Είδος: Doom / Death Metal
Δισκογραφική: RazorBleed Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 1 Μαρτίου 2023
Και πάνω σε μια από τις μελανότερες σύγχρονες στιγμές της Ελλαδίτσας μας με το πολύνεκρο έγκλημα στα Τέμπη, λες και η τύχη αποφάσισε να παίξει ένα ειρωνικό παιχνίδι, σκάει και μια κυκλοφορία που στο νου μου έμεινε ως ο απόλυτος μουσικός καμβάς αυτής της καταστάσεως για την οποία ο όρος “doom” είναι ο πλέον ιδανικός για να την περιγράψει. Ο λόγος για την επαναφορά των Αθηναίων metallers Decemberance, από τους καλύτερους εκπροσώπους του αργού, μεγαλοβδομαδιάτικου και “καθώς πρέπει” doom / death metal της εγχώριας παραγωγής μας, με τη νέα δουλειά τους μετά από αρκετά χρονάκια μάλιστα (για την ακρίβεια από το σπουδαίο “Conceiving Hell” του 2016, διατηρώντας την παράδοση των μεγάλων χρονικών διαστημάτων μεταξύ των κυκλοφοριών τους.
Στο “Implosions” οι Decemberance έχουν περιστρέψει την πυξίδα τους κατά μερικές μοίρες σε σχέση με τον προκάτοχό του και ο ακροατής θα βρει τρεις μεγάλες συνθέσεις (διάρκειας άνω των 10 περίπου λεπτών), πολύ προοδευτικές για το είδος, με επιτυχείς μίξεις πολλών ομοιόκλητων ηχοτοπίων των οποίων η κοινή συνισταμένη είναι η μελαγχολία. Η, λακωνικά, ψυχολογική πτώση με όλα τα εξαγώμενα που προκύπτουν. Η συμπάθεια προς τους Άγγλους πιονιέρους του είδους My Dying Bride δεν έχει καμφθεί αλλά η προσέγγιση της μπάντας δεν είναι σε καμιά περίπτωση απολύτως “funeral”. Υπάρχουν “καταβολάδες” σε epic, post και σινεφίλ χωράφια που προσδίδουν υψηλό ενδιαφέρον, καθιστώντας τη ροή του δίσκου ως soundtrack πεσιμιστικού film.
Η μίξη είναι άριστη για το είδος, με όλα τα όργανα να ακούγονται καθαρότατα, με τις κιθάρες των Χρήστου Μαρκόπουλου και Σάκη Βλαχάκη να έχουν ευρεία ακουστική γκάμα με αποτέλεσμα ο ήχος να ακούγεται πληθωρικός παρά την αφαιρετική αισθητική, οι synth ατμόσφαιρες όπου υπάρχουν είναι φουτουριστικά εφιαλτικές και το ρυθμικό υπόβαθρο των Άγγελου Μαλισώβα (μπάσο) και Γιάννη Φιλιππαίου (drums αλλά και επαρκέστατος growler και σε αυτόν τον ρόλο) βαρύ κι ασήκωτο σαν σερνάμενα ούμπαλα δεινόσαυρου.
Εισαγωγή με μελωδική black χροιά στο “Scaffold” και απολύτως αργή συνέχεια, ακουστικά περάσματα αλλά και post (είτε rock είτε metal “λαμαρινέ”), εναλλαγές με Pink Floydικές atmo γέφυρες και “κακοτράχαλα”, φαινομενικά άγαρμπα riffs, προοδευτικά σημεία (και πάλι αναπόλησα το “The Death of Art” των Βέλγων Renaissance αλλά και τους Dream Theater του “Change Of Seasons”), νοσταλγικά solos ’70s αισθητικής και ο φοβερός επίλογος – μονόλογος του “ψυχίατρου” Βασίλη Ανδρεόπουλου από την ταινία “Ένας νομοταγής πολίτης” του 1974 με τον σπουδαίο Σωτήρη Μουστάκα, σε έναν από τους πρώτους πρωταγωνιστικούς ρόλους της καριέρας του (συνεχίζοντας επίσης και αυτή την παράδοση εμβόλιμων τέτοιων σκηνών που εμφανίστηκαν στο “Conceiving Hell”).
Αυτή η νοσταλγική αισθητική δραματικών παλαιών ελληνικών ταινιών συνεχίζεται και στο “The Blue Thread”, μια ήσυχη ελεγεία εκτελεσμένη με piano και cello από την Ηλιάνα Κορέτση, με Anathema-τισμένη τεχνοτροπία που μάλλον λειτουργεί ως διάλειμμα πριν το μαύρο και άραχνο “Shrouds” με αρκετά blackened prog doom / death σημεία, βουτιές στη θανατίλα των Bride, shoegaze γέφυρα και φοβερό speedy layer, εμβαπτισμένο στους Celtic Frost / Venom / Iron Maiden (του “Rime Of The Ancient Mariner”) που δίνει την σκυτάλη σε έναν επίσης νοσταλγικό επίλογο που κλείνει επάξια και ιδανικά τον δίσκο.
Συμπερασματικώς: το “Implosions” είναι μια εξαιρετική πρόταση από τους Decemberance για τους ακροατές που το φυσικό εγκεφαλικό περιβάλλον τους είναι ένα καζάνι με κατράμι. Για αυτούς που ο όρος “αισιοδοξία” ισοδυναμεί με διαίρεση με το μηδέν. Με σαφές συνθετικό όραμα και αποστασιοποιημένο από παιδικές “emo” αφέλειες και με υψηλό τον παράγοντα “mindbanging”. Φυσικά δεν αποσκοπεί στη διασκέδαση του ακροατή αλλά στην όξυνση του νου. Και ίσως και να λειτουργεί λυτρωτικά, σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης μέσω της οποίας διοχετεύεται η απόγνωση και η απελπισία. Πολύ καλή δουλειά, απολύτως προτεινόμενη σε ανάλογα αυτιά.
Facebook: https://www.facebook.com/decemberanceband
1007 
