Είδος: Post Rock
Δισκογραφική: Temporary Residence Ltd
Ημ. Κυκλοφορίας: 15 Σεπτεμβρίου 2023
Επτά χρονάκια έλειψαν από το προσκήνιο οι Τεξανοί προπάτορες του post rock Explosions In The Sky, μια μπάντα από αυτές που ονομάζουμε elite στην πλήρη έννοιά της. Μια 25ετία περίπου με θαυμάσιες δουλειές που όρισαν (μαζί με κάτι άλλα καλόπαιδα όπως οι God Is An Astronaut, οι Mogwai κλπ) ένα ολόκληρο εικαστικό ρεύμα που απασχολεί όλο και περισσότερο κόσμο. Και με μια δουλειά που, ως τίτλος, προμηνύει κάτι τετελεσμένο. “End” λοιπόν και για να δούμε κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο υπό το πρίσμα ενός “επιλόγου”.
Παραδοσιακά, στο νέο album έχουμε 7 “απλωμένες” συνθέσεις με το shoegaze στοιχείο αρκετά έντονο. Πέρα από κάποια ηχηρά ξεσπάσματα, το “End” χαρακτηρίζεται από ησυχία. Είναι ampient στη σύλληψη καθώς δεν υπάρχουν big sound στιγμές αλλά ένα αιθέριο πλαίσιο (με τεχνικότατο drumming από τον Chris Hrasky) και, σε αντίθεση με τον τίτλο, με θετική, αισιόδοξη συναισθηματική χροιά σαν άκουσμα. Κιθαριστικώς φυσικά δεν υπάρχουν πολλά παραμορφωμένα σημεία και αναμενόμενα επικρατεί η post ακορντολογία, με έναν ήχο που αποπνέει late 60’s – early ’70s αέρα, νοσταλγικό και γεννεσιουργό εικόνων (που θα επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι είναι το κρίσιμο μέγεθος σε αυτό το μουσικό είδος). Ακόμη και οι ατμόσφαιρες από τα keyboards κάθε άλλο παρά βαρυφορτωμένες είναι.
Εξαιρετική δουλειά με πολύ “υποβόσκων” ζουμί, κάθε κομμάτι έχει δική του αυτοτέλεια αλλά συνάμα η ροή αποδίδεται κινηματογραφικά. Είναι ενδιαφέρουσα και απαιτεί την προσοχή του ακροατή σαν άκουσμα αν και το “πολυσχιδές” του πράγματος οφείλεται κυρίως στις τονικές εναλλαγές συναισθηματικών στάθμεων παρά στην ποσότητα των ιδεών που απαρτίζουν τα κομμάτια. Και σαφώς ένα από τα μεγαλύτερα ατού είναι οι κορυφώσεις που εστιάζονται στο φινάλε των tracks.
Η αίσθηση που αφήνει το “End” είναι όντως εσχατολογική. Όχι όμως με την παραφυσική έννοια και ούτε υπάρχει ηχητική συνάφεια με κάτι που αναπαριστά το τέλος του κόσμου. Εκτός από μια περίπτωση, το τέλος της επικοινωνίας, το τέρμα μιας σχέσης που σημειολογικά θα μπορούσες να πεις ότι είναι “ο κόσμος όλος”, “σκηνοθετημένης” σε ένα θαλασσινό συννεφιασμένο φθινοπωρινό τοπίο. Και με αυτό το φόντο, οι Explosions In The Sky αποτυπώνουν επαρκέστατα αυτό το mode. Που εδώ που τα λέμε είναι πανανθρώπινο και που οδηγεί ψυχολογικώς μακροπρόθεσμα είτε σε ουρανομηκείς θριάμβους, είτε σε συντριπτικές ήττες, σε όλες τις εποχές του ανθρώπινου είδους. Το “End” είναι μια ήσυχη μελαγχολική αναγωγή του εαυτού μας μπροστά στην απώλεια ενός βλέμματος. Το πόσο το κοστολογείς, εξαρτάται από εσένα φίλε ακροατή. Σαν album, αξιοπρεπέστατο.
515