Ένα δυσάρεστο συμβάν έλαβε χώρα, καθώς ανακοινώθηκε η είδηση του θανάτου του Florian Schneider, συνιδρυτή των Γερμανών Electronic-Synth-Pop πιονέρων, ο οποίος έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο σε ηλικία 73 χρόνων.
Το δυσάρεστο νέο επιβεβαίωσε πρώην συνεργάτης του αποθανόντα, ο οποίος δήλωσε στην Guardian πως ο θάνατός του συνέβη πριν μία εβδομάδα και η κηδεία του έγινε ιδιωτικά, σε κλειστό οικογενειακό κύκλο. Επίσης αρκετά άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία, μεταξύ άλλων η Sony Berlin και το Billboard, επιβεβαίωσαν τη δυσάρεστη είδηση.
Γεννημένος το 1947, ο Schneider ήταν γιος του Paul Schneider-Esbelen, ενός διακεκριμένου αρχιτέκτονα που σχεδίασε το αεροδρόμιο της Κολωνίας. Ο Schneider έπαιξε για πρώτη φορά μουσική σε διάφορες ομάδες, ενώ σπούδαζε στο Ντίσελντορφ, ξεκινώντας από μια μπάντα που ονομαζόταν Pissoff.
Το συγκρότημα των Kraftwerk δημιουργήθηκε το 1970 από κοινού με τον Ralf Hütter. Ώντας τα δύο μακροβιότερα μέλη, αναγνωρίζονται σε μεγάλο βαθμό ως οι κύριες δημιουργικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για πρωτοποριακούς δίσκους, όπως το Autobahn (1974), το Trans-Europe Express (1977) και το The Man-Machine (1978), μεταξύ άλλων.
Ο Schneider ήταν ένας πολυ-οργανοπαίχτης και καινοτόμος της ηλεκτρονικής μουσικής που έπαιζε synthesizer, keyboard, organ, drums, vocoder, flute (ηλεκτρονικό και ακουστικό), σαξόφωνο,
ηλεκτρική κιθάρα, βιολί, μπάσο και κρουστά. Ο πειραματικός χαρακτήρας των Kraftwerk συχνά εξηγείται από τη χρήση homemade οργάνων και μεγάλο μέρος της μουσικής τους έχει χρησιμεύσει ως βάση στην οποία οι επόμενες γενιές ηλεκτρονικών καλλιτεχνών (συμπεριλαμβανομένων των Nine Inch Nails και πληθώρα dj’s) υιοθέτησαν ως κατευθυντήρια γραμμή.
Μετά από τρία άλμπουμ με τον Hütter στα μέσα της δεκαετίας του ’70, οι Kraftwerk κυκλοφόρησαν τον δίσκο Autobahn και με την προσθήκη των Klaus Roder και Wolfgang Flur επεκτάθηκαν σε κουαρτέτο. Το άλμπουμ δημιουργήθηκε κυρίως με τη χρήση synthesizer και ο εξαιρετικά πρωτότυπος ήχος, σε συνδυασμό με τους ιδιαίτερα πνευματικούς στίχους, το έκαναν επιτυχία φτάνοντας στο Top 5 σε Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ.
Επεκτείνοντας τους μουσικούς τους ορίζοντες, εν μέσω ηχητικών πειραματισμών, προσέθεταν όλο και πιο sophisticated synthesizer και drum machine, και σε συνδυασμό με τα ξεχωριστά φωνητικά του Hütter, το συγκρότημα κυκλοφόρησε μια σειρά από άλμπουμ που είχαν τεράστια επιρροή στην pop μουσική, ιδιαίτερα με την τετράδα των Radio-Activity (1975), Trans- Europe Express (1977), The Man-Machine (1978) και Computer World (1981). Οι ίδιοι, πάντως, περιέγραψαν τη μουσική τους ως “industrielle volksmusik”, κοινώς ως «λαϊκή μουσική των εργοστασίων», τίτλος που υιοθέτησε και ο David Bowie.
Γνωστός για το αινιγματικό, κάπως μακρινό χαμόγελό του, ο Schneider δούλεψε σε όλα τα στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος, συμπεριλαμβανομένου του The Man-Machine, το οποίο ανέδειξε τη μεγαλύτερη επιτυχία τους: The Model, ένα μελαγχολικό τραγούδι synthpop που ξεπέρασε τα βρετανικά charts το 1982.
Μετά το τελευταίο, και δέκατο στούντιο άλμπουμ τους μέχρι και σήμερα (το Tour De France Soundtracks – 2003), και την επιστροφή του σε περιοδείες, ο Schneider το 2008 εγκατέλειψε το συγκρότημα στο οποίο συμμετείχε εδώ και 38 χρόνια, έχοντας παίξει και στα 10 από τα ολοκληρωμένα άλμπουμ των Kraftwerk. Από την αποχώρησή του και έπειτα, το συγκρότημα δεν έχει κυκλοφορήσει νέο δίσκο, αν και συνέχισαν να παίζουν σε όλο τον κόσμο. Προσφάτως, το συγκρότημα έπρεπε να ακυρώσει την καλοκαιρινή του 3-D περιοδεία στις ΗΠΑ, λόγω της πανδημίας του Covid-19.
Αξιοσημείωτο και αξιοπερίεργο ταυτόχρονα είναι το γεγονός ότι παρόλο που έχουν προταθεί έξι φορές για είσοδο στο Rock and Roll Hall of Fame, οι Kraftwerk παραμένενουν έξω από τις τάξεις του ιδρύματος, με τον Trent Reznor να δηλώνει μετά τη δική του είσοδο:
“When it gets weird for me is when you think about, ‘OK, who’s in? Who’s out?’ And you see Kraftwerk not get in. That’s when it’s like, ‘OK, what’s the criteria here? These guys should absolutely fucking be in there.’ They were hugely influential. I don’t think I would be me had those guys not existed. That’s where I think of it with a grain of salt”.
Σε ευχαριστούμε Florian Schneider.
“In Florian Schneider/ Kraftwerk We Trust”
337 
