Είδος: Darkthrone
Εταιρίαl : Peaceville Records
Ημ. κυκλοφορίας: 26 Απριλίου 2024
Και ακριβώς ο λόγος που στο genre μπήκε η “ταμπέλα” Darkthrone, είναι ο λόγος ύπαρξης αυτού του άλμπουμ και της ίδιας της μπάντας. Με μια ιστορία 37 χρόνων και με χομπίστικη λογική το δίδυμο Nocturno Culto και Fenriz πιάνανε άπατητες κορυφές ,κάνοντας αυτό που θέλουν μόνο αυτοί. Και αυτό έγινε στο “It Beckons Us All…” παίξανε ακόμη μια φορά κάτι διαφορετικό.
Ο παρών αρθρογράφος θέλει να ξεκαθαρίσει ότι δηλώνει fanboy και έτσι για το flex να πω ότι η δεύτερη αγορά CD που είχα κάνει στη ζωή μου, στα μακρινά 00ς, όντας μικρό και αμούστακο παιδάκι ήταν το “Transilvanian Hunger”. Και νιώθω την ανάγκη να το ξεκαθαρίσω, γιατί δυστυχώς ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ. Διανύουμε πλέον την τέταρτη περίοδο των Darkthrone και πλέον ο πειραματισμός τους στράφηκε σε πιο mid-tempo μονοπάτια, όχι ότι είναι κακό από μόνο του, όχι ότι οι πάμπολες δόσεις Celtic Frost μέσα θα με ενοχλούσαν, άμα δεν ήταν τόσο μονότονος ο δίσκος από μόνος του, αλλά πραγματικά μόνο τα κιθαριστικά θέματα του “The Bird People Of Nordland” ή το “Eon 3” εκτίμησα. Το πρώτο μισό του δίσκου μου βγάζει ότι θέλει να γίνει μια μίξη από μπουντρουμίσιο heavy metal με παλαιολιθικό death χωρίς να τα καταφέρνει, στο δεύτερο μισό μπαίνουν ασταμάτητες ηχητικές “αναφορές” σε Celtic Frost, αλλά και πάλι δεν νιώθω ότι δουλεύει κάπου όλο αυτό το τουρλουμπούκι.
Από τις εποχές του εξαιρετικού “Underground Resistance”, οι Darkthrone το γύρισαν στο αγνό λαϊκό heavy metal και τους είχε βγει για κάποια albums. Μάλλον καλύτερα στο 80ς metal θα ήταν πιο σωστό και μέχρι το “Old Star”, θεωρώ ότι το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό. Πλέον δεν γνωρίζω άμα έχασαν την έμπνευση τους ή απλά άμα ο συγκεκριμένος ήχος είναι μία φυσική εξέλιξη της πορείας τους, πάντως αυτό που άκουσα δεν λειτούργησε για μένα. Κατανοώ ότι μας γράφουν όλους εκεί που δεν πιάνει μελάνι (και πολύ καλά κάνουν, αυτό έκαναν πάντα έτσι και αλλιώς) και πρακτικά είναι το χόμπυ τους, χωρίς να υπολογίζουν έσοδα κτλ, παίζουν ό, τι θέλουν σε κάθε φάση τους. Απλά είναι στενάχωρο – για μένα τουλάχιστον- να μην μπορώ πλέον να ενθουσιάζομαι με καινούργιους δίσκους Darkthrone. Και νομίζω όταν θα “ξανασκάσει” από το πουθενά ο επόμενος δίσκος τους, θα τον ακούσω με ακόμη λιγότερο ενδιαφέρον.
Ειλικρινά ελπίζω να πάω κουβά και μετά από καιρό να ξαναδιαβάσω το συγκεκριμένο review και να λέω “τι μ@λ@κιες έγραφα”, αλλά δεν νομίζω. Καταρχάς ο ίδιος ο Culto ακουγόταν κουρασμένος λες και τον έσυρε ο Fenriz στο studio, κατά δεύτερον όλος ο δίσκος ακουγόταν τέρμα υλικό μόνο του Fenriz, που ξαναλέω τίποτα από όλα αυτά δεν λένε κάτι, είναι μόνο ενδείξεις, το τελικό αποτέλεσμα μετράει και αυτό δυστυχώς είναι απογοητευτικό.
Facebook : https://www.facebook.com/Darkthroneofficial
Bandcamp : https://peaceville.bandcamp.com/album/eternal-hails
218 
