Είδος: Progressive Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Απριλίου 2020
Τέσσερα ονόματα μουσικών σε μια σύμπραξη που υπηρετεί την κυκλοφορία μιας δουλειάς με ξεχωριστή συναισθηματική αξία για τον Sebastian Schleicher, τον κιθαρίστα, συνθέτη αλλά και παραγωγό των Γερμανών progressive rockers Amberfield, από το Neuss.
Επιστρέφοντας στην παρουσίαση του πρώτου άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Said”, που είχε γίνει τον Αύγουστο του 2018, θυμήθηκα πως ο Dennis Degen είναι επίσης ο ντράμερ τους και ο Karsten Mroszczok ο πληκτράς τους. Ο τέταρτος μουσικός του project είναι ο μπασίστας Chris Herb. Τρία τραγούδια που συμπληρώνουν ένα διάστημα λιγότερο από άλμπουμ και περισσότερο από EP, αποτελούν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο για τον βασικό δημιουργό τους και κιθαρίστα. Είχε γράψει τα δυο από αυτά την περίοδο με το πρώτο του γκρουπ, τους “Beside”, ποτέ όμως δεν αφομοιώθηκαν στο ρεπερτόριό τους.
Το μεγαλύτερο σε διάρκεια από αυτά, που ξεπερνά τα 15 λεπτά, έχει δώσει και το όνομα στην κυκλοφορία αυτή, και είναι στην ουσία η καρδιά και ο πυρήνας της. Το ιδιαίτερο βάρος για τον δημιουργό είναι πως συνδέεται συναισθηματικά άμεσα με τον εκλιπόντα πατέρα του, που υπήρξε ο πιο θερμός υποστηρικτής από το ξεκίνημα της μουσικής του καριέρας. Η δουλειά αυτή είναι συνολικά αφιερωμένη με ευγνωμοσύνη από τον Sebastian σε αυτόν.
Έχοντας την ευκαιρία να ακούσω αρκετά δείγματα της συνθετικής δουλειάς του Schleicher, πέρα από το ντεμπούτο των Amberfield που με κέρδισε άμεσα, δεν είναι παράξενο πως κάτω από την ευρύτερη ομπρέλα του progressive rock, τα τραγούδια του δεν αντανακλούν άμεσα επιδράσεις συγκεκριμένων καλλιτεχνών. Τα πολλά διαφορετικά ακουστικά βιώματα του μοιράζονται έναν διακριτικό χώρο στην δική του δημιουργική διαδικασία που τα μετατρέπει σε φιλικά εργαλεία και όχι σε σφετεριστές της δικής του ταυτότητας.
Η φιλική pop αισθητική του εναρκτήριου “Find Me” , σε συνδυασμό με τον καθαρό, ισορροπημένο ήχο, διατρέχει μια ζεστή μελαγχολία αρχικά για να κορυφωθεί σε ένα ρεφρέν επίκληση, ένα ανθρώπινο, μοναχικό κάλεσμα που θέλει να τρυπήσει έγκαιρα την μοναξιά της πόλης. Το αισιόδοξο και πρόθυμο “The Sky Must Be The Limit” μεταφέρεται θετικά από τα φωτεινά ρυθμικά μέρη του, και το τρυφερό του break σπρώχνει την έξοδο με μια νέα κορύφωση, προτρεπτική και αγωνιστική.
Μια φωνή αυτόματης γραμμής τηλεφωνικής υπηρεσίας πάνω από την αρχική μουσική μας εισάγει στο κυρίως πιάτο του άλμπουμ-EP αυτού, το χωρισμένο σε τρία μέρη 15λεπτο ομότιτλο τραγούδι. Από το πρώτο μέρος, το “Theories” οι χαρακτηριστικές μελωδίες σε κρατούν σφιχτά, και στο δεύτερο μέρος, το “Solo”, οι lead μελωδίες του Schleicher βηματίζουν όμορφα σε συνεργασία με το rhythm section. Στο τρίτο μέρος του, το “In The Absence Of Definition”, δεν γίνεται να μην σε κερδίσουν τα ρυθμικά με τις ωραίες μελωδίες στη φωνή, που χτίζουν σταδιακά μια ευγενική οργή, ένα πικραμένο κατηγορώ μέχρι το δυνατό φινάλε.
Η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι αναμφισβήτητα η επισφράγιση μιας αποστολής και ανταπόδοσης για τον Γερμανό μουσικό. Η σημασία της και το συναισθηματικό της βάρος συχνά αναδύονται σε διαστήματα των τραγουδιών, και αυτή η γλυκόπικρη διάθεση μάλλον κυβερνά όλη του τη διάρκεια με τη διακριτικότητα μιας πολύτιμης μνήμης.
Κρατήστε τα αυτιά σας κοντά σε αυτό τον κύριο.
https://sebastianschleicher.bandcamp.com/?fbclid=IwAR2EzKpuJqTIOkazk00Xj0SBHmArFJE6RmqiAhsi5Yn6XsvlVC6BBltH_EA
637 
