Οι Furor μοίρασαν την αγάπη τους (“Love” album) το 2020, αλλά ο κορωνιός (όχι ο Άγγελος), τους είχε στερήσει τότε τη χαρά της επικοινωνίας με το κοινό.
Δυο και κάτι χρόνια μετά και αφού ετοιμάζουν το νέο τους υλικό, οι Furor επιστρέφουν και πάλι στο Rockway.gr (διαβάστε εδώ την προηγούμενη τους συνέντευξη ) εν όψει της παρασκευιάτικης εμφάνισης τους στο Temple (FB event). O Δημήτρης Μαρσέλος συνομιλεί, σαν να μην πέρασε μια μέρα, με τον κιθαρίστα τους, Γιώργο…
–Καλησπέρα, Γιώργο και καλώς επέστρεψες στις σελίδες του rockway.gr. Τι έχει αλλάξει από τον Δεκέμβριο του 2021 που τα είπαμε τελευταία φορά; Μας είχατε υποσχεθεί νέο υλικό. Πως πάει αυτό;
Καλησπέρα Δημήτρη, από τον Δεκέμβριο του 2021 ευτυχώς άλλαξαν αρκετά σε ό,τι αφορά την πανδημία και πλέον μπορούμε να ξαναζούμε σχεδόν ανθρώπινα. Ο επόμενος δίσκος είναι ολοκληρωμένος από συνθετικής άποψης, οπότε καλά πήγε αυτό. Όμως το βασικό ερώτημα που θέτουμε και οι ίδιοι στους εαυτούς μας είναι πότε θα τον ηχογραφήσουμε ολοκληρωτικά. Θα δούμε πως θα πάει αυτό. Θα κάνω ένα μικρό spoiler και απλά θα προδώσω ότι αρκετά σύντομα θα έχετε δείγμα ή δείγματα της νέας δουλειάς μας.
–Συμπληρώσετε ήδη 20 χρόνια παρουσίας στη μουσική. Δεν σκέφτεστε να το γιορτάσετε κάπως; Ένα live στο Μέγαρο Μουσικής ας πούμε.
Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια ε; Εμείς το γιορτάζουμε κάθε μέρα, οργανώνουμε μπάρμπεκιου, πίνουμε άλλοι τα αλκοόλ μας και άλλοι τις λεμονάδες μας, γενικά καλά περνάμε. Δεν θα σου πω ψέματα, έχουμε κάνει αίτηση για ενοικίαση του Μεγάρου Μουσικής για κάποιο μελλοντικό live, αλλά το ποσό που μας ζητήθηκε ήταν τόσο ευτελές που πραγματικά χάσαμε πάσα ιδέα και ακυρώσαμε το project λόγω αξιοπρέπειας. Λεφτά υπάρχουν, απλά προτιμάμε τα ιδρωμένα υπόγεια και την καύλα, από την ανέραστη κυρίλα και τον κρυστάλλινο ήχο. Μεγαλώσαμε, αλλά δε γίναμε κυριλέ τελικά.
