Το «άκουσμα» ότι θα καλύψω την εμφάνιση των VoIC στο Θέατρο Πέτρας, ήχησε σαν μελωδία στα αυτιά μου και «βάλσαμο» στην ψυχή. Οι λόγοι ποικίλοι, ως προς την ένταση της προσμονής, και δεν ήμουν σίγουρος ότι θα παρέμεναν προσωπικοί με την ολοκλήρωση αυτής της εμφάνισης. Σίγουρα θα ήταν ένα ερώτημα που θα μπορούσαν να μου απαντήσουν κάποιοι από τους παρευρισκόμενους σε ένα από τα πολλά “sold out” που ακολούθησαν την ανακοίνωση και σχεδιασμό της “Revival Acoustic Tour 2021”, ιδιαίτερα ίσως όσοι βρέθηκαν στο αντίγραφο του κάτω διαζώματος της Αρχαίας Δωδώνης, όπου οι VoIC έπαιξαν «εντός έδρας».
Σίγουρα μου απαντούσε, εν μέρει, η πραγματικότητα ότι ήταν το πιο πρόσφατο γεγονός που κάλυψα για το Rockway, σε μια μεγαλειώδη (από πολλές απόψεις) βραδιά (live report), που όμως πήγαινε πίσω στο Φεβρουάριο του 2020.
Τότε που ήταν ακόμα η «αυγή» της δυστοπίας που θα ακολουθούσε και ομολογουμένως δεν ήμασταν επ’ ουδενί υποψιασμένοι τί θα ζούσαμε, έως και πλέον του ενάμιση έτους μετά….
Δεν έχει νόημα να γράψω αφιερωματικούς διθυράμβους για το τί μας έχει προσφέρει μέχρι τώρα τούτο το group. Τα έχουν πει άλλωστε ο Τζόρνταν (link) , και ο Αχιλλέας (link) για τα “highlights” της δισκογραφίας τους και ο Νίκος (link), σε ένα «οδοιπορικό» (από εκείνα τα πανέμορφα στις γωνιές της Ηπείρου) της πορείας τους.
Φαντάζει πιο ουσιώδες (κατά την ταπεινή μου άποψη και για τον αναγνώστη) και αυτοψυχαναλυτικό/ψυχοθεραπευτικό, να απαριθμήσω/αναφέρω τις θετικές σκέψεις/οφέλη, από το τί αναμένω να μου προσφέρει η επερχόμενη εμφάνιση:
• Πρωτίστως και αυτονόητα, μία βραδιά από αυτές που έλειψαν σε όλους μας και που η έλλειψή τους μας φανέρωσε όλο αυτό το διάστημα, την αξία «μικρών» συνάμα και «τεράστιων» καθημερινών στιγμών ζωής, αυτών που περιγράφουν, ορίζουν και αποτυπώνουν ή «καθορίζουν» την ομορφιά της, παρόμοιες με αυτές που μας έχουν προσφέρει μέχρι τώρα οι VoIC.
• Την επάνοδο σε ένα χώρο, όχι τόσο γνωστό όσο άλλοι στην Αθήνα, που αντιπροσωπεύει όμως και χαρακτηρίζει ένα φεστιβάλ πιστό στις δεκαετίες όσον αφορά στην προσφορά του στον πολιτισμό, σε μια ήσυχη και όμορφη γωνιά της Αθήνας, αυτής των παιδικών, εφηβικών και ενήλικων χρόνων του γράφοντος.
• Μία εμφάνιση διαφορετική, ξεχωριστή, πολυαναμενόμενη, όπου οι ήχοι παιδικών αυτιών θα «αναμοχλευτούν» μέσα από τη «Χαλασιά», το «Γιάννη», μέχρις όλα να «παρθούν σβάρνα», μέσω της ήπιας αλλά αισθαντικής μορφής ενός μοναδικού acoustic set.
• Την «επανασύνδεση» με ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα αυτού του τόπου, που «έχουν ανοίξει φτερά» και δεν ξέρουμε για πόσο θα τους απολαμβάνουμε ακόμη σε τέτοιες «παρεΐστικες» βραδιές.
• Μα πιότερο απ’ όλα, ένα «καθάγιασμα» ψυχής, από τα πολλά που μου χάριζε απλόχερα πάντα η Ήπειρος, με τις μυρωδιές, τις γεύσεις και τους ήχους ή την λυτρωτική ησυχία της, συγκερασμένη με την δεσπόζουσα όψη των επιβλητικών, αέναων εικόνων της. Αυτό που, παρέα με λίγο «σπιτικό τσίπουρο» (ή και χωρίς επίσης), έρχονται και προσφέρουν εγκάρδια και οι VoIC. Μία «πλύση» από τα «μολυσμένα συναισθήματα» της μεγαλούπολης και των σύγχρονων μέσων και καταστάσεων, που «σπέρνουν διχασμό» όσο οι άνθρωποι παραμένουν «βουτηγμένοι» στην καθημερινότητά τους και την «τοξικότητα» αυτής, θαρρείς και αναζητούν οι ίδιοι τρόπους να διχαστούν, να μισούν και να εχθρεύονται. Εσχάτως, ακόμα και σε θέματα που και η επιστήμη δεν έχει ξεκάθαρη γραμμή πλεύσης, αλλά και για λόγους προσωπικούς του πλησίον μας, που πρόχειρα και χωρίς στοχασμό, απορρίπτουμε σαν αδέκαστοι κριτές και γνώστες των πάντων. Άλλωστε οι VoIC, πάντοτε εστίαζαν στην ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη, που έμπρακτα εφάρμοζαν, όπως συνέβη και με τη συναυλία στη Χαλκίδα.
Ραντεβού λοιπόν, στα …. «τσιμέντα του βουνού», rock και μη «καμάρια» μου, όπως συνηθίζουμε να λέμε οι Γιαννιώτες….
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ : https://rockway.gr/posts/villagers-of-ioannina-city-revival-acoustic-tour-2021/
570 
