Μεγάλη χαρά στις τάξεις του rockway.gr, αφού φέτος έχουμε την τύχη να καλύπτουμε “δημοσιογραφικά” δύο γνωστά φεστιβάλ εκτός Ελλάδος.
Προηγήθηκε η περιπέτεια του Βασίλη Χατζηβασιλείου στο Roadburn Festival 2024, πρώτη φορά επισήμως (διαβάστε ΕΔΩ και ΕΔΩ), και εγώ σκέφτομαι ποια είναι τα τραγούδια που θα ήθελα να δω/ακούσω περισσότερο από κάθε άλλο στο φετινό Hellfest.
Δεν το κάνω για να με ζηλέψετε (όξω ψύλλοι και κοριοί), αφού αρκετά από αυτά θα τα απολαύσετε και εσείς στη χώρα μας, αλλά για να μοιραστώ την ανείπωτη χαρά μου που θα δω όλα αυτά τα acts μαζεμένα. Και επειδή έχουμε και λίγο OCD, θα τα βάλω αλφαβητικά χωρίζοντας τα σε δυο δεκάδες, αρχίζοντας με:
ALL THEM WITCHES: “Don’t bring me coffee”
Το album τους “Sleeping through the war” (2017) με έκανε να παραμιλάω και έκτοτε το ακούω πολύ συχνά αυτό το τραγούδι. “Ο “καφές” θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Ελιές, εφημερίδα, όπερα ή ερωτήσεις συνέντευξης. Αυτός ο περιττός, βασισμένος στα ΜΜΕ, διαγωνισμός ούρησης είναι ο “καφές” μου” μου είχε εκμυστηρευτεί ο Michael Parks κάποτε.
“Ain’t nobody gonna tell me how to run my town”
AVENGED SEVENFOLD: “Shepherd of Fire”
Δεν είμαι μεγάλος τους φαν και κάπου κάπου σφοδρός επικριτής τους, αλλά η αποδοχή του κοινού ανά τα χρόνια, ρολάρει τη γνώμη μου και μου την εφαρμόζει εκεί που ο ήλιος δεν φτάνει. Από το 6ο τους, “Hail to the king” (2013), το τραγούδι τρύπησε το ταβάνι των charts και συνόδευσε μέχρι και το γνωστό video game, Call of Duty. Καιρός λοιπόν, να μου αλλάξουν γνώμη(;)!
Well I can promise you paradise
No need to serve on your knees
And when you’re lost in the darkest of hours
Take a moment and tell me who you see
Won’t tell ya who not to be
BODY COUNT: “This is why we ride”
Η γκρούβα τους έχει ως υπότιτλο, και πως να μην είναι έτσι, όταν η μπάντα έχει αρχηγό έναν από τους cult εκπροσώπους του gangsta rap. Ήμουν μικρός τότε στο ΡΟΔΟΝ. Έχασα την ευκαιρία και θα ταξίδευα ακόμα και αν δεν ήταν άλλος στο φεστιβάλ. Οι Body Count ήταν μέσα στους λίγους που “άλλαξαν” τον σκληρό ήχο στα τέλη των 90s και μετά, και αφού σιώπησαν για λίγο μετά το “Murder 4 hire” (2006), επανήλθαν το 2014 και κυκλοφορούν τη μια μπουνιά μετά την άλλη. Από το “Bloodlust” του 2017, ένας φόρος τιμής σε όσους έχασαν κάποιον δικό τους λόγω της βίας του δρόμου.
They remove hope and then we sell dope
Pain in poverty has us at each other’s throat
Families are broken and so we gang bang
A bit form of unity but most love some of us ever seen
BRUCE DICKINSON: “Chemical Wedding”
Τότε που όλοι έκλαιγαν, εγώ είχα βρει καινούργιο νόημα στη νέα καριέρα ενός μεγάλου ερμηνευτή που έχοντας βρει τη δική του φλέβα χρυσού στον μεγάλο Roy Z, φτάνει σε εκείνο το ζενίθ του “The chemical wedding” (1998). Θυμάμαι στην εμφάνιση του στο Rockwave Festival στη Ριζούπολη το 1997 να σκαρφαλώνει στις σιδεριές που βαστούσαν τα φώτα τραγουδώντας και αφού τον έχω δει αρκετές φορές πλέον και με τους Maiden, αδημονώ να τον παρακολουθήσω να τραγουδάει τα πολύ δικά του λόγια. Ίσως τον δω κ στην Αθήνα.
