Είδος: Symphonic black metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 22 Οκτωβρίου 2021
30 χρόνια στην πιάτσα, με ένα όνομα που έγινε πολύ δημοφιλές στα 90’s όταν ξεκίνησε και η “παγκοσμιοποίηση” του black metal στην ας πούμε “έντεχνη” μορφή του (ένα γεγονός που προσέλκυσε ακροατές και από εντελώς ετερόκλητα ιδιώματα του metal κυκλώματος με συνέπεια να μεγαλώσει και ως εμπορικό είδος) και ουδέποτε έχασε τη σχετική δημοτικότητά. Ειδικά στη γεννέτειρά τους, την Αγγλία, με αποτέλεσμα να είναι και ο πιο φημισμένος εκπρόσωπος του μαυρομέταλλου.
Ο λόγος για τους Cradle Of Filth του εκκεντρικού αλλά ιδιοφυούς Dani Filth που πάντα είχε τρόπο να εντυπωσιάζει. Είτε με τις καλές συνθέσεις είτε με το image. Και τώρα, μετά από μια καριέρα η οποία είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, δείχνει εδώ και μια πενταετία να τον έχει πιάσει άκρατος δημιουργικός οίστρος και παρουσιάζει albums ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Και το κυριότερο; “Τούβλα” εμπνεύσεως.
Το προ 4ετίας (πως περνούν έτσι τα χρόνια ρε γαμώτ!) “Cryptoriana – The Seductiveness of Decay” ήταν κατά γενική ομολογία ένα εξαιρετικό album και έδινε στους Cradle ξανά πίσω τη θέση τους στην elite του συμφωνικού black metal (έναν γεωμετρικό τόπο στον οποίον ανήκουν και οι Elysian Fields με το τελευταίο τους “New World Misanthropia” αλλά πλέον και οι Necromantia με το επίσης φαντασμαγορικό “To The Depths We Descend…”). Αλλά με το αντικείμενο της παρούσας αναφοράς, οι Cradle Of Filth καλπάζουν ολοταχώς για την κούπα της δισκογραφικής χρονιάς που θα τελειώσει σε λίγο. Το καταπληκτικό “Existence Is Futile”.
Το “Existence Is Futile” είναι ένα θαυμάσιο έργο μελωδικής αλλά σκληρότατης (συνθετικά) μουσικής και τουλάχιστον στη συνείδηση του γράφοντος, το ποιοτικότερο, όλης τους της καριέρας. Ένα σύνολο καλλιτεχνικών κορυφογραμμών που στις μέρες μας, όλο και σπανίζει. Χορταστικότατο σε αριθμό κομματιών αλλά παρά το πλήθος τους, με μια παρομοιώδη κλιμάκωση στη ροή του, απολύτου ενδιαφέροντος και τόσο ενεπνευσμένα που άμεσα ξεκινούν οι σκέψεις με τη συμφωνία με τον Οξαποδώ με τον οποίον έχουν και στενότατη στιχουργική σύνδεση (κυρίως με μεταφορικό αντιστερεοτυπικό λόγο παρά με άναρθρες νηπιακές σατανογαμουλικές “κατηχήσεις” μίσους).
Φοβερό υλικό. Ποικιλία στις ταχύτητες με τα speed μέρη να είναι άξια διθυράμβων για την εκρηκτικότητα και τη μελωδικότητα, έναν συνδυασμό Maiden-ικού heavy metal, σουηδικού melo death και black metal το οποίο κυρίως εκπροσωπείται σε συντριπτικό βαθμό από τα φωνητικά και μόνο.
Η δουλειά των Rich Shaw / Ashok (Marek Šmerda) είναι τόσο περίτεχνη, με μια riffολογία ευρυματική που λές και μέσα της έχει αυτόνομη artificial intelligence και γνωρίζει πως να ελιχθεί υπό το βάρος πολυδαίδαλων συνθέσεων που από την αρχική θολούρα μέχρι να καταλάβεις που το πάνε, σε μια στιγμή σου “απλώνουν” το πνεύμα έκαστου του τραγουδιού και χάσκεις με απορία πως πραγματώνεται το φινάλε τους. Φιλοσοφημένα συμφωνικό, χωρίς ίχνος φλύαρης υπερβολής, σαγηνευτικά γυναικεία φωνητικά και με λίγα λόγια ουσία στην κάθε νότα και σε κάθε λεπτομέρεια.
Ο ήχος ήταν αυτός που με εξέπληξε πιο πολύ από όλες τις παραμέτρους του album. Τόσο smoothy που προσεγγίζει τα όρια του power metal (και καμιά φορά παραβιάζει και τον εναέριο χώρο του) που λειτουργεί τόσο θελκτικό στο αυτί χωρίς να το ενοχλήσει το παραμικρό. Εδώ κυριαρχεί η ουσία και όχι η κρυψίνοια πίσω από τεχνολογικά κολπάκια. (Στον αντίποδα, από την πρώτη ακρόαση σκεφτόμουν την μετάλλαξη αυτού του υλικού με την παραγωγή των Anaal Nathrakh και ψέλιζα για κανα 5λεπτο “μπωωωωωω”, αλλά αυτό είναι προσωπκή λόξα, η παραγωγή του “Existence Is Futile” είναι υποδειγματική).
Ο δε Dani…απλά σπέρνει. Πολύ ώριμος, χωρίς εξαλλοσύνες, έχει αναγάγει την ερμηνεία αυτής της metal opera σε καλλιτεχνικό δρώμενο πολύ μεγάλης εκφραστικής γκάμας. Πραγματικά του βγάζω το καπέλο, φοβερός performer.
Και επειδή μου τελείωσαν τα κοσμητικά επίθετα και χωρίς να θέλω να αραδιάζω τίτλους μιας και κάθε δευτερόλεπτο – ακόμη και τα bonus tracks – έχει την αξία του: το “Existence Is Futile” είναι 10άρι ακατέβατο που πρέπει να κοσμεί την κάθε καλά ενημερωμένη δισκοθήκη. Οι έχοντες σώας τα φρένας και τα ώτα, θα το λατρέψουν, ανεξάρτητα από το μεταλλικό φρόνημά τους. Πολύ ψηλά στη λίστα όπως προείπα στην αρχή. Αν όχι τελικό, στους ημιτελικούς θα είναι στανταράκι για φέτος.
Facebook: https://www.facebook.com/cradleoffilth
Official page: https://www.cradleoffilth.com/
1462 
