Είδος: Crossover progressive rock
Εταιρεία: InsideOut Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Ιουνίου 2023
Ας αρχίσω λέγοντας ότι ναι μεν αυτός είναι ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Einar Solberg, ιδρυτι-κού μέλους, frontman και ιθύνοντα νου των Leprous, όμως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το μέλλον των πολυαγαπημένων του ελληνικού κοινού Νορβηγών progsters, καθώς η πορεία του βασικού του σχήματος θα συνεχιστεί κανονικότατα.
Ο Solberg, που είχε συλλάβει την ιδέα να δοκιμαστεί εκτός Leprous ήδη από το 2018, καταφέρνει φέτος να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο του solo project του. Το album ονομάζεται “16” επειδή στιχουργικά καταπιάνεται με τον ψυχοσυναισθηματικό αντίκτυπο που είχε πάνω στον Solberg η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή, όταν τα πρώτα αρνητικά και δύσκολα βιώματα συντέλεσαν στον μετασχηματισμό του ως άτομο.
Τα έντεκα tracks του “16” έχουν βασικό συνθέτη τον Solberg, αλλά τα πιο πολλά εξ αυτών προέκυψαν μέσω συνεχούς ανταλλαγής ιδεών μεταξύ του ιδίου και του μεγάλου αριθμού guest συνθετών και μουσικών που κάλεσε να τον βοηθήσουν. Ανάμεσα σε αυτούς συναντάμε συνήθεις υπόπτους (βλ. Ihsahn, Raphael Weinroth-Browne) αλλά και ονόματα-έκπληξη από είδη μουσικής που μοιά-ζουν ξένα αν τα αντιπαραβάλουμε με τα έως τώρα δείγματα γραφής του Solberg.
Με μια βάση που κυρίως παραπέμπει στο μοντέρνο prog rock που έχει την τάση να διασταυρώνεται με πιο εναλλακτικά ή/και pop στοιχεία, ο Solberg εστιάζει την προσοχή του σε ενορχηστρώσεις και δομές που απαντούν στο cinematic rock, τη minimal electro, το trip hop ή ακόμα και το hip hop. Ωστόσο, αν το αναλύσουμε λίγο παραπάνω, τον πυρήνα πολλών τραγουδιών δεν μοιάζει να τον χωρίζει πολύ μεγάλη απόσταση από τη μουσική των Leprous, και εύκολα θα τα φανταζόμουν σε δικά τους albums, αν είχαν λίγο διαφορετικό στήσιμο, ειδικά στις πιο «απομεταλλωμένες» πρόσφατες δουλειές τους.
Και προς αυτήν την κατεύθυνση δείχνουν επίσης τα φωνητικά και οι γραμμές που τραγουδά ο Solberg, με τις οποίες δεν φαίνεται να κινείται και πολύ εκτός του safe zone του. Στις λίγες φορές που προσπαθεί να δοκιμάσει κάτι ουσιωδώς διαφορετικό για τα δεδομένα του, κάποιες του ταιριάζουν, όπως το ομώνυμο με τις Ólafur Arnalds επιρροές, ενώ άλλες δεν πείθουν ιδιαιτέρως. Πάντως, η λιγότερο ενδιαφέρουσα πτυχή του “16” αναδεικνύεται όταν η όποια πειραματική διάθεση υποχωρεί ή, καλύτερα, υπονομεύεται από περιττές και ξεκάρφωτες ενσωματώσεις, όπως ο metalισμός των κραυγών του Ihsahn στο “Splitting the Soul” και τα παράταιρο φαλσέτο του Solberg στο “Grotto”.
Υποθέτω πως το κοινό που θα σπεύσει να τσεκάρει το “16” τυγχάνει να είναι αυτό στο οποίο ο δίσκος δεν απευθύνεται και τόσο, από καθαρά μουσική άποψη· δηλαδή, οι fans των Leprous. Λογικά, η υποδοχή που θα λάβει συναρτάται με τους βαθμούς αγάπης ή «κολλήματος» με τον δημιουργό του.
Από την άλλη, ο κόσμος που έχει ακούσματα πιο κοντά σε αυτό που επιδιώκει να κάνει ο Solberg ενδέχεται να μην πληροφορηθεί καν την ύπαρξη του album. Ίσως καταφέρει στο επόμενο solo album του να εκθέσει πιο επιτυχώς τη δημιουργική πλευρά του που δεν χωρά στους Leprous.
Facebook: https://www.facebook.com/einarsolbergofficial/
Instagram: https://www.instagram.com/einar_solberg/
454 
