Η Παρασκευή είναι η αγαπημένη μου μέρα, καθώς μετά έρχεται Σαββατοκύριακο. Πως μπορεί όμως μία Παρασκευή να γίνει ακόμα καλύτερη;
Φυσικά με ένα live αφιερωμένο σε μουσικούς που αποτελούν τεράστιο κεφάλαιο της ροκ μουσικής. Έτσι λοιπόν, την Παρασκευή 23/2/2024 βρέθηκα στο Gagarin205 για να παρακολουθήσω τους Gerry McAvoy’s Band of Friends οι οποίοι μας είχαν ετοιμάσει μια βραδιά αφιερωμένη στον Ιρλανδό θρύλο Rory Gallagher, ο οποίος αποτελεί και έναν από τους λόγους που εγώ προσωπικά ξεκίνησα να ασχολούμαι με την μουσική.
Κατέφτασα γύρω στις 20:15 στο venue και η ουρά που υπήρχε ήταν αρκετά μεγάλη με αποτέλεσμα να έχουμε αναμονή μέχρι να καταφέρουμε να μπούμε. Μπαίνοντας, έτρεξα στον εξώστη πίσω από τον ηχολήπτη για να μπορώ να έχω την καλύτερη δυνατή ακουστική καθώς θα ακούω ακριβώς ότι ακούει και εκείνος. Λίγα λεπτά μετά τις 21:00 πήραν την θέση τους στην σκηνή οι Sakis Dovolis Trio μαζί με τον Nick Dounoussis. Πολύ δυναμική παρουσία στην σκηνή με το “καλημέρα” από την μπάντα η οποία μας προσέφερε ένα εξαιρετικό Tribute, διάρκειας μίας ώρας, στον αείμνηστο Jimmy Hendrix. Ακούστηκαν αρκετές από τις μεγάλες επιτυχίες του όπως Purple Haze, All Along the Watchtower, Little Wing, Foxey Lady. Κατά την διάρκεια ακούστηκαν πολλά guitar battles μεταξύ Σάκη και Νικ που ενθουσίασαν το κοινό με την δεξιοτεχνία και την ευρηματικότητά τους. Για το τέλος μας κρατήσαν το καλύτερο που ακούει στο όνομα Voodoo Child, με το οποίο έκλεισαν και την εξαιρετική τους εμφάνιση.
Μετά από το υπέροχο ζέσταμα αλα Jimmy Hendrix όλοι μας ανυπομονούσαμε για το κυρίως γεύμα, τους Band of Friends. Λίγο μετά τις 22:40, ο Gerry McAvoy και η παρέα του ανέβηκαν στην σκηνή απελευθερώνοντας την αυθεντική Ιρλανδική τους αύρα. Με χαμόγελο, καλή διάθεση και φοβερό interaction με το κοινό, μιλώντας αρκετές φορές στα ελληνικά, o Gerry μας έδειξε από τα πρώτα κιόλας λεπτά πως ξέρει τι κάνει πάνω στην σκηνή, γεγονός απόλυτα λογικό καθώς η καριέρα του ξεπερνάει τα πενήντα χρόνια.
Δεν άργησαν πολύ να ακουστούν οι πρώτες νότες του Moonchild με το κοινό να απογειώνεται. Χορός, headbang και πανζουρλισμός επικρατούσε στο κατάμεστο Gagarin καθώς οι Jim Kickpatrick και Paul Rose ξαναέφερναν στα αυτιά μας τα θρυλικά riffs και leads του Rory με μεγάλη πιστότητα. Το setlist περιείχε κομμάτια από όλη σχεδόν την καριέρα του Gallagher από το οποίο δυστυχώς έλειπαν τα “Do you read me” και “Philby” που είναι τα προσωπικά μου αγαπημένα αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα. Φτάνοντας προς το τέλος δεν μπορούσαμε να φύγουμε δίχως να ακούσουμε το πιο γνωστό τραγούδι του Rory, Shadow Play το οποίο ακόμα και ίδιος συνήθιζε να παίζει πάντα προς την λήξη των συναυλιών του.
Η βραδιά μας έκλεισε με ένα μίνι βίντεο αφιέρωμα στον Ted McKenna, πρώην ντράμερ της μπάντας και εννοείται και του ίδιου του Gallagher, που το τελευταίο του full concert ήταν στην χώρα μας το 2019 λίγες μέρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Highlight της βραδιάς, πέραν από τον υπέροχο Gerry McAvoy, μπορώ να πω με σιγουριά πως ήταν ο Jim Kickpatrick ο οποίος όχι μόνο κιθαριστικά ήταν απίστευτος αλλά και φωνητικά, καθώς η χροιά του και ο τρόπος που τραγουδούσε θύμιζε πάρα πολύ τον ίδιο τον Gallagher.
Δυστυχώς, παρά τις σημάνσεις του χώρου, υπήρχαν αρκετοί που δεν σεβόντουσαν αφενός τον διπλανό τους και αφετέρου τις μπάντες και κάπνιζαν εντός του χώρου με αποτέλεσμα να βαρύνει αρκετά η ατμόσφαιρα, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να χαλάσει μία τόσο υπέροχη βραδιά. Το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει εδώ και καιρό και το επιβεβαίωσα για ακόμα μία φορά είναι πως η μουσική ορισμένων καλλιτεχνών θα ζει και θα ακούγεται για πάντα και ένας από αυτούς σίγουρα είναι ο Rory Gallagher.
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κονταράκης
663 
