Είδος: Post / Alternative / Doom Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 1 Μαρτίου 2024
Αυτό που διακρίνει την ελληνική μουσική σκηνή (και ειδικότερα την rock σε όλο της το χρωματικό εύρος), πέρα από την διαρκώς ανοδική πορεία του συνθετικού επιπέδου και των ποιοτικότατων κυκλοφοριών που ξεπετάγονται με ραγδαία αυξανόμενο ρυθμό, είναι η τάση αποστασιοποίησης από κλισέ και τετριμμένες φόρμουλες. Και, αν και κάποιες φορές, εις το όνομα της διαφορετικότητας, ακούμε δουλειές που η λέξη “αδιαφορία” θα έπρεπε να είναι tagged, σε συντριπτικό ποσοστό οι προτάσεις των ελληνικών σχημάτων έχουν να επιδείξουν αξιοθαύμαστη αυθεντικότητα. Μια από αυτές τις μπάντες είναι οι Αθηναίοι Empty Frame τους οποίους αγνοούσα – πολύ κακώς γιατί μετά τις ακροάσεις του “Underdogs” διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια μπάντα άκρως ενδιαφέρουσα και μακριά από δημοφιλείς τυποποιήσεις.
Η αυθεντικότητα που επιδεικνύουν οι Αθηναίοι με κάνει ανήμπορο ακόμη και να τους χαρακτηρίσω με σχετικές ταμπέλες. Ένας γενικός όρος πιστεύω ότι θα τους περιχαράκωνε ως χαρακτήρα μουσικής. Τα 11 κομμάτια του νέου τους album συρράπτουν με επιδέξιο τρόπο κυρίως συναισθηματικές στάθμες ετερόκλητων μεταξύ τους μουσικών ειδών και με επιρροές (ή έστω ενδεικτικές προσεγγίσεις) σχετικά δυσδιάκριτες ή τουλάχιστον από αυτές που προκαλούν αμυδρά deja-vus (το συννεφάκι που σκάει πάνω από το κεφάλι και γράφει “τι μου θυμίζει, εδώ στο στόμα το έχω αλλά μου φεύγει ρε γαμώτο”; Αυτό το mode εννοώ).
Θα το εκφράσω με λίγα λόγια: κατά βάση η μουσική των Empty Frame είναι παλιακή και οι αφετηρίες της ξεκινούν από το ψυχεδελικό late ’60s rock, διανύουν το 70’s prog rock και καταλήγουν στο βρετανικό post punk των αρχών των ’80s. Είναι doom διαθέσεων με λιγοστά διάσπαρτα ψήγματα “φωτός” και μάλιστα αυτή τη “σκοτεινιά” την προσφέρει ο Νίκος Σολωμός με το βιολί του και με έναν τρόπο που συγγενεύει (για να μην πω “ταυτίζεται”) με τον τρόπο τον σπουδαίων ηγετών της σκηνής Άγγλων My Dying Bride. Είναι progressive αντίληψης με την μπάντα συχνά-πυκνά να αναδεικνύει την τεχνική κατάρτισή της. Και τέλος, πρόκειται για θεατρικότροπη / γενικά σινεφίλ μουσική που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι soundtrack μιας τηλεταινίας με αστικό θέμα, με εντονότατο το post rock άρωμα, ειδικά στους θαυμάσιους επιλόγους των κομματιών (αδιαπραγμάτευτο ατού του “Underdogs” οι κλιμακώσεις των φινάλε).
Ο Χρήστος Καλλιμάνης στις κιθάρες παράγει πολύ καλά ακόρντα ενώ ακούγεται Iommiκος όταν ανεβαίνει το distortion, είναι γνώστης των τεχνοτροπιών αυτών και τις αναμειγνύει πολύ καλά μέσα σε κάθε κομμάτι. Ρυθμικώς επικρατεί ποικιλία, με το μεγαλύτερο μέρος να είναι mid tempo (αν και θα ακούσεις μέχρι και blast beat όπως για παράδειγμα στο “A Tribe Of Shadows”) και τόσο ο Μπάμπης Βασιλειάδης στα drums όσο και ο Παναγιώτης Φέτσης στο μπάσο ακούγονται τεχνικοί και δεμένοι. Ο δε τελευταίος πίσω από το μικρόφωνο έχει ιδανική φωνή για το είδος που διαπραγματεύονται οι Empty Frame και μου θύμισε τον Thorsten Staroske των Ηερμανών prog ηρώων Soul Cages. Ευέλικτη ερμηνεία και το ίδιο ισχύει για την Καίτη Παντζάρη που συνοδεύει φωνητικώς εκτός από τα καθήκοντά της στο cello.
To “Underdogs” έχει ενδιαφέροντα κομμάτια και ξεχώρισα το “Sing Along” (πολύ καλό bluesy αρχικά στο ύφος του Nick Cave, post rock γέφυρα και φοβερό Anathema / My Dying Bride φινάλε), το ’70s μελωδικό, συμβατό με τους Crippled Black Phoenix, folk “High Plains”, το MDB-like “Come Undone” που δηλώνει από την αρχή την θεατρικότητα που επικρατεί (και απολαυστικό επίλογο), το desert αισθητικής prog diamantaki “Darker Than Blue” (θα μπορούσες να φανταστείς τους Kansas ή τους Camel να παίζουν post;) και ο επίλογος “Mountain Cloud” του album που μου έφερε στο νου τους Long Distance Calling αλλά και τους Σαλονικιώτες progsters Mother Turtle.
Το “Underdogs” είναι μια αξιοπρεπέστατη avant-garde (ίσως ο ορισμός της έννοιας από μια οπτική γωνία) κυκλοφορία από μια ανήσυχη ομάδα μουσικών που μάλλον επιδίδεται σε μια “μετα-προτυποποίηση” των σταθερών της rock μουσικής και τα καταφέρνει μια χαρά. Δεν πρόκειται για ψυχαγωγική μουσική σε καμία περίπτωση αλλά η αφομοίωση της δουλειάς των Empty Frame ισοδυναμεί και με βιωματική κτήση της. Πολύ καλή δουλειά για πολύ συγκεκριμένο ακροατήριο.
Facebook: https://www.facebook.com/emptyframeband
Bandcamp: https://emptyframe.bandcamp.com/album/underdogs
573 
