Η συναυλιακή χρόνια ξεκίνησε με ένα live που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους “ψαγμένους” φίλους της post punk.
Ο λόγος για τους Βρετανούς Crows που έχουν δημιουργήσει ντόρο τόσο με τους δύο πολύ καλούς δίσκους τους όσο και με τα live τους που ξεχειλίζουν από ενέργεια.
Πρώτα από όλα όμως απολαύσαμε για άλλη μια φορά τους “δικούς μας” The Noise Figures. Το δίδυμο του Γιώργου στα ντραμς και του Στάμου στην κιθάρα βρίσκεται σε απίστευτη φόρμα και το διαπιστώσαμε χωρίς καμία αμφιβολία αφού παίζοντας στη σκηνή του Temple ένιωθες σαν να τους έβλεπες σε φεστιβάλ με χιλιάδες κόσμο από κάτω.
Το ψυχεδελικό rock ‘n’ roll τους συναντά τα βαριά riff των Black Sabbath αγκαλιά με τα ανατριχιαστικά φωνητικά των Black Angels. Οι επιρροές τους είναι καλά αφομοιωμένες πλάθοντας έτσι το δικό τους μοναδικό χαρακτήρα και στυλ. Ο κόσμος στο μισογεμάτο club κουνήθηκε για τα καλά και απέδωσε τις ανάλογες τιμές στη μπάντα. Στην πολύ καλή τους εμφάνιση συνέβαλε το γεγονός ότι έπαιξαν σχεδόν μία ώρα, που πέρασε σαν δέκα λεπτά, και ότι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε αρκετά δείγματα από τον νέο τους πέμπτο δίσκο που θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Για πολλούς η post-punk γεννήθηκε και πέθανε κάτω απ’ το βαρύ όνομα των Joy Division. Για μας που συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε τα διαμαντάκια μιας σκηνής που αναζωογονείται συχνά πυκνά, με μπάντες όπως οι Beastmilk και οι Idles, πιστεύουμε πως δεν θα πεθάνει ποτέ. Και αυτό επιβεβαιώθηκε στην πρώτη εμφάνιση των Crows στην Αθήνα. Κατά αρχάς μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει απίστευτη ενέργεια επί σκηνής, κυρίως λόγω του frontman. Και μιλάμε για frontman παλιάς σχολής, που απλά δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Εκτός των φωνητικών του δυνατοτήτων, η θεατρική κίνηση του έκλεψε την παράσταση και έφερε το κοινό σε άμεση σύνδεση με τη μπάντα. Κατέβηκε και τραγούδησε μαζί μας, χτυπιόταν και έτρεμε σαν άλλος Ian Curtis και “έφτυνε” τους στίχους του κατευθείαν μέσα στη ψυχή μας.
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να συμβούν βέβαια αν δεν είχε μια στιβαρή ομάδα από πίσω του με το μπασίστα και τον ντράμερ να κρατούν τον ρυθμό της ψυχεδέλειας στα ύψη και τον κιθαρίστα να πετάει άλλοτε γρήγορα κοφτά riff και άλλοτε να σολάρει κάτω από ένα fuzzy πέπλο. Φυσικά ακούστηκαν κομμάτια και από τους δύο δίσκους τους αλλά μας έμεινε ένα μικρό παράπονο για το τέλος. Φαντάζομαι ότι ίσως δεν ήμασταν ακριβώς το κοινό που περίμεναν σε μέγεθος αλλά και σε ενέργεια, μιας και έχουμε δει τι ακρότητες έχουν κάνει σε άλλες εμφανίσεις τους όταν δίνουν το 100% τους. Χωρίς να παρεξηγηθώ, έδωσαν το 90% που είναι μια χαρά για μας, αλλά όταν έρχεσαι από την άλλη άκρη της Ευρώπης για headline εμφάνιση φαίνεται λίγο ασυνήθιστο το να παίζεις οριακά μια ώρα ενώ έχεις υλικό για δύο κομμάτια παραπάνω.
Ενώ ακούστηκαν 14 κομμάτια ένιωσα ότι κάτι μας έλειψε στο τέλος. Ωστόσο θα ήμουν ξανά στο κοινό τους ακόμα και αν έπαιζαν αύριο και θα πρότεινα σε κάθε φίλο λάτρη της σκοτεινής μουσικής να μην τους χάσει τώρα στο ξεκίνημα τους, γιατί από μέλλον έχουν πολύ και σίγουρα λαμπρό.
Crows Setlist
Silver Tongues
Garden of England
Wednesday’s Child
Slowly Separate
Only Time
The Itch
Healing
Whisper
Room 156
Wild Eyed & Loathsome
Closer Still
Hang Me High
Chain of Being
Pray
Κείμενο/Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος
Περισσότερες φωτό: facebook.com/drakosphotography
504 
