Είδος: Rock
Δισκογραφική: Loma Vista Recordings
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Ιουνίου 2020
Τρία χρόνια έχουν περάσει χωρίς τον τραγουδιστή/ μουσικοσυνθέτη Chester Bennington. Έγινε γνωστός από τις πετυχημένες κυκλοφορίες των Linkin Park στα ‘00s και ‘10s, όμως πριν από αυτούς έπαιζε μουσική στην δεκαετία των ‘90s με τους post-grunge rockers, Grey Daze. Το πρώτο του συγκρότημα αυτό, υπήρξε αρκετά επηρεασμένο από το μουσικό ρεύμα εκείνης της εποχής καθώς ο, νέος τότε, Chester προσπαθούσε να εκφράσει την αγάπη του (και την επιρροή του) για τους Alice In Chains και τους Stone Temple Pilots. Οι Sean Dowdell, Jonathan Krause, Steve Mitchell και Chester Bennington είχαν αποφασίσει ήδη από το 2016 να δημιουργήσουν μια συλλογή με τα καλύτερα κομμάτια των GD από τα albums τους “Wake Me” (1993) και “…No Sun Today” (1997). Ο Chester θα επανηχογραφούσε τα φωνητικά σε αυτά τα τραγούδια, μετά το τέλος της περιοδείας των LP για το album τους “One More Light”, το 2017. Όπως όμως όλοι ξέρουμε ποτέ δεν πρόλαβε. Επομένως τα εναπομείναντα μέλη δημιούργησαν την μουσική για τα 11 τραγούδια του “Amends”, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι βασισμένα στα αρχικά φωνητικά του και παράλληλα να ακούγονται εκσυγχρονισμένα.
Κατ’ αρχάς, μια σημαντική πληροφορία είναι ότι το album δεν πρόκειται για remastered έκδοση αλλά για επανεκτελέσεις των καλύτερων τραγουδιών του συγκροτήματος. Στο ξεκίνημα ακούμε το δυναμικό “Sickness” στο οποίο η προσθήκη των πλήκτρων και των εφέ συνοδεύει με μαγικό και ξεχωριστό τρόπο την φωνή του Chester και αποτελεί μια ευχάριστη αλλαγή στην μουσική της πρωτότυπης εκτέλεσης. Το ίδιο ισχύει και για τα “Sometimes”, “What’s In The Eye” και “The Syndrome” τα οποία όμως είναι πιο πιστά στις παρελθοντικές μορφές τους. Η ακρόαση της rock μουσικής της μπάντας και των “πικρών” και “οργισμένων” στίχων του Chester παραμένει απολαυστική και διαχρονική ακόμα και μετά από 20 χρόνια από το “Hybrid Theory”, το ντεμπούτο των Linkin Park. Η κατάθλιψη του Chester καραδοκούσε από τότε και φαίνεται έντονα στους στίχους του “The Syndrome” (“That smile on your face seems happy, are you happy?…”). Το πρώτο μισό του “Amends” κυλάει εύκολα και ευχάριστα στα αυτιά, θυμίζοντας ακούσματα της δεκαετίας του ’90.
Το δεύτερο μέρος του album “ταξιδεύει”, θεωρώ, περισσότερο στο παρόν και προβάλει την πιο ευαίσθητη και συναισθηματική πλευρά του συγκροτήματος, ενώ τα καλύτερα και πιο ‘κολλητικά’ riffs του θα τα βρείτε στα “Just Like Heroin” και “She Shines”. Tα “In Time”, “Soul Song”, “Morei Sky” και “Shouting Out” είναι τα ‘μπαλαντοειδή’ τραγούδια του. Τα κομμάτια αυτά είναι ένας αληθινός, κρυμμένος θησαυρός της παρακαταθήκης του Bennington και έχουν την ικανότητα να γίνονται εξαιρετικά εθιστικά.
Μπορεί η φωνή μιας ολόκληρης γενιάς να “έσβησε” και ο κύκλος του Chester Bennington να έκλεισε, δυστυχώς με τραγικό τρόπο, όμως όταν βγαίνουν τέτοιες αξιοπρόσεχτες και αξιοπρεπείς δουλειές στο παρασκήνιο, αφήνουν στους οπαδούς και σε όσους άκουγαν την μουσική του ευχάριστα συναισθήματα. Υπήρξε αδιαμφισβήτητα η φωνή των εφήβων των ‘00s και αυτό το album αποτελεί την τελευταία υπενθύμιση του μοναδικού του ταλέντου. Το “Amends” το συνιστώ ανεπιφύλακτα, τόσο από άποψη μουσικής όσο και για συναισθηματικούς και ιστορικούς λόγους.
“If I had a second chance, I’d make amends
Only to find myself losing in the end…”
Εις το επανιδείν, Chester.
570 
