Η μπάντα-φαινομενο, Deep Purple θα μας επισκεφθούν στο φεστιβάλ που πάντα θα αγαπάμε (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
Το Rockwave festival το κρατάει ζωντανό, στον αγαπητό χώρο του Terra Vibe, μια ανάσα από την Αθήνα, έτσι για να νιώσουμε ότι κάνουμε την πρώτη μας εξόρμηση. 7 Ιουλίου, λοιπόν, πενθούμε με Hard Rock νότες, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας.
Κάθε δεκαετία έχει τις δικές της δυσκολίες και λόγους να τα βάφουμε… μωβ, αλλά η συγκεκριμένη εποχή έχει φτάσει στα όρια της, οπότε συναυλίες τέτοιου βεληνεκούς είναι απαραίτητες για να ξεσπάσουμε και να πάρουμε μια ανάσα.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να αναλωθούμε στην ιστορία της τεράστιας αυτής μπάντας, όσο στο αντίκτυπο που είχε στην κοινωνία από το 1968 όταν ο σκληρός ήχος έκανε τα πρώτα δειλά του βήματα και οι Deep Purple ήταν οι καινοτόμοι που αναβάθμισαν το Hard Rock στο πρώιμο Heavy Metal με πειραματισμούς που πέτυχαν και δημιούργησαν μια ιστορία μισού αιώνα.
Η επανάσταση του 60 ήθελε κάτι πιο δυνατό μουσικά, μια ένταση που θα ξύπναγε τα παιδιά των λουλουδιών ώστε να κοινοποιηθούν ακόμα περισσότερο και αυτή ήρθε μέσα από τους Deep Purple, Black Sabbath και Led Zeppelin που έμειναν στην ιστορία, ο καθένας όμως σε διαφορετικό ηχητικό προσανατολισμό, αλλά οι 3 τους ήταν η ομπρέλα που κρατά από κάτω όλο τον σκληρό ήχο που επηρεάζεται μέχρι και σήμερα και για πάντα.
Η διάθεσή τους είναι αληθινή από τότε μέχρι και σήμερα που δεν έχουν αφήσει καμία υπόνοια τελευταίας συναυλίας, περιοδείας η κάτι παρόμοιο που, λογικό εν μέρη, ακούς από πολύ νεότερα ηλικιακά συγκροτήματα, ίσα ίσα ανακοινώνουν τη νέα δουλειά που θα κυκλοφορήσει μέσα στο έτος μετά από 22 studio albums, με έναν έξυπνο τρόπο καθώς πρόκειται να το ακούσουμε το 2023 και θα είναι το 23ο album τους.
Τραγούδια που έχουν αφήσει ιστορία, που έχουν μεγαλώσει γενιές, θα ακούσουμε και θα αναπολήσουμε οι πολύ παλιοί, ενώ οι νεότεροι θα μάθουν και θα μεταλάβουν την μουσική κληρονομιά που περήφανα διατηρούμε σαν είδος. Χιλιοακουσμένα κομμάτια που έχουν συντροφεύσει κάθε στιγμή στη ζωή, είτε ξέγνοιαστη ,είτε δύσκολη, είτε πάρα πολλή δύσκολη, είτε χαρούμενη, στενάχωρη, ζόρικη, αλήτικη, ερωτική, απογοητευτική και ένα σωρό άλλες έχουν την ιδιότητα να μην τα βαριόμαστε ποτέ και να ενθουσιαζόμαστε κάθε φορά που τα ακούμε, πόσο μάλλον ζωντανά μπροστά με, κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιουλίου της Ελλάδας να μας θυμίζει ότι πρέπει να πεισμώνουμε, να προχωράμε και να ονειρευόμαστε. Αυτό πρεσβεύουν οι Deep Purple, αυτό κάνουν 50 χρόνια τώρα, οπότε καλό είναι να πάρουμε και εμείς παράδειγμα.
Ο Ian Paice είναι η σταθερά της μπάντας, κρατώντας τον ρυθμό απο την αρχή της, βλέποντας από εκεί πίσω τα πλήθη που έχει παίξει ζωντανά, παρακολουθώντας τις κινήσεις κάθε μέλους που οργώνει τη σκηνή και μελετώντας τα πάντα, από τον κάθε οπαδό που βρίσκεται κάτω, από τα φώτα του κάθε χώρο που βρίσκεται μαζεύοντας ενέργεια που του δίνει τη δύναμη να συνεχίσει ακάθεκτος να δίνει το σήμα, την ένταση και τον Ρυθμό. Ο Roger Glover πρόκειται για περίπτωση. Πέρα την εξυπνάδα που διαθέτει και το απίστευτο ταλέντο του, είναι ευρηματικός, προσθέτει την διαφορετικότητα με ιδιαίτερες μπασογραμμες που δίνουν μια ιδιαίτερη ηχητική στα κομμάτια. Δεν βρίσκεται εκεί για να βρίσκεται, είναι ο παλμός της μπάντας και μεγάλη επιρροή σε μετέπειτα μουσικούς, μέχρι και σήμερα. Ο Ian Gillan είναι είδωλο. Είναι η ψυχή και όλο το συναίσθημα που εκπέμπει από αυτήν την μπάντα.
Είναι το attitude, που και αν έφυγε και αντικαταστάθηκε από πολύ αξιόλογους και φοβερούς μουσικούς, που κυκλοφόρησαν φοβερές δουλειές, η φωνή του πάντα ηχεί στα αυτιά μας στο άκουσμα του ονόματος Deep Purple.
Το κλάμα ,το νεύρο, η αλητεία ,είναι όλα εκεί. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια γιατί δεν περιγράφουν τον μουσικό αυτόν. Ο νεοφερμένος Simon McBride έχει το δύσκολο έργο να γεμίσει τα παπούτσια του Steve Morse, ας μην ξεχάσουμε όμως πόσο αγαπητός έγινε ο Steve Morse όταν αντικατέστησε το μεγαθήριο Ritchie Blackmore, οπότε τον καλωσορίζουμε και τον αφήνουμε να τους δώσει πνοή νεότητας.
Το δυσκολο έργο του Don Airey πρέπει να το παραδεχτούμε όλοι. Το να καλύπτεις μια μορφή όπως ο Jon Lord θέλει μεγάλη μαγκιά, όχι γιατί δεν μπορείς, αλλά γιατί μπαίνεις στη θέση κάποιου που δημιούργησε όχι σχολή, αλλά νέο ήχο. Η έννοια της παρθενογένεσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον ήχο του Jon Lord πέρα από την μαεστρία του. Οπότε τον τιμάμε τον Don Airey που τόσα χρόνια καταφέρνει να μας τον θυμίζει με τον καλύτερο τρόπο, συνεχίζοντας την κληρονομιά του. Αυτοί οι κύριοι θα μας επισκεφτούν στο Terravibe στις 7 Ιουλίου. Ποιος δεν θέλει να τους δει;
1195 