–Τα τελευταία χρόνια η μουσική που ακούγεται περισσότερο είναι το hip hop (ε, ναι και η trap που είναι παράγωγο του). Θα σκεφτόσασταν πότε να συνεργαστείτε με κάποιον ράπερ;
Έχουμε σκεφτεί και επιχειρήσει να συνεργαστούμε ηχογραφώντας με rappers από το 2010 αν θυμάμαι καλά. Το γιατί δεν προχώρησε είναι μια άλλη κουβέντα. Live επίσης, νωρίτερα και από το 2010, έχουμε διασκευάσει μαζί με φίλο rapper το “Να τους δω να τρέχουν” από Terror X Crew. Επιπλέον, έχουμε μοιραστεί τη σκηνή με τους Goin’ Through διασκευάζοντας και φέρνοντας στα μέτρα μας το “Πόσο μαλάκας είσαι”. Οπότε, εννοώ ότι δεν ήταν κάτι που θα το κάναμε εκμεταλλευόμενοι κάποια μόδα, μας αρέσει το hip hop – κυρίως το old school – και δεν το κρύβουμε. Έχουν περάσει από το μυαλό μας διάφορα projects στα οποία θα μπορούσαμε να συνδυάσουμε τα δύο μουσικά είδη, δεν είναι κάτι καινούριο γενικά. Όταν μας δίνεται η ευκαιρία και νιώθουμε ότι θα είναι ωραίο και θα περάσουμε καλά, το κάνουμε. Μπορεί ο επόμενος δίσκος μας να είναι και hip hop, ποιος ξέρει;
–Μια κουβέντα περί σύνδεσης ή μη του έργου με την προσωπικότητα του καλλιτέχνη συζητιέται πολύ εδώ και κάποια χρόνια. Πιστεύεις πως η προσωπικότητα του δημιουργού μολύνει έτσι και αλλιώς το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ή πρέπει να εξετάζονται ως δυο διαφορετικά πράγματα;
Αυτό που με βολεύει να λέω όταν μου αρέσει ένας δίσκος ή γενικά ένα έργο ενός καλλιτέχνη που έχει αποδειχτεί καθίκι, είναι ότι η τέχνη από τη στιγμή που θα κυκλοφορήσει στο κοινό είναι ανώτερη από τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Αναλόγως από την προσωπικότητα και τις πράξεις του δημιουργού, υποσυνείδητα μερικές φορές δεν έχω καν όρεξη να ακούσω τι έχει να μου προσφέρει, γιατί το νιώθω ήδη αισθητικά πολύ μακριά από εμένα. Αλλά και αντίστροφα, πολλές φορές μου έχει τύχει να με γοητεύσει η προσωπικότητα ενός καλλιτέχνη και να είναι αυτός ο πρώτος λόγος που θα επιμείνω να ακούσω, να διαβάσω, να μελετήσω ένα έργο του και να προσπαθήσω να το προσεγγίσω από διαφορετική οπτική από αυτή που θα είχα σε άλλη περίπτωση, έτσι ώστε να το κάνω κτήμα μου και να το αγαπήσω. Οπότε, προσωπικά μιλώντας, σε ό,τι έχει να κάνει με τέχνη τα κριτήρια για μένα είναι πολύ σχετικά και δεν είναι εύκολη η τετραγωνοποίηση τους, έτσι ώστε να τα απορρίψω αν ήδη τα έχω αγαπήσει για τους δικούς μου λόγους στο παρελθόν. Ακολουθώ το ένστικτό μου και αναλόγως πράττω.
–Έρχονται εκλογές και πολύς κόσμος αμφιταλαντεύεται. Ποιον μουσικό θα ψήφιζες για πρωθυπουργό; Πόσο χειρότερος θα είναι εξάλλου;
Χειρότερος από τον τωρινό πρωθυπουργό δεν είναι ούτε ο γάτος μου, που δεν σκέφτεται καν με ανθρώπινη λογική. Οπότε πιο κάτω δεν γίνεται να πάει. Από την άλλη, δεν θα ήθελα να ορίζει την τύχη μου ένας μουσικός που δεν έχει ιδέα πως λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα, απλά και μόνο επειδή είναι καλός στο όργανό του. Θα διάλεγα ένα μουσικό που, για παράδειγμα, θα είχε τελειώσει πολιτικές επιστήμες. Και στο όργανό του θα εισήγαγε νέες μεθόδους παιξίματος, πράγμα που θα τον έκανε ξεχωριστό και χαρακτηριστικό. Άρα ίσως πρότεινε στον κόσμο και ένα διαφορετικό μοντέλο παγκόσμιας συμβίωσης. Δεν είναι άλλος από τον Tom Morello. Προσωπικά με συναρπάζει όταν όλοι εμείς βλέπουμε στην κιθάρα 6 χορδές και τάστα, αυτός βλέπει διαστημόπλοια και εξωγήινους ήχους.
