Είδος: Melodic Death / Groove / Power Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 10 Μαΐου 2024
Με δεδομένο τον μικρό πληθυσμό γενικά των Σκανδιναβικών χωρών, είναι γνωστό εδώ και καιρό το φαινόμενο της “αλλαξοκωλιάς” στις αντίστοιχες metal σκηνές, με άπειρα side projects από μέλη συγκροτημάτων που έχουν ήδη κάποιο status στη μουσική βιομηχανία και επιχειρούν κάτι διαφορετικό. Κάτι που αυξάνει τον αριθμό μικρών “supergroups” (λέμε τώρα) που προσπαθούν να μπουν στο δισκογραφικό χάρτη. Μια τέτοια μάζωξη μουσικών είναι και οι φρεσκότατοι Crownshift τους οποίους υπέγραψε μεμιάς η κραταιά Nuclear Blast για να κυκλοφορήσουν το ομώνυμο debut τους.
Οι Φινλανδοί ανήκουν στον πλήρως εκμοντερνισμένο χώρο (σε επίπεδο παραγωγής) του metal, παράγοντας ένα μεσοβέζικο άκουσμα που κινείται ανάμεσα στο power και το μελωδικό death metal με progressive εκτελεστικό attitude. Tα μέλη είναι παιχταράδες (αυτό το ακούς από το πρώτο δευτερόλεπτο) και προσπαθούν να εμπλουτίσουν το υλικό με λεπτομέρειες από ετερόκλητες επιρροές προσπαθώντας να δώσουν ταυτότητα στη μουσική τους. Και τα καταφέρνουν αρκετά καλά.
Μια κύρια επιρροή που διέκρινα είναι οι Soilwork των οποίων το melo death ήταν διαφορετικό από την τριάδα των At The Gates, Dark Tranquillity και In Flames. Οι Crownshift πατώντας με το ένα πόδι στους Σουηδούς, φέρνουν “πατριωτικά” στοιχεία από Φινλανδικές μπάντες και γενικά την metal παράδοση της χώρας τους. Όπως για παράδειγμα στο “My Prison”, ένα καλό eurovision metal κομμάτι με αύρες από Sentenced και Omnium Gatherum ή στο instrumental “Mirage” που παραπέμπει στις τεχνοτροπίες των Amorphis. Πολύ τεχνικά riffs από τον Daniel Freyberg ο οποίος είχε θητεία στους Children Of Bodom, γρήγορο και συμπαγές ρυθμικό δίδυμο και πολύ καλά φωνητικά από τον Tommy Tuovinen ο οποίος στα “καθαρά” του ακούγεται αρκετά “αλήτικος” και μου θύμισε τον Joe Elliott των Def Leppard.
Πέρα από τα προαναφερόμενα, μου άρεσε το “Rule the Show” το οποίο δίνει “αμερικανικές” δονήσεις του στυλ των Alice In Chains και Corrosion Of Conformity, το “Stellar Halo” που αναδεικνύει πλήρως την τεχνική δεινότητα των Crownshift μιας και φέρνει προς τα πιο “τρελαμμένα” parts των Symphony X και το “The Devil’s Drug” που θυμίζει στο intro του το “We Care A Lot” των Faith No More.
Η παραγωγή είναι τέλεια αν και για τα αυτιά του γράφοντος μπαίνει στον σωρό των εντελώς πλαστικοποιημένων big sound πληκτροφόρων παραγωγών της εποχής. Εξυπηρετεί απόλυτα το ποιόν της μπάντας όσον αφορά τη σύγχρονη φύση της αλλά προσωπική άποψη είναι ότι αυτό πλέον αποτελεί παράγοντα μείωσης της αναγνωρισιμότητας μιας μπάντας. Βέβαια, από τη στιγμή που αυτό είναι το “θέλω” του συγκροτήματος, δεν μου πέφτει λόγος.
Αξιόλογο debut από τους Crownshift που θα συγκινήσει τους φίλα προσκείμενους στα ονόματα και τα styles που προαναφέρθηκαν. Το prog τεχνικό στοιχείο τους διαφοροποιεί σχετικά από τα υπόλοιπα σχήματα που κινούνται στον ίδιο χώρο αλλά πιστεύω ότι στη μάχη της μνημόνευσης του ονόματός τους, βρίσκονται στην ίδια γραμμή με εκατοντάδες ακόμη “νεολαίους” ομοϊδεάτες τους. Στο επόμενο τους album πιθανολογώ ότι θα δούμε μια πιο συγκεκριμένη συνθετική φόρμα.
Facebook: https://www.facebook.com/crownshiftofficial
265 
