Είδος: Melodic black metal/RABM
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 28 Σεπτεμβρίου 2021
Σε μια χρονιά που ο black metal χώρος έχει κατακλυστεί από αξιόλογες κυκλοφορίες και είναι δύσκολο πλέον να ξεχωρίσεις, το εκ Γαλλίας και Ισπανίας τρίο Etxegiña λάμπει ήδη από το πρώτο τους EP σαν ένας φάρος συναισθηματικής έντασης, παίρνοντας το όνομα τους από το ψευδώνυμο του προπάππου του τραγουδιστή τους, μια Βασκική λέξη που μεταφράζεται σαν “κτίστης” , και βουτώντας στην ιστορία Ισπανικού Εμφυλίου μέσα από τα γραπτά του καταδιωγμένου αντιφασίστα δημοσιογράφου Eduardo de Guzman.
Το μελωδικό, επικό και μελαγχολικό μαυρομέταλλο τους έρχεται να στρώσει ένα χαλί για τους στίχους των τεσσάρων κομματιών οι οποίοι ωθούνται από την μουσική υπόκρουση στα επίπεδα θλίψης και δέους που αξίζουν οι ιστορίες που αφηγούνται. Το “Nosotros los Etxegiña” έρχεται σαν εισαγωγή για την μπάντα, σαν γέφυρα με το παρελθόν και σαν φόρος τιμής στην ιστορία των οικογενειών τους, για να δώσει χώρο στο “El Roble que Brota Indemne”, ένα τραγούδι για την βελανιδιά της Guernica, ένα δέντρο που από τον 14ο αιώνα αποτελεί σύμβολο για τους Βάσκους και κάθε φορά που καταστρέφεται σε πόλεμο ή θεομηνία αντικαθίσταται με φυντάνια του ίδιου δέντρου, με το δέντρο που άντεξε τον περιβόητο βομβαρδισμό του 1937 να είναι το τρίτο και να κουβαλάει στις ρίζες του τον σπαραγμό της πόλης σύμφωνα με την μπάντα, μέχρι και το 2004 που αντικαταστάθηκε και αυτό από το παιδί του.
Το τρίτο κομμάτι του δίσκου, το “La Montaña”, δεν μιλάει για κάποιο βουνό παρά το όνομα του, αλλά για την πολύνεκρη πολιορκία του στρατοπέδου στη Μαδρίτη με αυτό το όνομα από τους Δημοκρατικούς με την έναρξη του Εμφυλίου, ενώ το “Los Cadaveres Insepultos de Albatera” ζωγραφίζει με σπαραγμό την ιστορία του Albatera, του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο οποίο βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν χιλιάδες δημοκρατικοί, σοσιαλιστές και αναρχικοί και του οποίου η βαρβαρότητα αποτέλεσε έμπνευση για τα στρατόπεδα των ναζί, αξιωματικοί των οποίων το επισκέπτονταν για “διπλωματικές αποστολές”.
Αν η θεματολογία σας φαίνεται βαριά, η μουσική την πλαισιώνει απόλυτα, με τις κιθάρες και τα φωνητικά να στάζουν πίκρα αλλά και ελπίδα και παραδειγματισμό, και το μπάσο σε σπάνιο εμφανή ρόλο για το είδος να δίνει τον απαραίτητο όγκο και βάθος. Όχι απλά λοιπόν από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για το είδος αλλά και υπόδειγμα του πόσο έντονο μπορεί να γίνει το black metal σαν μορφή τέχνης όταν έχει να πει ιστορίες με ρίζες στις ψυχές των μουσικών αντί για παιδαριώδεις ακρότητες. Στηρίξτε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Facebook: https://www.facebook.com/Etxegina/
Bandcamp: https://etxegina.bandcamp.com/
1185 
