Είδος: Psych/ Desert Rock
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 28 Ιανουαρίου 2022
Όπως διαφαίνεται και ακροάται, η προ τετραετίας eargasm-ική μουσική συνεύρεση των Earthless με τους Kikagaku Moyo στο φεστιβάλ του “Καμμένου Οδοστρώματος” στα πλαίσια του project “East meets The West”, άφησε ευχάριστα κουσούρια και ιδιαίτερες συνήθειες στο μουσικό γίγνεσθαι των Καλιφορνέζων. Άλλωστε οι σχέσεις του συγκροτήματος με το Roadburn, από την δημιουργία του μέχρι τις μέρες μας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με βίους παράλληλους, με πολλαπλές ζωντανές εμφανίσεις, live κυκλοφορίες δίσκων, ευφάνταστες συνεργατικές παραστάσεις όπως η προαναφερθείσα (αξίζει να αναφερθεί και αυτή με τον Damo Suzuki την ίδια χρονιά) και εννοείται η “ύψιστη” τιμητική επιλογή-διάκριση του φεστιβάλ με τον τίτλο “Artist in Residence”.
Επομένως αυτή η στροφή προς την ανατολίτικη κουλτούρα δεν θα πρέπει να φαντάζει “αυθαίρετη” ούτε να μας εκπλήσσει στο ελάχιστο. Οι σπόροι φυτεύτηκαν και πλέον τα cherry (Red) blossoms άνθισαν για τα καλά. Βέβαια οι κλασσικές επιρροές της μπάντας βρίσκονται εδώ και δεν αλλάζουν στο έπακρο, με ευθείς και πλάγιες αναφορές σε συγκροτήματα όπως Blue Cheer, Hawkwind, Groundhog, Humble Pie, Cream, τους πνευματικούς τους Πατέρες Druids of Stonehedge (από το κομμάτι των οποίων δανείστηκαν το όνομά τους), Quicksilver Messenger Service και η λίστα μπορεί να συνεχίζεται ες αεί. Για τον γράφοντα, όμως, ανέκαθεν η μπάντα είχε ενδόμυχα (ή και μπορεί όχι) επαφές στενού τύπου με ψυχεδελικά συγκροτήματα όπως Acid Mothers Temple, The Stars, Flower Travellin’ Band με σφραγίδα προέλευσης Made in Japan.
To Αμερικάνικο power trio όπως απεικονίζεται και στο εκπληκτικό εξώφυλλό του νέου δίσκου -το οποίο σαν εικόνα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όχι με χίλιες, αλλά μερικές χιλιάδες λέξεις, δεδομένου ότι σου διεγείρει την φαντασία- καταπιάνεται με τον αρχαίο Γιαπωνέζικο μύθο του “Hyakki Yakō”, όπου ορδές από δαίμονες, φαντάσματα, καλικάντζαροι και άλλα μεταφυσικά όντα τρομοκρατούν τα χωριά κατά τη διάρκεια της νύχτας, προσδίδοντας (για πρώτη φορά) στον δίσκο μία σκοτεινή αύρα και μία spooky ατμόσφαιρα με τη μουσική να αποκτά μία dark evil folk ψυχεδελική ταυτότητα, δείγμα και της εξέλιξης του συγκροτήματος.
Τέσσερα χρόνια μετά την “ευχάριστη παραφωνία” που ακούει στο όνομα “Black Heaven”, η επιστροφή της μπάντας -αντί για Earthless να παρουσιάζεται ως Earthmore στα αυτιά μας- είναι εμφατική και πομπώδης με το νέο άλμπουμ που τιτλοφορείται “Night Of The One Hundred Demons”. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων το “Black Heaven” αποτελεί ένα αξιοπρεπέστατο δίσκο που στέκει ψηλά στη δισκογραφία των Earthless, με το μόνο ψεγάδι ότι έγκειται στο πλαίσιο της διαφορετικότητας, εν συγκρίσει με τις άλλες δουλειές της μπάντας.
