Είδος: Indie Rock, Post Punk
Δισκογραφική:Αυτό οργανωμένη παραγωγή (Redeye Distribution-Fire Talk)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 27/3/2020
Μετά τους Screeching Weasel, επόμενη μουσική κριτική που μου ανατέθηκε είναι για αυτά τα παιδιά που μένουν επίσης στο Σικάγο και δηλώνουν περήφανοι νεότεροι εκπρόσωποι της DIY post punk σκηνής της πόλης τους και έτσι το μόνο κοινό που έχουν με τους πρώτους είναι ο τόπος διαμονής και όχι το ύφος. Οι εν λόγω Deeper κυκλοφόρησαν το 5ο άλμπουμ τους με 11 τραγούδια (και μία εισαγωγή) σε 300 7ιντσα και στην διάρκεια της συγγραφής του άρθρου έχουν μείνει μόνο 5 δίσκοι, αλλά, να είναι καλά η τεχνολογία, θα συνεχίσει να υπάρχει σε ψηφιακή μορφή. Απ’ ότι περιγράφουν και οι ίδιοι στην σελίδα τους, τα έσοδα θα διατεθούν για έναν οργανισμό για την ψυχική υγεία ονόματι “Hope For The Day”. Είναι σημαντικό νέα συγκροτήματα να προτάσσουν τις αξίες της αλληλεγγύης και της αυτο-οργάνωσης και να μην ονειροβατούν σε “ροκσταριλίκικα” σύννεφα τα οποία ουκ ολίγες φορές αλλοιώνουν την αυθεντικότητα της μουσικής και αλλοτριώνουν τα μέλη των μπαντών. Έτσι οι post punkers από το Illinois, στην δεύτερη (μετά την ομώνυμη) ολοκληρωμένη στούντιο κυκλοφορία τους (έχουν και ένα AudioTree Live στο ενεργητικό τους), θέλουν απλά να προσθέσουν “ένα λιθαράκι στο κάστρο” που ξεκίνησαν να οικοδομούν οι The Wire, οι Devo, οι The Τelevision, αλλά κυρίως οι Gang Of Four.
Φυσική συνέχεια του “Deeper”, το “Auto Pain” παρουσιάζει ένα ωραίο πάντρεμα των Μinutemen με τους Pixies και τους Sonic Youth, και των Cure και των Violent Femmes με τους Τalking Heads ή τους Τhe Church των πρώτων δίσκων. Μία πετυχημένη μίξη “τραχυού” indie rock με post punk. Στιχουργικά το άλμπουμ είναι επηρεασμένο από το βιβλίο “Brave New Word” του Aldous Huxley. Μουσικά αυτό πραγματώνεται με τα “πονεμένα” φωνητικά του Νic Gohl, τα οποία είναι “καθαρά” χωρίς γρέζι, άλλα όσο επιθετικά χρειάζεται από την μία αλλά και μελωδικά από την άλλη, χωρίς να τα τραβάει και να χαλάει το αποτέλεσμα. Στις κιθάρες τώρα, ο προαναφερθείς χρησιμοποιεί κυρίως καθαρό ήχο με ελάχιστα ως καθόλου εφέ, αναδεικνύοντας έτσι τις μπασογραμμές του Drew Mc Bride να βγουν στην επιφάνεια και να πρωτοστατήσουν στην δομή των τραγουδιών. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα riffs μία να φλερτάρουν με alternative rock με ατμοσφαιρικές και ήπιες παραμορφώσεις σε λίγα σημεία και μία να funk-ίζουν πιο συχνά και πιστά στην Αμερικάνικη post punk σχολή. Ρυθμό στα τραγούδια δίνει πετυχημένα ο μισός Πακιστανός – μισός Ινδιάνος (όπως περήφανα αυτοπαρουσιάζεται) Shiraz Bhatti. Συνολικά ο δίσκος, αλλά και γενικότερα οι Deeper, παρ’ ότι έχουν σαφείς επιρροές και βρίσκονται υφολογικά στα ’80s, παρουσιάζουν μία “βαθύτερη” μουσική, αλλά και κοινωνική-πολιτική ανάλυση.
Ευχαριστώ για την βοήθεια τον φίλο και συνονόματο Χρήστο Παπαδάκη. Καλή ακρόαση….
Facebook: http://www.facebook.com/deeperchi
Twitter: http://www.twitter.com/DEEPERCHI
Soundcloud: https://soundcloud.com/deeper-558685897
Bandcamp: https://deeperchi.bandcamp.com/
549 