“And so we lay, we lay in the same grave”
COCK SPARRER: “Take ‘em all”
Μάλλον η παλαιότερη μπάντα του Hellfest, οι Άγγλοι είναι μια ιστορία μόνοι τους και το κομμάτι αυτό έχει διασκευαστεί και από την τελευταία κομπανία που ροκάρει σε μια άγνωστη pub. Ένα τραγούδι κατά των μανατζεραίων που πλουτίζουν στην πλάτη των μουσικών. Όχι ιδιαίτερα φιλειρηνικό, αλλά σίγουρη λύση για το πρόβλημα. Από το θρυλικό “Shock Troops” (1983).
“They wouldn’t be no loss, they aint worth a toss
It’s about time they all dropped dead”
DISMEMBER: “Collection by blood”
Ένα από εκείνα τα riffs που έκαναν σημαντική τη σουηδική death metal σκηνή. Από τον θεσπέσιο “Massive Killing Capacity” (1995), το κομμάτι κουβαλάει τη φρίκη της μάχης και τη μανία της έκστασης ενός στρατιώτη που απλά συλλέγει το αίμα του εχθρού.
“A soft gentle move
Powered by hungry flesh
Death will be, blood I’ll see
Dreams can’t last forever;
I’m forcing death to be
Watch you bleed”
DROPKICK MURPHYS: “Ripping up the boundary line”
Από το πρόσφατο “Okemah Rising”, έναν ακόμη δίσκο βασισμένο στα γραπτά του Woody Guthrie μια ωδή στην κατάργηση των συνόρων. Και όλων αυτών που μας χωρίζουν σε τάξεις ανθρώπων. Χωρίς τον Al Barr, θα υπάρχει μια περιέργεια που πρέπει να ικανοποιηθεί. Τους έχω δει αρκετά, αλλά τώρα είναι διαφορετικά.
“The best job of work that I had in my time
Was ripping up the boundary line”
FEAR FACTORY: “Replica”
Ένα από τα σημαντικότερα ονόματα του λεγόμενου industrial metal, και από τον εξαιρετικό δεύτερο δίσκο τους “Demanufacture”, το “Replica” με στιγμάτισε με το video clip του τις ένδοξες εκείνες μέρες του MTV και της εκπομπής Headbangers’ ball. Πως θα είναι τώρα με τον Milo Silvestro στα φωνητικά.
“Filled with pain
A bruised and darkened soul
Spare me from the life that’s full of misery
I don’t want to live that way
I don’t want to live that way”
FRANK CARTER AND THE RATTLESNAKES: “Devil inside me”
Με το ντεμπούτο τους “Blossom” το 2015, οι Άγγλοι έδωσαν νέα πνοή στη βρετανική σκηνή και φημολογείται πως οι ζωντανές τους εμφανίσεις είναι μοναδικές.
“There’s a devil inside me
A monolith of doom
And there’s on inside of you
A terrible terrorist
Tormenting me at my best
And I don’t know how to stop him
Or if it’s even a problem”
FOO FIGHTERS: “The sky is a neighborhood”
Η εμφάνισή τους στο Ηρώδειο ήταν φαινομενική και αν υπήρχε κάτι μέσα μου που αντιστέκονταν στη μουσική τους, διαλύθηκε και μετράω αντίστροφη ως την επόμενη φορά.
“Heart is a storybook
A star burned out
Somethin’ comin’ up ahead
Don’t look now”
Φτάσαμε τα 10 και ήρθε το τέλος του πρώτου μέρους. Η συνέχεια επί της οθόνης σας σύντομα…
1028 
