DIE OBERHERREN: “Die by My Hand”

ALBUM

Είδος: Gothic Rock
Δισκογραφική: Svart Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 27 Ιανουαρίου 2023

Εναλλακτικός τίτλος «Μάνα, πού έχεις βάλει το αηλάινερ;»

Οι die Oberherren έρχονται να αναβιώσουν το gothic rock, έτσι όπως εκπροσωπήθηκε στα ‘80s και στα ’90s, δίνοντας το έναυσμα για την απαρχή μίας revival σκηνής που θα αγγίξει ρομαντικά τους παλαιούς, αλλά ενδεχομένως να περάσει στο ντούκου για τους νεότερους.

Το ντεμπούτο τους, “Die by My Hand”, έχει μία όμορφη συνθετική καταχνιά και κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει soundtrack μίας βαμπιρικής ταινίας εποχής ή ενός μικρού υπόγειου club όπου οι τοίχοι μυρίζουν ιδρώτα και λατέξ.

Όντως η ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια του δίσκου είναι βγαλμένη από μία καλοδιατηρημένη χρονοκάψουλα κι αυτό από μόνο του αποτελεί ατού. Επιπρόσθετα, το album ακούγεται μονορούφι κι αρκετά ευχάριστα, με το μοναδικό «αλλά» να βρίσκεται στο κατά πόσο το εν λόγω είδος θα απασχολήσει εκ νέου το πόπολο. Σε κάθε περίπτωση, το “Die by My Hand” είναι όσο σκοτεινό χρειάζεται αλλά κι όσο εύπεπτο πρέπει, προκειμένου να παιχτεί σε λογής μαγαζιά και να κινήσει την περιέργεια των goth-friendly θαμώνων.

Αν πρόλαβες το Dada στα Εξάρχεια ή αν έχεις επιδοθεί σε βηματισμό 2 πίσω- 1 μπρος (ή το ανάποδο;) σε μαγαζιά τύπου Second Skin, Rebound κτλ, τότε με το “Die by My Hand” θα κάνεις μία mini αναδρομή στις εποχές που το χαλασμένο make-up πρόδιδε το ξενύχτι σου κι ο κορσές έβγαινε πιο εύκολα από ότι έμπαινε.

Η Svart Records παραδίδει μία ακόμα τίμια δουλειά και οι die Oberherren την αξίζουν την ευκαιρία τους, αν και σίγουρα θα είχαν μεγαλύτερη απήχηση «τότε».

https://www.facebook.com/profile.php?id=100084144110543

538
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.