Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Napalm
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 30 Απριλίου 2021
Πάνε κιόλας 8 (!!!) ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο άλμπουμ των Evile “Skull” (2013) και σχεδόν ξεχάστηκε ο «θόρυβος» που είχαν δημιουργήσει οι Βρετανοί γύρω από το όνομά τους. Ένας «θόρυβος» που δε γεννήθηκε άδικα, καθώς με τις μέχρι τότε κυκλοφορίες τους είχαν καταφέρει να αναδειχθούν ανάμεσα στους ηγέτες του νέου κύματος του thrash metal. Μετά λοιπόν από αυτή την μακρά σιωπή, οι “τόσο Evil και τόσο Vile” Βρετανοί, επιστρέφουν με το 5ο τους άλμπουμ “Hell Unleashed”.
«Βαρύγδουπη δήλωση» θα πει κάποιος. Κι όμως οι Evile καταφέρνουν να «απελευθερώσουν την κόλαση» μέσα από ένα 40λεπτο «μουσικό όργιο» από riffs, solos, ταχύτητα και οργή. Η βασικότερη αλλαγή είναι η αποχώρηση του ιδρυτικού μέλους Matt Drake (guitar/vocals) και η αντικατάστασή του από τον αδερφό του Ol Drake, ο οποίος μετά από ένα διάστημα απουσίας (2013-18), ανέλαβε πλέον εκτός από τις κιθάρες και τα φωνητικά. Η έτερη σημαντική διαφοροποίηση είναι πως έχει μειωθεί αισθητά η μελωδικότητα και έχει αυξηθεί η «αγνή επιθετικότητα». Για να μην παρεξηγηθώ, έχουν αφήσει κάπως στην άκρη τον (προς Metallica) μελωδικό ήχο και έχουν «καβαλήσει» την «αμαξοστοιχία» των Slayer και το χαρακτηριστικό “0-0-0-0” riffing.
Στο διά ταύτα. Καλημέρα και «μπουνιές στη μουτσούνα» με το καταιγιστικό “Paralyzed” και τον ορυμαγδό του “Gore”. Riff «σιδηρόδρομος», τρέμολα, σόλο, κοπάνημα, όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα. Η Slayer-ική εισαγωγή και το μετέπειτα «ξέσπασμα» στο “Incarcerated” αποτελεί προσκύνημα στον εκλιπών Jeff Hanneman, ενώ το «Caterpillar σε κατηφόρα» που ακούει στο όνομα “War of Attrition” αποτελεί μια από τις εξέχουσες κορυφές του άλμπουμ. Μπορεί τα φωνητικά του Ol να «ξενίζουν» αρκετούς (μεταξύ αυτών και ο γράφων) και να ακούγονται κάπως μονότονα (σε σχέση με του Matt), αλλά είμαι σίγουρος πως με τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις συνηθίζονται και γίνεται αντιληπτό πως, τείνοντας περισσότερο προς τη «σχολή» Cavalera, ταιριάζουν καλύτερα με την «επιθετική φύση» του άλμπουμ.
Μια φύση που συμπληρώνεται επίσης και από τα πολύ καλά και ουσιώδη solos που βρίσκονται σε κάθε κομμάτι. Άξια αναφοράς είναι τόσο το εξαιρετικό “The Thing (1982)” βασισμένο στην ομώνυμη αριστουργηματική ταινία του John Carpenter, όσο και το “Control From Above” με τις συνεχείς αλλαγές οι οποίες μου αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση Sepultur-ίλας στα αυτιά. Το δε ομώνυμο κομμάτι το οποίο κλείνει το άλμπουμ, ίσως και να είναι μια υπόσχεση πως η κόλαση επιτέλους απελευθερώθηκε και ίσως δεν κάνουμε άλλα 8 χρόνια για να δούμε ξανά στα “έγκατά” της.
Θα προλάβω την ερώτησή σου και θα απαντήσω πως ναι, η επιστροφή των Evile είναι από αυτές που άξιζαν την αναμονή, πως ναι, είναι από τις top thrash κυκλοφορίες της χρονιάς αν και είμαστε ακόμα σχεδόν στη μέση της, και τελικά ναι, δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο πως «παίζεται το παιχνίδι». Γρήγορο, επιθετικό, ολοκληρωμένο.
Official Website: www.evilecult.com
Facebook: www.facebook.com/evileuk
Instagram: www.instagram.com/evileofficial
Twitter: www.twitter.com/Evile
1218 
