Είδος: Heavy metal
Δισκογραφική: ROAR! Rock Of Angels
Ημ. Κυκλοφορίας: 14 Μαΐου 2021
Πρόκειται για την debut προσπάθεια του κιθαρίστα των Άγγλων Maidenομεταλλάδων Monument ο οποίος μάζεψε αρκετά λιγότερο ή περισσότερο καλά ονόματα σαν guests και παρουσιάζει ένα σύνολο από καλά heavy τραγούδια στα οποία έχει αναλάβει την εκτέλεση όλων των οργάνων εκτός των drums τα οποία είναι ηχογραφημένα από τον Sebastian Weiss.
Στα σίγουρα δεδομένα του album θα πρέπει να καταλογιστεί ότι ο mainman δεν αποτίει κάποιο ειδικότερο tribute σε σχέση με την κύρια μπάντα του η οποία είναι εξειδικευμένη στο να παράγει Maidenικό αποκλειστικά metal (ενίοτε σε βαθμό κακουργήματος αλλά αυτό που κάνουν, το κάνουν άριστα). Φόρο τιμής αποτίει σίγουρα, απλά αυτό επεκτείνεται σε ονόματα – θρύλους των 80’s και αυτή η προσπάθεια αποδίδεται με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Και ταυτόχρονα μερικά τρανταχτά σημεία που πλησιάζει τα melodic death ύδατα με πολύ καλά αποτελέσματα (θα παρότρυνα τον καλλιτέχνη μια ανάλογη πρόταση σ’ αυτά τα ηχοτόπια).
Εκτελεστικά δεν υπάρχει το παραμικρό παράπονο όπως επίσης και το συνθετικό επίπεδο είναι υψηλό, αν παρακάμψεις φυσικά την απόλυτη απουσία καινοτομιών ή κάποιας μουσικής έκπληξης. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί μομφή γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει η καινοτομία και αυτοσκοπός, καλουπώνοντας τις διαθέσεις έκαστου δημιουργού. Από τη στιγμή που εκπληρώνεται ο όρος “καλής μουσικής” στο συμβόλαιο με τον ακροατή, αυτά είναι δευτερεύοντα θέματα. Στα φωνητικά του καθήκοντα δε, ο Baune φανερώνει μια καλή φωνή, προσεγγίζοντας κυρίως τη λυρική πλευρά του ύφους αν και επαρκώς προσγειωμένος. Ο ήχος επίσης είναι πολύ καλός και ολοκάθαρος και πολύ απαλός χωρίς να καπελώνει τον metal χαρακτήρα του album.
Πολύ καλά τα “Arise” και “The Arconite” με melodic death εισαγωγικά riffs και ωραία Maiden-ικά ρεφρέν όπως και το “Open Your Eyes” (το οποίο μου έφερε στο νου το “Antisocial” των Anthrax), το “Temple Of Fear” βρωμάει από μακριά Ozzy-ίλα, το “God Of War” (με τη συμμετοχή της Αλίκης Κάτριου) και “No Man’s Land” ανήκουν στην Dio era με αρκετές doom προεκτάσεις και εξαιρετικό το “Virtual Hedonia”.
Τελικώς, μια αξιοπρεπέστατη δουλειά από τον συμπαθή καλλιτέχνη ο οποίος θα πρέπει να αισθάνεται πολύ καλά σε σχέση με αυτό που προσφέρει. Ένα καλό σύνολο από ευχάριστη και οικειέστατη μουσική που τους παλαίουρες και όλους τους φίλους του classic metal θα τους ικανοποιήσει εγγυημένα. Όσοι επιζητείτε νεωτερισμούς, προσπεράστε άφοβα αν και σίγουρα εσείς θα χάσετε από τον αυτοπεριορισμό σας. Τις αυτιές του, το “Lost Sanctuary” τις αξίζει σίγουρα.