GAZPACHO: “Fireworker”

ALBUM

Είδος: Progressive rock
Εταιρεία: Kscope
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 18 Σεπτεμβρίου 2020

Λίγο παραπάνω από δυο χρόνια μετά τον εσωστρεφή θρίαμβο του “Soyuz”, οι Νορβηγοί έρχονται να μας τυλίξουν ξανά σε εκείνα τα ευρύχωρα αλλά μοναχικά τοπία και μέσα στην ύποπτη ειρήνη τους να απαιτήσουν την απόλυτη προσοχή σου.

Ο κημπορντίστας Thomas Andersen προειδοποίησε έγκαιρα γι’ αυτή τη δύσβατη λιτότητα του νέου μουσικού τους ταξιδιού: “ υπάρχει ένα ενστικτώδες μέρος του εαυτού σου που ζει μέσα στο μυαλό, χωριστά όμως από τη συνείδηση, και αυτό το ονομάζω “Fireworker”, ή “Space Cowboy”. Έτσι, το “Space Cowboy” αναλαμβάνει να χαράξει τον πρώτο μακρύ δρόμο μέσα στην ανίχνευση αυτής της αρχέγονης, αυθύπαρκτης δύναμης του “πυροτέχνη”, αγγίζοντας τα 20 λεπτά μιας αγωνιώδους διαδρομής. Το Νορβηγικό σεξτέτο γνωρίζει πια με απαράμιλλη ευστοχία να απλώνει τους ήχους που θα σε σπρώξουν στην υποβολή μιας σχεδόν φιλοσοφικής περιπέτειας, περνώντας από τη μοναχική θεώρηση, τη θλίψη, στην αγωνία και την ένταση.

Με μια βαριά και επώδυνη αντίληψη πως όλοι μας είμαστε απλά φορείς και θύματα αυτής της δύναμης που θα φιμώσει τα μέρη του μυαλού μας που αμφισβητούν και αντιστέκονται, οι σελίδες του “Space Cowboy” εμπεριέχουν συχνά ανατριχιαστικές κορυφώσεις μιας σχεδόν θρησκευτικής απαίτησης με έγχορδα και χορωδιακά φωνητικά. Μια υπαρξιστική αγωνία πως το συνειδητό ορθολογίζει και ουσιαστικά νομιμοποιεί τις μεγάλες μας ενστάσεις, υψώνεται συχνά ταράζοντας τη διαδρομή του ακροατή που αναπόφευκτα δελεάζεται από την φωνητική παράσταση του Jan Henrik Ohme. Οι ελιγμοί του συνεχίζουν να προσφέρουν απλόχερα μια ντελικάτη προσέγγιση στα σκοτεινά τους θέματα. Έχοντας να ανταπεξέλθει σε ένα από τα πιο απαιτητικά και βιωματικά έργα τους ως σήμερα, ο Ohme βγαίνει από την κορύφωση του πρώτου από τα πέντε μέρη του άλμπουμ, αλώβητος.

Το “Hourglass” μοιάζει να μαζεύει όλες τις αντανακλάσεις όσων έχουν προηγηθεί σε είκοσι λεπτά που τράβηξαν τη σκέψη και το συναίσθημα, και έρχεται η κόπωση και η πρόθεση για ηρεμία και ανασύνταξη, μέσα από τη σκέψη σε αμέτρητες ζωές που έχουν προηγηθεί και χάθηκαν, αφήνοντας πια το ίχνος τους πάνω μας μέσω της κληρονομικότητας. Μετά από όλα αυτά, δεν αποτελεί έκπληξη που το ομότιτλο τραγούδι συνοδεύεται με ένα βίντεο θρησκευτικής απόχρωσης με μάσκες από διαφορετικές λατρευτικές τελετές σε όλο τον πλανήτη, μια ιδέα που υποστηρίζεται από μια πιο έντονη και σπουδαία ρυθμική βάση και μια πολύ έξυπνη εξέλιξη, φανερώνοντας θαυμαστά αποθέματα έμπνευσης. Αν η έναρξη αφήσει τη φαντασία σου να απομακρυνθεί σε μια τελετή βουντού, δεν απέχεις πολύ από την πηγή της έμπνευσης. Η πολυπρόσωπη ύπαρξη αυτής της οντότητας που πραγματεύεται ο δίσκος είναι κάτι που υπήρχε από τα βάθη των αιώνων και γιορτάστηκε και στους αρχαίους πολιτισμούς σε τελετές που ουσιαστικά είχαν προβάλλει τα πρόσωπά της στους θεούς. Όσο κι αν θέλαμε αυτές οι πλευρές να είναι ξένες, αποτελούν μέρος μας και στο βίντεο εμφανίζονται διάφορα πρόσωπα του “Πυροτέχνη”.

Το ευγενικό “Antique” έχει να κάνει με όλες αυτές τις πεποιθήσεις που συνεχίζουν να ταξιδεύουν μέσα στο χρόνο από γενιά σε γενιά, όπως είναι και αυτό το πνεύμα της παράξενης δύναμης.

Η δεύτερη μεγάλη χρονικά και μουσικά επένδυση που ολοκληρώνει το πνευματικό μας ταξίδι είναι το “Sapien”, μια σύνθεση που προωθείται σταδιακά με την ομαλή πρόοδο μιας αναμονής, και ο “άνθρωπος” που έσκαψε βαθιά μέσα του να προσπεράσει το συνειδητό και να συναντηθεί με τον “Πυροτέχνη” συνεχίζει να αναρωτιέται. Είναι αυτόνομος, είναι ελεύθερος ή είναι απλά ένας χώρος φιλοξενίας για μια ανώτερη δύναμη που κυνικά συνεχίζει το ταξίδι της στην αιωνιότητα;

Η ρομαντική, νεοκλασική προσέγγιση, η ηλεκτρονική διακριτικότητα, η σχεδόν θρησκευτική χορωδιακή αυστηρότητα, ο αγωνιώδης ανθρώπινος λυρισμός, η εσωτερικότητα και η πολύπλευρη απαίτηση ενός δύσκολου θέματος, συνεργάζονται σε ακόμα ένα σπουδαίο έργο των Νορβηγών. Το artwork του Antonio Seijas που απεικονίζει δισεκατομμύρια νευρώνες που δημιουργούν το σπήλαιο του νου, αποτελεί μια ιδανική οπτική προειδοποίηση. Η επιλογή αν θα μείνεις στην υπέροχη μουσική αναπαράσταση, ή αν θα δοκιμάσεις να ακολουθήσεις ταυτόχρονα τη διαδρομή της σκέψης, είναι δική σου.

Άλλωστε, όλα αυτά είναι μόνο ιδέες. Ή μήπως όχι;

Website: http://gazpachoworld.com/
Facebook: https://www.facebook.com/Gazpacho.Official.BandPage/

1233
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…