Είδος: Death Doom Metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Νοεμβρίου 2024
Σε όλους εμάς που ακούμε αρκετά μουσική αλλά και έχουμε ένα πάθος με το ελληνικό underground, ο Νοέμβριος μας χάρισε έναν οργασμό κυκλοφοριών και μεταξύ αστείου και σοβαρού συνεχώς συζητάμε μεταξύ μας για το πότε θα βρούμε χρόνο για να αφιερώσουμε την προσοχή και τον σεβασμό που θέλουμε. Η αλήθεια όμως είναι ότι όσο και να μην έχεις χρόνο, όσο μεγάλο και αν είναι το πλήθος των κυκλοφοριών, πάντα υπάρχει μία που θα σου κλείσει πονηρά το μάτι και θα σε φωνάξει σαν μια μαύρη Σειρήνα.
Τη 1η Νοεμβρίου λοιπόν οι DreamLongDead αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το “Derelict” και προσωπικά από το πρώτο άκουσμα εθίστηκα στις παγωμένες μελωδίες τους και στις απαγγελίες τρόμου. Η μπάντα πριν περίπου ένα μήνα κυκλοφόρησε το κομμάτι: “Anark” το οποίο έχει ενδιαφέρον, αλλά ακούγοντας μόνο αυτό δεν μπορούσα να καταλάβω το όραμα της μπάντας και το που θέλει να κινηθεί. Τοποθετώντας όμως στο τέλος του δίσκου, κατάλαβα ακριβώς που στόχευε αυτή η doom-death ελεγεία.
Από το 2012 μέχρι και σήμερα οι DreamLongDead επιμένουν να είναι ανεξάρτητοι και θέτουν μονίμως τους δικούς τους όρους για το πως θέλουν να τοποθετηθούν είτε καλλιτεχνικά είτε σαν στάση σε αυτό που λέγεται “μουσική βιομηχανία”. H ομάδα εμπλουτίστηκε με τον Μάνο Γιακουμάκη των Universe217 και τον Αχιλλέα Χαρμπίλα (Bastard Sword, Black Knot κ.α.) και το κάθε καινούργιο μέλος έβαλε το δικό του λίθο στο οικοδόμημα της μπάντας. Ο Μάνος κρατάει τα ηνία της doom αισθητικής, έχοντας οπλισμένο όμως και το διπέταλο και ο Αχιλλέας έχει ανοίξει τη σπείρα της ψυχεδέλειας με τους πειραματισμούς και τα synth μπλιμπλίκια του.
Οι DreamLongDead έχουν χτίσει τις θεματικές του album γύρω από τον τρόμο και την φαντασία. Όχι τον τρόμο που σοκάρει, αλλά αυτό το κλειστοφοβικό συναίσθημα που ο ήρωας γνωρίζει ότι δεν θα βγει εύκολα από αυτό ή ακόμα και αν βγει δεν θα είναι αλώβητος.
Αν παρατηρήσει κάποιος τους τίτλους των κομματιών, θα δει ότι αναφέρεται στα “Terror” και “Erebus”. Αυτή ήταν η ονομασία των καραβιών που προσπάθησαν να διασχίσουν την Ανταρκτική και να βρουν ένα καινούργιο πέρασμα. Τελικά τα πλοία καθηλώθηκαν στον πάγο και τα πληρώματα, αποφάσισαν με όσες δυνάμεις τους είχαν απομείνει, να κατέβουν από τα καράβια και να περπατήσουν μήπως και σωθούν. Μετά από χρόνια που βρήκαν τα πτώματά τους, εκτός από τις κακουχίες και τις αρρώστιες που ήταν εμφανέστατες υπήρχαν και ενδείξεις κανιβαλισμού. Η ιστορία αυτή αποτέλεσε ένα εξαίσιο εφαλτήριο τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά για το σχήμα. Το ιδιαίτερο μείγμα death doom του “Derelict” και τα απεγνωσμένα growl, μου έφεραν στα ακουστικά μου το αίσθημα της απόγνωσης, της τρέλας, της μοναξιάς, της αγωνίας, της ελπίδας χωρίς λόγο που μπορεί να αισθάνεται κάποιος που έχει εγκλωβιστεί σε ένα αέναο λευκό και παγωμένο περιβάλλον.
O Charles Baudelaire στα “Άνθη του Κακού” (Fleurs du mal) έφτιαξε έναν μύθο γύρω από το “κακό” και απομυθοποίησε τις έννοιες του “καλού” της εποχής, όπως η θρησκεία-εκκλησία, απορρίπτοντας οποιαδήποτε έννοια ηθικής. Ακούγοντας το “Derelict” των DreamLongDead, δεν σταματούσε να έρχεται μπροστά μου αυτό το ποιητικό αριστούργημα του Baudelaire, γιατί κατάφεραν να δώσουν ήχο στο “κακό”, τον τρόμο και την παράνοια. Το “Derelict” είναι ο ανθός του κακού στον underground ήχο.
Facebook: https://www.facebook.com/Dreamlongdead
Bandcamp: https://dreamlongdead666.bandcamp.com/
181 
