Είδος: Gothic / Industrial Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 5 Μαΐου 2023
Να που και οι Σουηδοί industrial metallers συμπλήρωσαν μια 20ετία (πάει καιρός, άραγε να συνεχίσουμε να τους συγκαταλέγουμε στις “νέες μπάντες”;) στο κουρμπέτι, σε μια εν γένει αξιοπρεπή δισκογραφική πορεία – και θα έλεγα και ποικίλη, αν κρίνω από τα ηχητικά προσωπεία που έχουν αλλάξει κατά καιρούς. Η αλήθεια είναι ότι τα διαλείμματα ανάμεσα στις δουλειές τους έχουν μεγαλώσει αρκετά και μάλιστα με γεωμετρική πρόοδο στα τελευταία albums τους. Έτσι, μετά από μια δεκαετία σχεδόν, επιστρέφουν με το αρκετά καλό “Everything Destroys You”.
Για ακόμη μια φορά λοιπόν, η πυξίδα τους έχει περιστραφεί κατά μερικές μοίρες και στο νέο album έχουν αφαιρέσει κατά πολύ τον industrial χαρακτήρα, τουλάχιστον ως προς την παραγωγή και το γενικότερο feeling που αποπνέει ο ήχος. Οι Deathstars του 2023 βρίσκονται με το ενάμιση πόδι στο gothic, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο metal και σε σημεία φτάνουν μέχρι το έντεχνο pop-rock. Αν και ενυπάρχει η κιθαριστική συνιστώσα, εντούτοις είναι αρκετά διακριτική, θα έλεγα ότι η βάση του ήχου είναι το synthwave και το gothic / post punk και στα σίγουρα η “πηγή” είναι τα πεσιμιστικά ’80s. Σε αυτό το πεδίο, ο Emil “Nightmare Industries” Nödtveidt, αδερφάκι του εδώ και καιρό εκλιπόντος Jon των Dissection, εκτός από τα κιθαριστικά του καθήκοντα πρωταγωνιστεί και με τα synth / keyboards, με όλα τα κομμάτια να βασίζονται στον καμβά που στήνει.
Επίσης υπάρχουν ανάμεσα στα τραγούδια οντότητες που ακούγονται στα όρια των ορχηστρικών soundtrack θεμάτων με αρκετά progressive αντίληψη (μια ανάλογη goth μεταφορά που θα μπορούσα να θέσω θα ήταν κάλλιστα οι Dream Theater του “Scenes…”, σε πιο απλουστευμένη εκτελεστικά ενδοχή – ίσως όχι και τόσο εδώ που τα λέμε – κάτι που δείχνει και την μουσική παιδεία των μελών). Riffολογικώς, αν και είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα ο metal χαρακτήρας, ο ήχος είναι παράλληλα και πολύ smooth και μάλλον συμπληρώνει παρά πρωταγωνιστεί. Ρυθμικώς δε, δεν υπάρχουν γρήγορα σημεία, παρά στακάτα mid tempo, dance floor αισθητικής. Ο Andreas Bergh είναι πολύ καλός για το είδος, θυμίζει λίγο τον Eldritch και αποδίδει ισοδύναμο goth συναίσθημα στα κομμάτια, τα οποία ως επί τω πλείστον έχουν χαρακτηριστικά ρεφρέν και είναι αξιομνημόνευτα, σχεδόν με αέρα pop / rock hit.
Γενικά όλα τα κομμάτια έχουν κάτι να πουν. Μεγάλη η επιρροή των Sisters Of Mercy στα “This Is”, “Midnight Party” και στο ομότιτλο track “Everything Destroys You” (πολύ καλό), αρκετά μεγαλεπήβολα τα πειραματικά / θεατρικότροπα “An Atomic Prayer” (θα το χόρευα σαν βαλσάκι) και “The Churches Of Oil” και άμεσος νοητικός ειρμός οι Paradise Lost (και κυρίως μια σχετικά – και αδίκως – άγνωστη άμεση συνέπειά των τελευταίων, τους Γερμανούς End Of Green) στα εξαιρετικά “Anti All”, “Blood For Miles”, “Angel Of Fortune And Crime” και “The Infrahuman Masterpiece”. Πολύ καλό επίσης και το “Between Volumes and Voids” που ακούγεται σαν τους Anathema να διασκευάζουν το αριστούργημα “All you Zombies” των The Hooters.
Συμπερασματικώς, η επιστροφή των Deathstars είναι το λιγότερο αξιοπρεπής και έναν φίλο των ανωτέρων ονομάτων, θα τον γοητεύσει. Μουσική που θα άκουγα άνετα πίνοντας τα ηδύποτά μου σε μια σαββατιάτικη τσάρκα στα αστικά “κωλάδικα”. Αμεσότητα, ευληψία, dark συναίσθημα και πολύ καλή τραγουδοποιΐα. Και όσο το ακούω το συμπαθώ ακόμη περισσότερο. Εγκρίνεται ασυζητητί για τα αυτάκια σας.
Facebook: https://www.facebook.com/deathstars
917 
