Ένα από τα πιο κρύα βράδια του χειμώνα (μέχρι στιγμής) το Post-Rock είχε την τιμητική του στη σκηνή του Death Disco, με τους Halοcraft, Their Methlab και Afterlab να αναλαμβάνουν να μας ταξιδέψουν στην ατμόσφαιρα και τα εύθραυστα συναισθήματα του είδους.
Η βραδιά μας ξεκίνησε με ένα μικρό παράπονο. Μόλις την προηγούμενη μέρα ενημερωθήκαμε ότι οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00 και όχι στις 20:30 που είχε αρχικά ανακοινωθεί. Αυτό μια εργάσιμη μέρα φέρνει κάποιες δυσκολίες και πιστεύω ότι ήταν και από τους λόγους που όταν ξεκίνησαν οι Afterwise (λίγο πριν τις 20:30), ο κόσμος ήταν πραγματικά ελάχιστος.
Οι Afterwise αφού κατάφεραν να βρουν τον πληκτρά τους, μας έβαλαν αμέσως στις δυναμικές του ήχου τους. Το συγκρότημα το είχα δει πρώτη φορά στο event\γιορτή του Black Box και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο ήχος τους γιατί ενώ τα πλήκτρα και τα έγχορδα κινούνται σε πολύ γνώριμες Post-Rock γραμμές, τα drums είναι πιο tribal από ό,τι έχουμε συνηθίσει και ο τρόπος που τοποθετείται ο drummer του σχήματος τον βρίσκουμε συνήθως σε πιο sludge σχήματα. Έτσι φτιάχνουν μια πολύ όμορφη αντίθεση ήχων, όπου πότε κλείνεις τα μάτια για να απολαύσεις την μελωδία και πότε κουνάς ρυθμικά πάνω-κάτω το κεφάλι σου.
Στην συνέχεια, οι παλιοί γνώριμοι Their Methlab, με τα θηριώδη pedalboards και κοινό που τους ακολουθεί σε κάθε τους βήμα, έκαναν μια διαδρομή σε όλες τις κυκλοφορίες τους. Την Παρασκευή διάφορα τεχνικά θέματα, έφεραν έναν μικρό εκνευρισμό στο σχήμα, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να αποδώσουν στο μέγιστο. Ακόμα και όταν έφυγε η ζώνη της κιθάρας, ο κιθαρίστας της μπάντας καθισμένος πατούσε τα πετάλια με το χέρι. Οι Their Methlab βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του Post-Rock στην Ελλάδα και ήταν χαρακτηριστική η απορία μια φίλης: “Μα καλά…πως γίνεται 3 άτομα να βγάζουν αυτόν τον ήχο;”.
Το συγκρότημα κάποια στιγμή μας ζήτησε συγγνώμη που ήταν αντικοινωνικοί, επειδή ήταν κουρασμένοι από τις πρωινές δουλειές τους. Για αυτό αγαπάμε τους Their Methlab. Εκτός από καταπληκτικοί μουσικοί που είναι, δεν έχουν δημιουργήσει ποτέ απόσταση σκηνής-κοινού. O καθένας από το σχήμα είναι ένας από εμάς ή όπως τους είχα περιγράψει πριν λίγο καιρό: προλετά’γ’ριοι.
Με το Death Disco σχεδόν γεμάτο ανέβηκαν στη σκηνή οι Halocraft, τους οποίους ανυπομονούσα να δω γιατί το υλικό τους μου άρεσε αρκετά και δεν είχα την ευκαιρία να τους δω live ποτέ. Για όσους δεν γνωρίζουν το συγκρότημα, τα live τους χαρακτηρίζονται από έντονη θεατρικότητα, καθώς σε συνέχεια της θεματολογίας των δίσκων τους, φορούν τις μάσκες των ζώων που θέλει να ενσαρκώσει το κάθε μέλος του σχήματος.
Η θεατρικότητα πάνω στην σκηνή, είναι πολύ εύκολο να γίνει γραφική και να αντί να κερδίσει το κοινό τελικά να δημιουργήσει μούδιασμα. Οι Halocraft όχι μόνο δεν ήταν επιτηδευμένοι, αλλά κατάφεραν να περάσουν την ατμόσφαιρα που ήθελαν. Στην αρχή το συγκρότημα προσπαθούσε να βρει τα πατήματά του πάνω στην σκηνή, αλλά η μουσική και η διάθεση κλιμακωνόταν όσο περνούσε η ώρα. Αποτέλεσμα ήταν, μετά από 3 κομμάτια, το κοινό να χορεύει και το συγκρότημα να περνάει τέλεια πάνω στην σκηνή.
Παρά τις μάσκες που φορούσαν δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω την πολύ μεγάλη επαφή με το κοινό ακόμα και σε επίπεδο βλεμμάτων. Με μια πρώτη ματιά, το στήσιμο των Halocraft σου δείχνει κάτι εντυπωσιακό σε επίπεδο θεάματος. Όσο όμως κλιμακώνεται η μουσική τους, όλα έχουν σημασία και παίρνουν την θέση που τους αναλογεί. Το χαριτωμένο της μάσκας γίνεται μυστικιστικό και το ευαίσθητο της μελωδίας σκοτεινιάζει από το βλοσυρό βλέμμα και τα σύμβολα στο κέντρο του μετώπου. Οι Halocraft μας έκαναν να περάσουμε ένα πολύ όμορφο βράδυ αλλά πραγματικά χάρηκα που τους είδα κι εκείνοι να περνάνε καλά μεταξύ τους. Το live τους μου έκανε ξεκάθαρο τον λόγο που έχει φτάσει η μουσική τους σε τόσο μακρινές χώρες. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από ακριβές παραγωγές και σχήματα
Το live των Halocraft, Their Methlab και Afterwise στο Death Disco, ήταν από αυτά που φεύγεις με ένα τεράστιο χαμόγελο και υπόσχεσαι: “Eις το επανιδείν”.
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
1050 
