Είδος: Doom/Stoner Metal
Δισκογραφική: Ripple Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 6 Σεπτεμβρίου 2024
“Αν ψηφίζεις κλόουν θα σε κυβερνά ένα τσίρκο”, λένε οι “φίλοι” μας οι Γερμανοί, κάτι που απεικονίζει την πολιτική κατάσταση του τόπου μας .
Για τους Αμερικανούς Doomsters Curse the Son ισχύει το “Αν γυρίζεις μέσα σε τσίρκο πιθανόν να σε πουν και κλόουν” λόγω της Stephen King μακάβριας εικαστικής απεικόνισης που ακολουθούν στα εξώφυλλα και της Pennywise αισθητικής κάτι που τους ταιριάζει γάντι και πιθανόν να το βλέπουν και σαν ευχή.
Πέρυσι τέτοια ακριβώς εποχή εκθειάζαμε τους Σουηδούς Domkraft και τον φοβερό και τρομερό δίσκο του “Sonic Moons” που μας ταρακούνησε συθέμελα και ηθελημένα με τον fuzzy κατευθυνόμενο Doom Metal τους.
Με μία διαβολική σύμπτωση αυτή τη φορά, θα παρουσιάσουμε έναν εξίσου εκπληκτικό Doom δίσκο, ο οποίος αψηφά genres και προκαλεί την εσκεμμένη επακούμβηση με διάφορα μουσικά υποείδη, με το αποτέλεσμα να είναι συνταρακτικό για τα ηχητικά μας δεδομένα.
Για ακόμη μία φορά η Ripple Music μπαίνει σε ρόλο καθοδηγητή και μας νουθετεί με τις μουσικές των Curse the Son, οι οποίοι δεν είναι νιούφηδες και μετά από δεκαέξι ολόκληρα χρόνια αξίζουν την αναγνώριση και την καταξίωση μη σου πω.
Ο δίσκος δεν θα φιγουράρει σε λίστες, ούτε θα κερδίσει δάφνες και τιμές, και αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω έτσι για το γαμώτο της υπόθεσης να κάνεις την διαφορά εξαιρώντας τον εαυτό σου από την αγέλη των προβάτων.
Βέβαια το σίγουρο είναι ότι θα πάρει με το μέρος του όλους όσους ακολουθούν τη μουσική σέκτα του Hand of Doom και την left hand path Sabba-φική ιδεολογία και το πνευματικό δρόμο που ανοίγεται ηχητικά μπροστά σου.
Η παλιοπαρέα από το Connecticut παίρνει το παραδοσιακό αμερικάνικο Doom των Saint Vitus, Trouble, The Obsessed και μέσα από ένα Fuzz πρίσμα γεμάτο riffs δημιουργεί ένα ηχητικό τείχος τίγκα στην παραμόρφωση και την απόγνωση έτοιμο να μας καταπλακώσει σαν ταφόπλακα.
Το εναρκτήριο “The Suffering is Ours” θα πρέπει να διδάσκεται σαν starter track για επίδοξους Doomάδες, διότι είναι η επιτομή του ήχου και των διαφόρων επιρροών σε μόλις μία σύνθεση.
Από το πρώτο riff στο προαναφερθέν κομμάτι προσπαθείς να βολιδοσκοπήσεις τι σου θυμίζει και τελικά βρίσκεις τις ηχητικές ομοιότητες του με το “The Gates of Nanna” όπως διασκεύασαν με μονολιθικό τρόπο οι Reverend Bizarre ( στο Split με τους Electric Wizard) λίγο πριν στο τέλος πάρουν την σκυτάλη οι High on Fire για ένα “σβήσιμο” αλά Blood from Zion.
Όπως αντιλαμβάνεσαι από τις αναφορές σε συγκροτήματα, το “Delirium” δεν έχει κλειστά στεγανά, αντιθέτως οι πόρτες είναι ανοιχτές και τα σκυλιά λυτά και μαστουρωμένα, και όλοι είναι ευπρόσδεκτοι σε αυτό το μουσικό κοινόβιο.
Εκτός από το Occult στοιχείο υπάρχουν και έντονες αναφορές στο NWOB(proto)HM με τα φωνητικά του Ron Vacamore να ηγούνται αυτής της σύνδεσης με την Ozzy προσέγγιση να ξεχωρίζει και να διακρίνεται μαζί με επιρροές από Dan Fondelius και Zeeb Parkes. Έτσι μόνο τυχαία δεν θα μπορούσε να είναι η διασκευή στο “R.I.P” των Witchfinder General.
Όμως και πάλι δεν μένουμε μόνο εκεί, γιατί κάθε ακρόαση του δίσκου έχει ευθύς αναφορές και σε άλλα συγκροτήματα, και το “Liste of The Dead” είναι μία από αυτές καθώς θα μπορούσε να είναι μία Doom εκδοχή των Soundgarden αν και εφόσον είχαν σκοπό οι Grunge αλητάμπουρες να παίξουν πιο βαριά και αργά.
Στο riff forest του ” Delirium” κατοικοεδρεύουν οι τέσσερις δρυΐδες από το Birmingham και εποπτεύουν τις ηχητικές μαγγανείες των Sleep, Solace και των Λονδρέζων Winter αποσπορίων τους που σκάνε ανάποδες δείχνοντας τον μουσικό μονοπάτι through the riff filled land…στους Curse the Son και στο συνάφι τους.
Facebook: https://m.facebook.com/cursetheson
Bandcamp: https://cursetheson.bandcamp.com/album/delirium
510 
