Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Ψαλμοί θαρρείς ακούγονται αντικαθιστώντας το θρόισμα των φύλλων που πάλλονται από ένα ανοιξιάτικο απογευματινό αεράκι.
Η μυρωδιά αυτή της γλυκιάς σήψης που διασταυρώνεται με το ιδιαίτερο άρωμα του λιβανιού, καλεί τους πιστούς να προετοιμαστούν για ένα πρωτόγνωρο προσκύνημα.
Θα πει κανείς πως δεν είναι πρώτη φορά, αλλά οι συνθήκες τώρα, έχουν ωριμάσει και οι χατζήδες έχουν πολλαπλασιαστεί. Αν κλείσεις τα μάτια, τους βλέπεις ήδη γονατιστούς σε μια χιλιομετρική ουρά να περιμένουν να ασπαστούν το ανίερο χέρι.
Ήταν 2010 όταν με τη συνοδεία ενός σμήνους χοιρόπτερων, κοινώς νυχτερίδες, ο οστεωμένος αντίστροφος Άγιος ανεδύθη στον κόσμο μας για να κηρύξει το επώνυμο έπος του (“Opus Eponymous”). Κανείς δεν ήξερε τι θα συμβεί την επόμενη δεκαετία και πόσο μακριά θα φτάσει η επιρροή του.
O Papa Emeritus ο πρώτος και τα ανώνυμα δαιμόνια του αποφάσισαν να ανανεώσουν τον ήχο των τεράστιων Mercyful Fate και να τον φέρουν πάλι στο προσκήνιο. “Όσοι αρέσκονται σε 80s ήχους και φοβούνται μη χαρακτηριστούν “οπισθοδρομικοί”, μπορούν να πανηγυρίσουν, καθώς οι Ghost είναι η απάντηση, μιας και παντρεύουν υπέροχα το παρελθόν με την retro αισθητική του σήμερα, δίδοντας βάρος στη (μυσταγωγική) μελωδία και στα ουσιώδη riff” έγραφε τότε ο Στέφανος Στεφανόπουλος και τον όρο 80s κρατήστε τον κάβα για το υπόλοιπο τους παρόντος άρθρου (review).
“This chapel of ritual
Smells of dead human sacrifices
From the altar bed
On this night of ritual
Invoking our master
To procreate the unholy bastard”
Στιχουργικά οι Ghost κινούνται σε σατανικά πλαίσια, αλλά εκείνο που τους έκανε να ξεχωρίσουν είναι η μαρκετινίστικη προσέγγιση και προσήλωση στον στόχο της απόλυτης δημοφιλίας που τους φέρνει 13 χρόνια μετά σε θέση headliner στα μεγαλύτερα φεστιβάλ.
Η σκηνική παρουσία είναι η γερή βάση η οποία μαγεύει το κοινό και τους βοηθάει να ανεβαίνουν τα σκαλιά της επιτυχίας σε γρηγορότερο ρυθμό σε σχέση με παρόμοιους συναδέλφους τους. Γιατί να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν ήταν οι μοναδικοί ηγήτορες του ρηβαϊβαλιστικού καρναβαλιού εκείνης της δεκαετίας, όμως ο τρόπος που συνδύασαν το φαίνεσθαι με το ακούγεσθαι ήταν μοναδικός.
Για να γυρίσουμε στην ιστορία, ο εμπνευστής της μπάντας, είχε ανεβάσει νωρίτερα, τα τρία κομμάτια που ως τότε είχαν παραχθει στο My Space, με αποτέλεσμα μετά από πολλές επαφές να κυκλοφορεί το ντεμπούτο των Ghost από την εμβληματική Rise Above του Lee Dorian των Cathedral. Μάλιστα είχε προτείνει σε άλλους (Mats Levén, Messiah Marcolin, JB Chrstofersson) να αναλάβουν φωνητικά, αλλά τελικά “αναγκάστηκε” να τα αναλάβει εκείνος.
