Είδος: Groove Metal
Δισκογραφική: Aνεξάρτητη κυκλοφορία (CD), Ikaros Records (βινύλιο)
Ημ. Κυκλοφορίας: 10 Ιουλίου 2020
Τρία χρόνια μετά την τελευταία τους δουλειά “Architect the Invisible” και οι Αθηναίοι metallers Furor επανέρχονται με τo νέo, τέταρτο συνολικά full length album, το πολύ καλό (το δηλώνω εξ αρχής) “Love” το οποίο αποτελείται από δέκα κομμάτια απολύτως σύγχρονου metal, αμερικανικής τεχνοτροπίας, υλικό που είναι αμεσότατο, εύληπτο, καλοπαιγμένο και άκρως ενδιαφέρον.
Οι Furor πάνω απ’ όλα είναι πολύ καλοί παίκτες με υψηλή αίσθηση στην τραγουδοποιΐα και αν και δεν αποποιούνται της core φύσης τους, εντούτοις αυτή είναι μάλλον συνοδευτική (διανθίζοντας τη σκληρότητα του ακούσματος) παρά χαρακτηρίζει το “Love” το οποίο θα χαρακτήριζα αμιγώς metal με κάποιες πινελιές από hardcore και παραλλαγμένο rock ‘n’ roll.
Βασική επιρροή της μπάντας θα έλεγα ότι είναι οι θεούληδες Machine Head κυρίως της τελευταίας περιόδου τους (που θα την οριοθετούσα από το “Unto The Locust” και έπειτα) με κάποιες λοξές ματιές προς παλαιότερες εποχές τους (όπως στο “Motherfucker”). Πολύ καλές τεχνικές δομικές riffοσειρές από τον Γιώργο Θωμά, συμπαγέστατο ρυθμικό υπόβαθρο από τους Νίκωνα Τζίφα (drums) και Έφη Κουφάκου (μπάσο, συνδράμει και φωνητικώς στο “Blinders”) και εξαιρετικές ερμηνείες από τον Βαγγέλη Κολιό με οργισμένα φωνητικά (σχετικά καθαρό το growl του και πολύ καλός και στις clean απόπειρές του) που στιγματίζει συναισθηματικά τις συνθέσεις οι οποίες κλιμακώνονται στα πολύ καλά ρεφρέν που αποτελούν credit αυτής της δουλειάς.
Αν και συνολικά οι συνθέσεις είναι πολύ υψηλής ποιότητας θα έλεγα ότι το “Love” είναι δισυπόστατο με την μια πτυχή να πατάει γερά στα φουριόζικα Machine Head-ικά “Crown”, “Snakecharmer”, το μανιασμένο “Pariah”, το βαρύτατο “Tightrope” και το hardcore-ίζον προαναφερθέν “Motherfucker”. Το άλλο πρόσωπο (που δεν απέχει και πολύ από το γενικό προσωπικό πρίσμα των Furor) εμφανίζεται στο εντέχνως δυσαρμονικό rock ‘n’ roll του “Heartless”, στο Slipknot-ικό “Chariot”, στο “Charles” που μου έφερε στο νου τους Agnostic Front του τελευταίου (και υπέροχου album τους “Get Loud!”) ενώ το ομότιτλο track “Love” που κλείνει το album είναι μάλλον η πιο ετερόκλητη σύνθεσή τους καθώς πρόκειται για ένα πάρα πολύ καλό πειραματικό κομμάτι Alice In Chains αισθητικής, εντελώς διαφορετικής από το υπόλοιπο υλικό του album.
Συμπερασματικώς, οι Furor με εντυπωσίασαν. Πλήρως μελετημένοι στο αντικείμενο, με σαφή προσανατολισμό και με τη διάθεση να κάνουν τον ακροατή να κουνήσει το κεφάλι του χωρίς να φλυαρούν πάνω στα όργανά τους. Μοντέρνα ψυχαγωγία και αφήστε τους “μπαμπάδες” να βαυκαλίζονται ότι “δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά”. Ευτυχώς να προσθέσω, ίσως και καλύτερα ως γεγονός. Αξιοπρεπέστατος δίσκος ο οποίος τείνει προς το άριστο. Αυτά.
Facebook: https://www.facebook.com/furor.official/
Bandcamp: https://furorathens.bandcamp.com/
1215 
