Είδος: Stoner/ heavy Rock
Δισκογραφική: Blues Funeral Recordings
Ημ. Κυκλοφορίας: 21 Απριλίου 2023
“Για να γίνεις βασιλιάς της ζούγκλας θα πρέπει πρώτα να σκοτώσεις το λιοντάρι”.
Αυτό εδώ το αγρίμι παρόλο που βρισκόταν σε αγρανάπαυση, μέσα στις επάλξεις ποτέ δεν ήταν, δεν είναι και ούτε θα είναι ποτέ διατεθειμένο να παραδώσει το τομάρι και τα σκήπτρα του αμαχητί και καλή τη θελήσει.
Οι Σουηδοί πιονέροι του Ευρωπαϊκού και όχι μόνο desert ήχου δίνουν βροντερό παρόν με την καινούρια τους κυκλοφορία “Drifting in The Endless Void” σπάζοντας το ρόδι, όπως απεικονίζεται στο πανέμορφο εξώφυλλο, κάτι που μόνο καλοτυχία θα μπορούσε να τους προσδώσει και καλό κατευόδιο για τα νέα τους ηχητικά ταξίδια.
Η πρόσφατη επανακυκλοφορία του πλήρη καταλόγου τους από την Heavy Psych Sound πυροδότησε τις φήμες, η προπέρσινη κυκλοφορία του “Vultures” (η οποία είχε κυκλοφορήσει αρχικά το 2013 μείον ένα κομμάτι) με επαναηχογραφημένα demo κομμάτια της περιόδου “Through the Eyes of Heathens” άναψε τη σπίθα σε συνδυασμό με σκόρπιες ζωντανές εμφανίσεις και πλέον, επειδή ως γνωστόν όπου καπνός και φωτιά, καψαλιζόμαστε με τις εφτά νέες συνθέσεις τους.
Έχοντας μεταπηδήσει στη Blues Funeral Recordings μαζί με λοιπούς πρωτεργάτες και στυλοβάτες της σκηνής όπως Acid King, Lowrider Josiah, Mammoth Volume συμμετέχοντας στο φιλόδοξο project Postwax series για μία μελλοντική συλλεκτική κυκλοφορία, μας κάνουν να νιώθουμε ιδιαίτερα τυχεροί για την επιστροφή τους στα δισκογραφικά δρώμενα και μας βάζουν στην ευχάριστη θέση του ακροατή. Μία επιστροφή όπου βρίσκει την παλιοπαρέα από το Borlänge σε νέα ηχοτόπια, να κινούνται μέσα από εξαγριωμένους fuzz-αριστούς ανεμοστρόβιλους σε αποστασιοποιημένες Sludge βρωμιές, και από την παραπλανητική απλότητα στην πολυρυθμική πολυπλοκότητα μεταξύ ποιμενικού prog στον απέραντο αλλά συναρπαστικό μοντέρνο Metal ήχο.
Οι άρρηκτοι ηχητικοί δεσμοί κατά κύριο λόγο με τους Kyuss, τους Fu Manchu και τους έτερους συνδαιτυμόνες της Καλιφορνέζικης σκηνής (όπως επίσης και με τους Greenleaf για ευνόητους λόγους) υφίστανται ακόμα σε μικρότερη ποσόστωση όμως. Πλέον έχουν τινάξει από πάνω τους την καυτή desert σκόνη και την επήρεια αυτής και έχουν ασπαστεί το μοναδικό στοιχείο της ρυθμικότητας όπως το είχαν τελειοποιήσει οι Master of Reality, οι groovy masters της ερήμου.
Στις νέες τους μουσικές περιπτύξεις το συγκρότημα κάνει βουτιά στα ’70s εμφανίζοντας ένα συγκαταβατικό hard rock προσωπείο. Από τις συνθέσεις αναδύεται το μεγαλείο του Vol.4 άλμπουμ σε όλες τις πιθανές πτυχές του. Έχοντας πειραματιστεί με τον σκληρό ήχο στο παρελθόν στρέφονται σε μία Zeppelin oriented κατεύθυνση και υιοθετούν μία υποβλητική νεοκλασική μαεστρία στις κιθαριστικές μελωδίες με την απαραίτητη Iommic βαρύτητα στα riffs.
Όπως προαναφέραμε το σήμα κατατεθέν της μπάντας στο heavy ήχο είναι εδώ για μας, απλά αυτήν την φορά φλερτάρουν με την ευαίσθητη πλευρά τους και σε ορισμένα κομμάτια δείχνουν μία πιο ευαίσθητη προσέγγιση.
Πιθανόν να σε παρασύρουν και να σε γαληνέψουν, όμως όχι για πολύ καθώς τα φωνητικά τερτίπια του Fredrik Nordin και ο φωνακλάδικος τρόπος που εκφράζεται θα σου δημιουργήσουν ένα wake up call. Το ευχάριστο παράδοξο μαζί του είναι πως προσαρμόζεται με την κάθε σύνθεση και τις απαιτήσεις της και ορισμένες φορές εμφανίζεται φορτισμένος συναισθηματικά και ακούγεται μελιστάλακτος. Στο “No Quarter Expected, No Quarter Given” πάντως θα μπορούσε κάλλιστα να ενσαρκώσει το Chris Cornell σε σημείο αντιγραφής και καθ’ομοίωσις.
Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν για την μπάντα αλλά ο χρόνος δείχνει να τους έχει φερθεί καλά so far με την εμπειρία και την συνθετική δεινότητα να έχουν μεγαλώσει αναλογικά με την ηλικία τους. Ο δίσκος ακούγεται φρέσκος και έχει έντονο το live feeling. Αν υπήρχε arena desert rock, τότε οι Σουηδοί θα ήταν εκπρόσωποί του σε πολυεθνική κλίμακα, κάτι σαν τη γνωστή εταιρεία επίπλων, αλλά με περίσσεια ποιότητα και αντοχή στον χρόνο και στις κακουχίες. Όχι τόσο γιατί θα γέμιζαν στάδια και θα είχαν χιλιάδες οπαδούς, αλλά γιατί αποπνέουν αυτόν τον αέρα, αυτή την σιγουριά που έδειχναν οι παλαιοί και περισσότερο γιατί παίζουν με εμφατικό και πομπώδες τρόπο. Δείχνουν αυτό το τουπέ όμως δεν προσεγγίζουν το mainstream παραμένοντας άρχοντες του underground κατά βάση.
Η μπάντα παρασυρόμενη στο δικό της ατελείωτο κενό, καταφέρνει να το γεμίσει επιλέγοντας το τυχερό νούμερο εφτά που είναι η βάση για πολλούς μύθους αλλά και για την λαογραφία, μέσα από αντίστοιχες σε αριθμό συνθέσεις οι οποίες ήρθαν για να μείνουν (με αποκορύφωμα για τον γράφοντα τα “Dust for Blood”, “Andromeda” και “Missing 13) καταφέρνοντας με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσουν το δικό τους ιδιόκτητο trippy, noisy, aggressive Desert σκηνικό όπου πάνω του μετά χαράς θα γίνουμε νομάδες as we following the riff through the groovy filled land.
Facebook: https://www.facebook.com/dozerband
Bandcamp: https://dozerofficial.bandcamp.com/album/drifting-in-the-endless-void
715 