Το όνομα Ghost άρχισε ολοένα να ακούγεται σε περισσότερα μέρη και τότε ήταν που ο λευκός καπνός βγήκε και η απόφαση του κονκλαβίου έδειχνε Papa Emeritus II.
“Belial, Behemoth, Beelzebub
Asmodeus, Satanas, Lucifer”
Ψέλνοντας τα ονόματα του οξαποδώ, οι Ghost ετοιμάστηκαν πυρετωδώς για το δεύτερο album τους με τίτλο “Infestisummam” (2013, review).
“Με το “Infestissumam”, οι Ghost πάνε ακόμα πιο πίσω στο χρόνο μουσικά και μας παρουσιάζουν την δική τους εκδοχή των τελών της δεκαετίας του 60 με έναν μοναδικό τρόπο” είχα γράψει τότε και αυτό ήταν η αρχή μια συνεχόμενης διαμάχης στις τάξεις των μετάλάδων. Οι μεν κατηγορούσαν τους Ghost πως αυτό δεν είναι metal, αλλά pop και οι δε διαφωνούσαν βροντερά. Να σημειώσω πως δεν ήμουν ποτέ της πρώτης κατηγορίας και πως η μουσική των Ghost με συγκινεί ακόμη και σήμερα.
Πλέον στο roster της κραταιάς Nuclear Blast που μύρισε μπαγιόκο, οι Ghost ταξιδεύουν στο Tennessee, όχι για να παίξουν με τάπες βαρελιών, αλλά να ηχογραφήσουν το νέο τους υλικό με τον Nick Rasculinecz. Το αποτέλεσμα είναι μια κρυστάλλινη παραγωγή που αφαιρεί λίγο από την υποβόσκουσα doom ατμόσφαιρα, όμως φαίνεται έτοιμη να τσακώσει περισσότερο κόσμο.
Ακόμα τότε η ταυτότητα των μελών αποτελεί μυστήριο και αυτό πολλαπλασιάζει την περιέργεια του κόσμου που ολοένα δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για ο, τι αφορά στους Ghost. Δυο χρόνια θα περάσουν ως το τρίτο τους πόνημα και το “Meliora” διογκώνει ακόμη περισσότερο τον μύθο τους.
Ο νέος αντι-Πάπας ονομάζεται Emeritus III και το album έχει εξαιρετική αποδοχή από το σύνολο του κόσμουκόσμου και το Φάντασμα φτάνει ως το Late night with Stephen Colbert όπου παίζει ζωντανά το “Cirice”.
“Οι Ghost αποφάσισαν να δώσουν περισσότερο χώρο στην κιθάρα κι αυτό απέδωσε καρπούς, μιας και οι συνθέσεις φαντάζουν λιγότερο “pop” σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν” γράφει ο Στέφανος Στεφανόπουλος για το album, το οποίο δείχνει πόσο η μπάντα έχει ωριμάσει ως songwriting (review).
“He is
He’s the shining and the light without whom I cannot see
And he is
Insurrection, he is spite, he’s the force that made me be
He is
Nostro dis pater, nostr’ alma mater
He is”
Στιχουργικά συνεχίζει να είναι στη σφαίρα του σατανικού occult, το οποίο πλέον έρχεται σε αντίθεση με την πιο aor μουσική αντίληψη. Οι Ghost πλέον είτε θεωρούνται ιδιοφυΐες, είτε όνειδος για το metal.
Και με τη φήμη όμως, έρχονται έριδες.
Οι Simon Söderberg, Mauro Rubino, Martin Hjertstedt και Henrik Palm κάνουν αγωγή στον Tobias Forge για διαφυγόντα κέρδη το 2017 και έτσι, αποκαλύπτεται η αληθινή ταυτότητα του frontman των Ghost.
Στην τελευταία στάση της περιοδείας για το “Meliora”, ο Εμεριτος 3 φεύγει σηκωτός από τη σκηνή και τη θέση του παίρνει ο Papa Nihil που θα πάρει θέση πίσω από το μικρόφωνο για το “Prequelle”.
