάντα για να τη φτάσουν.
https://www.facebook.com/hex.a.d/
672 
