Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 8 Μαΐου 2020
Οκ, ξέρουμε ότι το thrash γεννήθηκε και ανδρώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Τουλάχιστον κατά το ήμισυ γιατί αν κάποιος παραγνωρίσει τη συνεισφορά της Γερμανίας στο ιδίωμα, μάλλον θα πρέπει να του συστήσω κάποιον ωριλά. Ο λόγος; Μα φυσικά η σπουδαία τετράδα που έχει καταγωγή τη χώρα των λουκάνικων και της ντόπιας μπύρας. Τα θέλεις ονομαστικά; Καλώς, μιλάω για τους Kreator, τους Sodom, τους Tankard (μην ακούσω ψίθυρο αντίδρασης) και φυσικά τους γερόλυκους Destruction.
Η παρούσα αναφορά γίνεται για το νέο live album αυτής της τετραμελούς πλέον ομάδας που καθοδηγείται από τον αιώνια τρελαμένο μπασίστα / τραγουδιστή Marcel Schirmer ή αλλιώς σκέτο Schmier όπως έχει γίνει γνωστός. Κάτι που είχε να γίνει 10 χρόνια, από το – τουλάχιστον αμφιλεγόμενο – “The Curse of the Antichrist – Live in Agony” του 2009.
Στο “Born to Thrash” λοιπόν, έχουμε αποτυπωμένη την εμφάνιση της μπάντας στο Party San Festival που διεξήχθει το 2019 στο Schlotheim της Γερμανίας. Και αν και θα περίμενε κανείς ότι αποτελεί μια έξτρα προώθηση του τελευταίου album της μπάντας “Born to Perish” , κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει γιατί από τη μια στο νέο live album περιλαμβάνονται μόνο δυο συνθέσεις από το τελευταίο τους πόνημα και απο την άλλη τα 10 κομμάτια που περιλαμβάνονται θα μπορούσαν άνετα να θεωρηθούν ένα best of the best “απομεινάρι” μιας μεγάλης καριέρας που υπηρετούν εδώ και 3,5 δεκαετίες. Και τον Schmier με μια παρέα που τον στηρίζει επάξια μιας και το παρών line up είναι πλήρες αντάξιο του παρελθόντος.
Αδιαφιλονίκητο credit στην εν λόγω κυκλοφορία είναι αυτό που αποτελεί μόνιμο κριτήριο σε μια live κυκλοφορία. Ο ήχος, ο οποίος είναι άψογος, λεπτομερής και παρουσιάζει τα κομμάτια όπως θα ακουγόταν και από μια στουντιακή ανάλογη απόπειρα. Και δείχνει και τον επαγγελματισμό της μπάντας η οποία ακούγεται ενθουσιώδης και ζωηρή και ακούγεται να υποστηρίζεται πλήρως από το κοινό της. Το οποίο δείχνει να απολαμβάνει τους αλλεπάλληλους ύμνους που απαρτίζονται στο setlist που είναι ο ορισμός της έκφρασης “πάρε να ‘χεις”. “Curse the Gods”, “Mad Butcher”, “Total Desaster”, “Thrash Till Death” και φυσικά “Bestial Invasion” μεταξύ άλλων (για να μην αραδιάζω τίτλους) σε υψηλά εκτελεστικά πλαίσια, τιμώντας τη “φανέλα” των Destruction.
Απλά τα πράγματα, παίρνεις αγκαλιά το “κατοικίδιό” σου (και εννοώ είτε το ψυγειάκι είτε το καφάσι σου) πατάς το “play” και καταευχαριστιέσαι μια ωρίτσα περίπου από thrash γλέντι που παράγεται από τύπους οι οποίοι εν πολλοίς όρισαν την ευρωπαϊκή τεχνοτροπία της πιο τσατισμένης metal μορφής που ενεφανίσθη στον μπλε όμορφο πλανήτη μας. Οι συστάσεις θαρρώ περιττεύουν. Ίτε thrashers Ελλ…εεεε….Μερκελιστών!
https://www.facebook.com/destruction
https://www.destruction.de/
631 