“Το “Prequelle” είναι ένα renaissance διαμάντι για την pop και hard rock μουσική της δεκαετίας του ’80 και σαν τέτοιο κάνει τέλεια τη δουλειά του, αγγίζοντας τον ορισμό αριστούργημα” αναφέρω ο ίδιος για το τέταρτο album τους (review).
Οι Ghost θεωρούνται πλέον από τις μεγάλες μετοχές της μουσικής μπίζνας, γεγονός που τους φέρνει να περιοδεύουν ως το opening act των τιτάνων Metallica.
“They’re still coming after you
And there’s nothing you can do
They’re still coming after you
And there’s nothing you can do
Rats!…”
Και τη σκυτάλη της ηγεσίας πήρε ο Papa Emeritus o IV (μετά από τον τραγικό “θάνατο” του σαξοφωνίστα Papa Nihil) που παρακάτω ερμηνεύει το μεγαλειώδες “Sympathy for the Devil” με τη βοήθεια των αγαπημένων μου Hellacopters.
Στις 11 Μαρτίου 2022 κυκλοφόρησε το πέμπτο ολοκληρωμένο album τους Φαντάσματος, με τίτλο “Impera” και με αυτό στις αποσκευές τους θα επισκεφτούν την Αθήνα για να κλέισουν το φετινό Athens Rocks Festival (Δελτίο Τύπου).
Επικαλούμενος για τελευταία φορά τον εαυτό μου (δεν το συνηθίζω αλλά πως αλλιώς να γίνει): “Για να μην μακρηγορώ, ξυδάκι σε όσους δεν τους γουστάρουν (sorry, Jordan), εμείς θα συνεχίσουμε να το ακούμε όλη τη χρονιά και σίγουρα κάπου θα μπει στη λίστα των 20. Η παραγωγή ευτυχώς ήταν όσο grandiosa χρειαζόταν για να μην ακούγεται Lady Gaga και οι συνθέσεις σε γενικές γραμμές, υψηλού επιπέδου, αλλά αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.
Όπως και να το δεις, οι περισσότεροι καλλιτέχνες του rock στερεώματος θα πουλούσαν την ψυχή τους στον Μεφιστοφελή για να μπορέσουν να γράψουν τέτοια μουσική.” (review)
Πρέπει λοιπόν, να είναι τρελός κανείς για να μην παραδεχτεί ότι οι Ghost δικαίως κέρδισαν το status που χαίρουν στο μουσικό στερέωμα, αφού το οπτικοακουστικό θέαμα που παρουσιάζουν είναι εκείνο που τόσο τραβάει το κοινό και είναι εκείνο που τείνει να εκλείψει παντελώς από την αγαπημένη μας μουσική. Οι Ghost ένιωσαν το κενό που δημιουργείται και έσπευσαν για χάρη μας, να το συμπληρώσουν.
“You will never walk alone
You can always reach me
You will never ever walk alone”
In Nomine Patris, et filli et spiritus Sancti…πες το ανάποδα 13 φορές βαδίζοντας προς το ΟΑΚΑ και άφέσου στα χέρια των Σουηδών που θα φροντίσουν για τη διασκέδαση σου.
Α και να μην το ξεχάσω…αν δεν έχετε ακούσει τις μοναδικές τους διασκευές…κάντε το χάρη στον εαυτό σας γιατί κάποιες θα σκαλώσουν στο μυαλό σας για καιρό!!!
Και αν δεν ξέρετε από που να ξεκινήσετε, μόλις κυκλοφόρησαν νέο ΕΡ, με τίτλο “Pantomime”, που περιέχει πέντε από αυτές με την παρακάτω να έρχεται δυστυχώς λίγες ημέρες πριν τον χαμό της Tina Turner. Αιωνία της η μνήμη!
Ραντεβού στην Καλογρέζα!
415 
