Είδος: Progressive rock/ djent
Εταιρεία: Kscope
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11 Δεκεμβρίου 2020
Η παραγωγικότητα του τραγουδιστή και frontman των πρωτοπόρων TesseracT δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη για αυτούς που έχουν έστω και μια επιφανειακή προσέγγιση στο πλήθος των συνεργασιών και συμμετοχών του ως σήμερα. Έχοντας όμως ολοκληρώσει το καλοκαίρι του 2019 ένα μακρόπνοο έργο ετών, με την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου, με τον τίτλο “Castles”, η είδηση της κυκλοφορίας του “Ruins” στη δύση του 2020, προκάλεσε κάποιες εύλογες απορίες.
Όταν προέκυψαν οι λεπτομέρειες βέβαια, και φωτίστηκε απόλυτα το νέο εγχείρημα, βρεθήκαμε μπροστά σε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση των τραγουδιών του “Castles”. Πράγματι, επιγραμματικά θα μπορούσε κανείς να περιγράψει το “Ruins” σαν ένα remake του άλμπουμ, και πιθανά να υπήρχαν και κάποιοι που να έβλεπαν τη διαδικασία σαν μια διπλωματική κίνηση του δημιουργού να προσεγγίσει με πιο συνήθεις ηχητικές συνταγές την πλειοψηφία των φίλων του και του κοινού των TesseracT.
Η προφανής πραγματικότητα είναι πως οι μελωδικές βάσεις και γραμμές του “Castles” μεταφέρονται στο “Ruins” με έναν πολύ πιο ενισχυμένο ήχο, με τις κιθάρες να πρωτοστατούν, τα φωνητικά να εισέρχονται και σε πιο βίαιες απόπειρες και το γενικό συμπαγές αποτέλεσμα να κλείνει το μάτι σε ένα κοινό που πιθανά δυσκολεύτηκε να ανιχνεύσει το ντελικάτα φινιρισμένο και υπέρμετρα ατμοσφαιρικό και ευγενικό “Castles”.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ο Tompkins δεν καίγεται καθόλου να χαϊδέψει αυτιά και οι παράλληλες εκτροπές του με τους Zeta και White Moth Black Butterfy έχουν αποκαλύψει πως δεν έχει τέτοια στεγανά. Είναι όμως ένας ανήσυχος δημιουργός που συχνά δοκιμάζει αποδόσεις και επιστροφές σε επίσημες δουλειές, και πιθανά στα δικά του τραγούδια ένιωσε πως είχε ακόμα να δοκιμάσει μια νέα προσέγγιση, να τα φωτίσει από διαφορετική θέση και να δοκιμάσει μια μεταμόρφωση που διατηρεί τις βασικές μελωδικές διαδρομές των πρώτων τραγουδιών και ταυτόχρονα καταλήγει σε κάτι πολύ διαφορετικό που ακούγεται σχεδόν νέο.
Με τον έμπιστο και αχώριστο Eddie Head να επιμελείται και πάλι του ήχου, από το εναρκτήριο “Wounded Wings”, απολαμβάνουμε μια ισορροπία διαύγειας και δύναμης, αλλά και την αναμφισβήτητα ταλαντούχα παρουσία του κιθαρίστα Plini. Οι αναλογίες αυτές ουσιαστικά καθορίζουν απόλυτα την οδό που μεταμορφώνει τα επτά τραγούδια του “Castles”. Ένα επιπλέον δέλεαρ για τους φίλους του είναι πως εδώ απολαμβάνουν το εύρος του και τις δυναμικές της φωνής του σε όλες τις δυνατότητες. Για όσους έχουν ήδη εξοικειωθεί με το “Castles” είναι πραγματικά συναρπαστικό να παρακολουθούν τις χαρακτηριστικότερες των μελωδιών του να επιστρέφουν αποκαλυπτικά μέσα από ένα νέο φίλτρο και να δημιουργούν κάτι άλλο, σε συνδυασμό με τις δυναμικές των ριφ. Ισχυρότερη εντύπωση αυτής της πραγματικότητας αποτελεί το χαρακτηριστικό ρεφρέν του “Limitless” που συναντάται εδώ με τον τίτλο “Sweet The Tongue”, και περιγράφει χαρακτηριστικά το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμής.
Τέλος, το “Ruins” σφραγίζεται και με ένα ολόφρεσκο τραγούδι, το “The Gift” μια συνεργασία του Tomkins με τον Matthew K. Heafy , τον frontman και κιθαρίστα των Trivium, που είναι απόλυτα εναρμονισμένο στο ύφος των άλλων αποδόσεων.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αν υπάρχει μια υποψία της επιδίωξης “το τερπνόν μετά του ωφελίμου”, στην απόπειρα αυτή του Tompkins. Η ευστοχία του εγχειρήματος και η αντοχή του προσφέρουν σχεδόν κάτι εντελώς νέο προς εξερεύνηση και απόλαυση.
Όσοι αρέσκονται σε ενδελεχείς συγκρίσεις και απολαμβάνουν αυτές τις παράλληλες διαδρομές, θα βρουν αμέσως μετά μια αντιστοιχία των τραγουδιών να γυμνάσουν τους αισθητήρες τους.
Black The Sun- Wounded Wings
Castles- Ruins
Kiss- Tyrant
Cinders- Stains of Betrayal
Saved- Empty Vows
Limitless- Sweet The Tongue
Telegraph- A Dark Kind of Angel
Facebook: https://www.facebook.com/danieltompkinsvocalist
Official website: https://www.danieltompkinsvocalist.com/
1038 