Υπενθυμίζουμε απλά ότι το διαφορετικό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Στον νέο δίσκο που αποτελεί επιτομή του jamming session στα καλύτερά του, το τερπνόν εμφανίζεται μετά του ωφελίμου και έτσι, εκτός από την εικαστική διαφορά όπως έχει φιλοτεχνηθεί στο artwork, η αλλαγή είναι εμφανής και στο πιο ουσιώδες και ζωτικό κομμάτι, αυτό της μουσικής. Εδώ εγκαταλείπεται η συμβατική προσέγγιση συγγραφής και σύνθεσης από πλευράς συγκροτήματος με τον πατροπαράδοτο τρόπο verse-chorus-verse όπως υιοθετήθηκε στο προηγούμενο άλμπουμ με τα μικρής διάρκειας τραγούδια, κάτι το οποίο ήταν πρόκληση για τους ίδιους τους μουσικούς. Πλέον και επίσημα η μπάντα καλωσορίζει έναν παλιό της γνώριμο, τον κύριο Αυτοσχεδιασμό με τον οποίο λούζει τις συνθέσεις στην ολότητά τους, επιστρέφοντας σε παλιά γνώριμα ηχητικά μονοπάτια, με τρεις μακροσκελείς συνθέσεις που σε διάρκεια ξεπερνούν τα εξήντα λεπτά, για πλάκα. Οι συνθέσεις χτίζονται σταδιακά και έως ότου κορυφωθούν εν μέσω ψυχεδελικού κρεσέντο και εκφραστικότητας, εμπλουτίζονται με ατμοσφαιρικές Post μελωδίες, φέρνοντας κατά νου συγκροτήματα της σύγχρονης Post σκηνής, με το πιο ταιριαστό αυτό των Minami Deutsch μεταξύ άλλων. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον ήχο τους συμπληρώνουν, εκτός από γνώριμα Blues, Desert, Psych, Jazz, Kraut και Instumental στοιχεία, αρκετά Space sample και πλήκτρα 70s-era, με τα ονόματα των Vangelis και Jean Michel Jarre να μην φαντάζουν παράταιρα και εξωπραγματικά.
Στο “Night Parade of One Hundred Demons” το καλιφορνέζικο τρίο βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα και λειτουργεί σε άψογη εκτελεστική δεινότητα, δείχνοντας πως το διάστημα αποχής των τελευταίων χρόνων λειτούργησε ευεργετικά για του ίδιους επεκτείνοντας τα συνθετικά και δημιουργικά τους όρια. Ο Isiah Mitchel σαν ενσαρκωμένος Jimi Hedrix έχει βουτήξει τα δάχτυλά του σε κάποιο ψυχοτρόπο κοκτέιλ του Syd Barrett, αναγκάζει με το “κοσμικό” του παίξιμο και τα μαγευτικά του solo την ταστιέρα του να στάζει ψυχεδέλεια. Ένας σύγχρονος βιρτουόζος κιθαρίστας χωρίς τάσεις μεγαλομανίας και ναρκισσισμού, αλλά με εξαιρετικές τεχνικές τραγουδοποιίας ανεξάρτητα με ποια μπάντα εκφράζεται (Howlin’ Rain, Golden Void, Nebula), με τις κιθαριστικές του μελωδίες εξαπολύει ένα ηχητικό bing bang, δημιουργεί μαύρες τρύπες και με τη βοήθεια του τετράχορδου οδοστρωτήρα του Mike Eginton άλλοτε “ρευστοποιούνται” και άλλοτε αποκτούν πιο “συμπαγή” μορφή, ενόσω ο “super” Mario Rubacalba είτε τις διακτινίζει είτε τις διαλύει με τις “αστρικές” του μπαγκέτες και το “διαστημικό” του στυλ στα πέρατα του μουσικού τους σύμπαντος.
Ο μύθος του “ Night Parade of One Hundred Demons” αναφέρει ότι όποιος τολμήσει και παρακολουθήσει αυτό το κομβόι με τα υπερφυσικά όντα θα αποδημήσει σε τόπο χλοερό εν ριπή οφθαλμού ή εναλλακτικά θα αρπαχθεί δια παντός. Εμείς πάντως που ακούσαμε τον δίσκο, παραμένουμε ζωντανοί, την “ακούσαμε” μαζί του και γίναμε μάρτυρες ενός ψυχεδελικού καραβανιού από ήχους, νότες και ατμόσφαιρες το οποίο ήρθε να γεμίσει την ανία των ημερών με ρίγη ενθουσιασμού και στοιχείων αμείωτου ενδιαφέροντος προς εξερεύνηση, με τα μυαλά λιωμένα σαν cheddar στο χέρι.
Οι Earthless συνεχίζουν την ξέφρενη τους πορεία χαράσσοντας μία νοητή γραμμή όπου στο ένα άκρο βρίσκονται οι Pink Floyd, στο άλλο οι Black Sabbath και κάπου στη μέση οι ίδιοι συνεχίζοντας το έργο και τη μουσική κληρονομιά και των δύο σαν άξιοι συνεχιστές του ψυχεδελικού heavy rock.
Facebook: https://www.facebook.com/earthlessrips
Bandcamp: https://earthless.bandcamp.com/
727 