–Άκουσες κάτι καλό τελευταία να μας προτείνεις; Κάποια νέα εγχώρια μπάντα που δεν έχουμε πάρει χαμπάρι;
Τελευταία ακούω το “72 Seasons” (σ.σ. review εδώ) των Metallica. Και δεν πρόκειται να βγει σύντομα από το στερεοφωνικό. Εκτός από αυτό, η μεγάλη έκπληξη ήρθε από τους Better Lovers, όπου τα εναπομείναντα μέλη των Every Time I Die μαζί με τον Greg Puciato των Dillinger Escape Plan έκαναν μερικά από τα πιο υγρά μας όνειρα πραγματικότητα δημιουργώντας ένα hardcore supergroup, θα δούμε πως θα πάει αυτό – το τραγούδι που κυκλοφόρησαν δίνει πολύ δυνατές ελπίδες. Αυτό που ίσως δεν έχετε ακούσει και σας το προτείνω είναι ο τελευταίος δίσκος των He Is Legend, το οποίο κινείται σε πολύ υψηλά standards. Από εγχώριες καταστάσεις, μου άρεσε ο νέος δίσκος των Blame Kandinsky, το single “Four Leaf Clover” των Hidden in the Basement, το “A New Age of Insanity” των Rejection του 2020, αλλά ένα κόλλημα που έχω αρκετά χρόνια τώρα είναι το “Acherontia Atropos” των Obzerv του 2019. Τα πιο καινούρια τα μαθαίνω από εσάς διαβάζοντάς σας.
–Σε λίγες μέρες παίζετε ζωντανά στο Temple με τους Full House BC και Routes of Neptune. Θα μπορούσες να σκεφτείς τον εαυτό σου χωρίς live; Είναι αυτά ο μεγαλύτερος λόγος για να κάνει κάνει κανείς μουσική;
Παίζουμε στο Temple και το περιμένουμε πως και πως, γιατί την προηγούμενη φορά είχαμε περάσει πολύ όμορφα μαζί με τους Full House. Η αλήθεια είναι ότι κάθε live σου δίνει ένα πολύ αναζωογονητικό συναίσθημα που δύσκολα περιγράφεται. Θεωρώ ότι κατά κύριο λόγο είμαστε συναυλιακή μπάντα – άσχετα αν δεν παίζουμε όσο συχνά θα θέλαμε κι εμείς οι ίδιοι. Ενώ δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου να μην παίζει live – ούτε και θα το ήθελα να συμβεί – θεωρώ ότι η σύνθεση και παραγωγή μουσικής για ‘μένα είναι πολύ ανώτερο συναίσθημα, ειδικά όταν το αποτέλεσμα δικαιώνει τις ώρες που τρως μόνος σου σε ένα δωμάτιο τζαμάροντας και ονειροβατώντας.
–Θυμάσαι το πρώτο σου live; Ποιο είναι το αγαπημένο σου και ποιο θα ήθελες να ξεχάσεις για πάντα;
Θυμάμαι πολύ καλά το πρώτο μου live, άλλες εποχές, διαφορετικές καταστάσεις, ήμασταν παιδιά του λυκείου τότε και ακόμα παίζουμε με την ίδια θέληση. Υπάρχουν live που μπορεί να μη βγουν όπως τα θέλεις, αυτά δεν θέλω να τα σκέφτομαι, προσπαθώ να τα προσπερνάω. Αγαπημένο μου είναι το κάθε live που νιώθω τον κόσμο να περνάει καλά μαζί μας και να συμμετέχει ενεργά κάτω από τη σκηνή! Σίγουρα τα live ως support στους Biohazard και Cancer Bats είναι δύο από εκείνα που έρχονται γρήγορα στο μυαλό, αφού και οι μεν και οι δε είναι αγαπημένες μας μπάντες που μας έχουν επηρεάσει με τον τρόπο τους. Από εκεί και πέρα, όλα είναι ξεχωριστά και σε γεμίζουν με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά.
–Τι σχέδια έχουν οι Furor για το μέλλον; Καλοκαιρινά φεστιβάλ, νέο album, παγκόσμια κυριαρχία;
Το νέο album είναι στα σκαριά, οπότε αυτό είναι το σίγουρο. Σύντομα όλο και κάτι νέο θα ακούσετε… Από live θα παίξουμε όπου μπορούμε και όπου μας καλέσουν. Την παγκόσμια κυριαρχία την κυνηγούσαμε παλιά, πλέον την αφήνουμε για τους άλλους, τώρα παλεύουμε για την παγκόσμια αγάπη.
–Για τέλος αφιέρωσε μερικούς στίχους σας σε όσους σκέφτονται να έρθουν να σας απολαύσουν. Ίσως έτσι αλλάξουν γνώμη.
“Indecent times, if we fall we’ll go down dignified.”
Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και για τη στήριξη όλα αυτά τα χρόνια!
907 
