DUNE PILOT: “Magnetic”

ALBUM

Είδος: Desert/Stoner Rock
Εταιρία: Argonauta Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Δεκεμβρίου 2023

Οι Dune Pilot, η τετραμελής μπάντα από το Μόναχο, κυκλοφόρησε τη 1η Δεκεμβρίου την τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο “Magnetic” ύστερα από σχεδόν 5.5 χρόνια μετά το “Lucy”. Οι Γερμανοί desert/stoner/fuzz rockers συνεχίζουν τις υψηλές πτήσεις με ένα δίσκο εφάμιλλης ποιότητας και δυναμικής με τους προηγούμενους, παρά τις αλλαγές στη σύνθεση τους σε μπάσο και ντραμς, με θεματολογία στιχουργικά που κινείται ανάμεσα σε προσωπικά και διαπροσωπικά ζητήματα (κορίτσια, ναρκωτικά κλπ.) δείχνοντας πως και η νέα συνταγή δουλεύει το ίδιο καλά παράγοντας εξαιρετικά αποτελέσματα πάντα με το ύφος που τους έχουμε συνηθίσει.

Στη νέα τους δουλειά μπορούμε να βρούμε και πάλι κάποια χαρακτηριστικά fuzzy riffs που σου καρφώνονται στο μυαλό ενώ κρίνοντας από το εισαγωγικό κόμμάτι του δίσκου, που αποτέλεσε και το single αυτου, το ομώνυμο “Magnetic”, μπαίνουμε αμέσως στο ύφος ολόκληρης της προσπάθειας τους. Εναλλαγές slow και heavy tempo με γρήγορα περάσματα και καθαρά βραχνά heavy rock φωνητικά δίνουν το στίγμα πάνω στο οποίο κίνεται ολόκληρος ο δίσκος στα επόμενα κομμάτια, άλλοτε πιο επιθετικός και άλλοτε πιο μελωδικός, πάντα με βαρύ ρυθμό και ανά περιπτώσεις groovy.

Στη συνέχεια έρχεται το κομμάτι “Visions”, που προσωπικά αποτέλεσε το αγαπήμενο μου μαζί με το προτέλευταιο του δίσκου “Highest Bid”, όπου το αρχικό αργό tempo διαδέχεται ενα έντονο ξέσπασμα με την ένταση σταδιακά να χτίζεται και να ολοκληρώνεται με ένα killer riff. Επόμενο και μικρότερο σε χρονικη διάρκεια κομμάτι του δίσκου το “Lumi” το οποίο βγάζει τη punk πλευρά της μπάντας στην επιφάνεια με γρήγορο και καταιγιστικό ρυθμό δίνοντας μας την κατάλληλη ώθηση για το “Take Your Lies” όπου οι παλμοί πέφτουν σε μια προσέγγιση περισσότερο μπαλάντας με τα απεγνωσμένα φωνητικά του frontman να ντύνουν το κομμάτι ιδανικά. Στα μισά του δίσκου φτάνουμε το κομμάτι “So Mad” το οποίο από τη πρώτη στιγμή που το άκουσα μου έφερε στο μυαλό το διαχρονικό “I Can’t Escape Myself” των The Sound σαν μια desert/stoner εκδοχή με το ύφος των Dune Pilot. Μέχρι το τέλος θα βρούμε και πιο μελωδικές στιγμές όπως με το “Heap Of Shards” ενώ η μπάντα μας αποχαιρετά, και σημειολογικά αν θέλετε, με το “Let You Down”, ελπίζοντας σε κάθε περίπτωση, σε δισκογραφικό επίπεδο τουλάχιστον, να τα πούμε πιο σύντομα από τα 5.5 χρόνια που πέρασαν από την τελευταία φορά έχοντας σαν απόθεμα πλέον στο ρεζερβουάρ μας το βραδύκαυστο υλικό του “Magnetic”.

Σαν συμπέρασμα, τόσο με τον τελευταίο τους δίσκο όσο και με την μέχρι τώρα πορεία τους τα τελευταία 10 χρόνια περίπου οι Dune Pilot αποδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο πως μπορούν να θεωρηθούν μια υπολογίσιμη δύναμη πλάι στα ιερά τέρατα της αντίστοιχης γερμανικής σχολής όπως οι Colour Haze και οι My Sleeping Karma και ανυπομονούμε να έχουμε τη δυνατότητα να τους απολαύσουμε και στα μέρη μας το συντομότερο.

Facebook: https://www.facebook.com/dunepilot
Instagram: https://www.instagram.com/dunepilotband
Bandcamp: https://dunepilot.bandcamp.com

573
Avatar photo
About Χρήστος Δεληγιάννης 14 Articles
Ο Χρήστος από λάτρης του μπάσκετ και του pick ‘n’ roll μέχρι τα 15 του αποφάσισε να περάσει στη μουσική και το rock ‘n’ roll και δεν είναι υπερβολή πως η μουσική τον έσωσε από το αθλητισμό. Αρνείται τις μουσικές ταμπέλες χωρίζοντας τη μουσική σε 2 κατηγορίες: “αυτη που σου αρέσει” και “αυτή που δεν σου αρέσει” και πιστεύει ότι ο καθένας πρέπει να επισκεφτεί, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, τη μπυραρία “Warpigs” στην Κοπεγχάγη.