Ήταν Απρίλιος 1983 όταν ο Dave Mustaine εκδιωγμένος από τους Metallica, ορκίστηκε να δημιουργήσει ένα συγκρότημα βαρύτερο και ταχύτερο από εκείνους.
Κάποιοι θα πουν πως τα κατάφερε, κάποιοι άλλοι σίγουρα θα διαφωνήσουν, όμως το θέμα μας εδώ δεν είναι οι Megadeth, ως ένα από τα 4 σημαντικότερα σχήματα του thrash metal ιδιώματος, αλλά η συνδρομή του μπασίστα David Ellefson στην ίδρυση τους και την εξέλιξη του ίδιου του ήχου γενικώς.
Το αποτύπωμα του στη metal μουσική είναι ευρύ, απόρροια των γρήγορων και πολύπλοκων μπασογραμμων του, καθώς και της ρυθμικής του ορμής που καθόρισε των πρωτόλειο ήχο των Megadeth και συνέβαλε ουσιαστικά στην εξελιξη του thrash metal.
Το πιο χαρακτηριστικό του πέρασμα είναι αναμφισβήτητα στο ξεκίνημα του “Peace sells… but who’s buying” από το ομώνυμο δεύτερο full length των Αμερικανών.
Γνωστός για το μοναδικό του ιδιαιτερα τεχνικό του στιλ που συνδυάζει ταχύτητα, ακρίβεια και μελωδικότητα, ο Ellefson έδωσε στους Megadeth μια ακόμη αφορμή για να ξεχωρίσουν από τόσα άλλα σχήματα της εποχής.
Το να είσαι απλά και μόνο, μέρος αριστουργημάτων σαν τα “Rust in Peace” και “Countdown to extinction”, είναι από μόνος του λόγος για παρασημοφόρηση, όμως η καθοριστική του μπασιστική ερμηνεία σε κομμάτια σαν το “Holy Wars…The Punishment Due”, ηταν πηγή έμπνευσης για εκατοντάδες νεαρούς που σκεφτόντουσαν να δημιουργήσουν τη δική τους μουσική.
O Ellefson κυκλοφόρησε εννέα album με τους Megadeth ως την προσωρινή από ό,τι φάνηκε διάλυση της μπάντας το 2002. Ανάμεσα τους τα Rust in Peace”, ”So far, so good, so what”, “Countdown to extinction” και “Youthanasia” που μεγάλωσαν και συνόδευσαν χιλιάδες ακροατές στο ταξίδι τους μέσα στο metal, αφήνοντας πίσω κομμάτια σαν το χιλιοπαιγμένο και μοναδικό “Symphony of Destruction”.
Πέραν από τους Megadeth, στους οποίους επέστρεψε για μια δεκαετία μεταξύ 2010 και 2021, όταν και κατηγορήθηκε για αποπλάνηση ανήλικης (η οποία βέβαια δήλωσε μετά πως δεν ήταν ανήλικη εκείνη την περίοδο) και έφυγε από το αγαπημένο του συγκρότημα, ο David έχει πάρει μέρος σε αρκετούς δίσκους. Ας δούμε μερικούς από αυτούς, όσο ζεσταινόμαστε για την εμφάνιση του τη Δευτέρα 11 Νοεμβρίου στο Κύτταρο, μαζί με τον Jeff Young και τους Kings of Thrash.
SOULFLY: “Prophecy”
Απαντώντας θετικά στο κάλεσμα του θρύλου Max Cavalera, έπαιξε το μπάσο του στα “Prophecy”, “Defeat U”, “Mars”, “I Believe” και “In the Meantime”.
NECRO: “Death Rap”
Το μπάσο του εδώ αγκαλιάζει τις ρίμες του Necro με τους Scott Ian και Ray Alder να συμμετέχουν επίσης.
TIM “RIPPER” OWENS: “Play The Game”
Σε ένα δίσκο παρέλαση ταλέντου, ο David βάζει το λιθαράκι του στο κομμάτι “To Live Again” συνοδεύοντας τον χαρισματικό τραγουδιστή.
GUS G: “I am the Fire”
Δείχνοντας την εκτίμηση στις ικανότητες του δικού μας, Gus G, ο Ellefson στήνει τις όμορφες μπασογραμμές του στο “Vengeance”.
MINISTRY: “Moral Hygiene”
Σε μια ακόμη σημαντική συνεργασία, στο πλάι του Al Jourgesen αυτή τη φορά θα παίξει σε δυο κομμάτια του δίσκου, εκ των οποίων το ένα είναι η διασκευή του “Search and Destroy” των Stooges.
Πάντα ενεργός μουσικά, γυρνάει στις thrash metal ρίζες του αποτίοντας φόρο τιμής στα πρώτα βήματα των Megadeth, έχοντας παρέα του τον Jeff Young, κιθαρίστα των μεγάλων thrashers στο “So far, so good, so what”. Τη Δευτέρα, η καρδιά του metal χτυπάει στο Κύτταρο… μην κάνεις πως δεν ακούς… είναι άλλωστε η δική σου καρδιά. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
384 
