Μέλη μιας οικογένειας, όπως λένε και οι ίδιοι, οι Coyote’s Arrow θα συναντήσουν τα υπόλοιπα αδέρφια τους, Thee Holy Strangers και Kidney Black στις 3 Φλεβάρη στο An Club (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), αφού πρώτα ανοίξουν τη συναυλία των θρυλικών Savage Republic (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ). O Δημήτρης Μαρσέλος πήρε το ρόλο του σαμάνου για να ευλογήσει συνεντευξιακά τον Σταύρο (φωνή) και την Εύα (τύμπανα) λίγες ημέρες πριν τις εμφανίσεις τους και την κυκλοφορία του νέου τους album.
-Καλημέρα, Σταύρο και Εύα και ευχαριστώ για τον χρόνο σας! 6 χρόνια από το “Desert” και φήμες λένε πως ετοιμάζεστε για νέα κυκλοφορία. Μπορείς να μοιραστείτε κάποιες λεπτομέρειες μαζί μας;
Σταύρος: Καλησπέρα, Δημήτρη! Ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Έχουν περάσει 6 χρόνια από το ‘’Desert’’ και 4 από την κυκλοφορία του ‘’Aho’’. Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στην τελική ευθεία να ηχογραφήσουμε το καινούργιο μας album. Πρόκειται για υλικό που συνθέταμε τον νεκρό χρόνο της καραντίνας.
Eύα: Για αυτό και τα συγκεκριμένα τραγούδια έχουν περισσότερη ορμή, ενώ συγχρόνως κουβαλούν το συναίσθημα όσων βιώναμε εκείνη τη περίοδο. Οι στίχοι μιλούν για όσα μας απασχολούν θέλοντας να δώσουμε περισσότερη τροφή για σκέψη.
-Πως είναι τα πράγματα στο στρατόπεδο του Κογιότ; Τελευταία φορά που σας είδα ήταν ακόμη χρόνια προ κορονοϊού το 2019. Υπάρχουν αλλαγές ή συνεχίζετε με τη γνωστή δεμένη ομάδα;
Σταύρος: Στους coyotes είμαστε κυριολεκτικά μια οικογένεια. Ακόμα και όταν χρειάστηκε να αλλάξουμε κιθαρίστα, παραμείναμε οικογένεια. Ο Σπύρος Λαδάς, ο καινούργιος μας κιθαρίστας έδεσε αμέσως μαζί μας. Ήταν από πριν φίλος και τζαμάραμε μαζί του συχνά, ήξερε τα κομμάτια μας και μαζί πλέον συνθέσαμε το νέο μας υλικό.
Eύα: Είναι το χαρακτηριστικό μας και έχει μεγάλη σημασία για εμάς. Η κατανόηση, η μεταξύ μας φιλία και αγάπη και η φιλοσοφία μας πάνω σε αξίες που είναι κοινές στην καθεμία προσωπικότητα ξεχωριστά, είναι αυτά που μας συνδέουν.
-Αναρωτιέμαι γιατί επιλέξατε το συμπαθές αυτό θηλαστικό ως πρώτο συνθετικό του ονόματος σας και ποια η σύνδεση του με το βέλος; Υποθέτω κάποια σχέση με τους ιθαγενείς Αμερικανούς;
Σταύρος: Η βασική κοινωνική μονάδα μιας αγέλης κογιότ είναι η οικογένεια, πράγμα που μας αντιπροσωπεύει απόλυτα. Το coyote όταν ουρλιάζει βγάζει έναν ήχο που μοιάζει με γέλιο. Αυτό το έκανε στην ινδιάνικη παράδοση να παρομοιάζεται με τον αυτοσαρκασμό και την ειρωνεία. Το coyote δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρά, κάνει πλάκα με όλους και όλα, χωρίς να χάνει την ευκαιρία να αυτοσαρκάζεται συγχρόνως. Σύμφωνα με έναν ινδιάνικο μύθο της φυλής Karok, όλα τα ζώα έχουν από ένα βέλος για προστασία, το coyote έχει το μικρότερο αλλά επειδή είναι πολύ έξυπνο καταφέρνει και επιβιώνει.
-Τι είναι αυτό που θα σημάδευε με το βέλος του το κογιότ σήμερα; Φτάνει μια γεμάτη φαρέτρα για να λύσει τα προβλήματα της κοινωνίας;
Σταύρος: Όλα είναι στημένα λάθος σε αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να τα γκρεμίσουμε και να πάμε από την αρχή. Και να γκρεμίσουμε, όχι μόνο τα κακώς κείμενα που υπάρχουν και συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και τους εαυτούς μας τους ίδιους. Χρειαζόμαστε την ευδαιμονία και την ελευθερία μας. Έχουμε σαν όντα αποσυνδεθεί από την φύση μας, έχουμε ξεχάσει ότι όλα είναι ένα και αλληλένδετα μεταξύ τους.
Eύα: Το βέλος του κογιότ από τη μια στοχεύει την ασχήμια, την αρνητικότητα, την εκμετάλλευση και το ψέμα που μας περιβάλλουν, με σκοπό την αποδυνάμωση τους και από την άλλη στοχεύει στην αλήθεια, στην ελπίδα, την ειρήνη, την αυτογνωσία, την αγάπη και την αλληλεγγύη.
-Η έρημος η οποία ονομάτισε την πρώτη σας κυκλοφορία, ακούγεται τρόπον τινά και στη μουσική σας. Ήταν τυχαία αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα ή ζύμωση της υφολογικής προσέγγισης του κάθε μέλους; Αν και έχετε κοινό background θα έλεγα.
Σταύρος: Η έρημος από μόνη της είναι μία από τις πιο υπέροχες φυσικές ομορφιές του πλανήτη. Η αίσθηση που σου δίνει όταν είσαι εκεί είναι απερίγραπτα καθηλωτική και μοναδική.
Eύα: Μέσα στη σιωπή της ερήμου αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να εμπιστεύεσαι τη ροή των πραγμάτων και πως ό,τι συναντήσουμε στον δρόμο μας ήρθε με σκοπό την ολοκλήρωση και την εξέλιξη μας. Το ηχητικό αποτέλεσμα των κογιότ, είναι όλα αυτά, εμπιστοσύνη στη ροή και την εξέλιξη και διαμορφώνεται κάθε φορά από την ψυχοσύνθεση, το παίξιμο και την αισθητική του καθενός μας.
-Τώρα που βγήκαμε από την “έρημο” της απομόνωσης της καραντίνας, πήραμε κάποιο μάθημα θεωρείτε; Το βίωμα αυτό αποτυπώθηκε μέσα στα νέα τραγούδια;
Σταύρος: Νομίζω πως τα σημάδια που άφησε η καραντίνα στην ψυχολογία κάποιων ανθρώπων θα τα βλέπουμε για χρόνια. Για κάποιους που δεν θέλουν να μένουν στάσιμοι και βρίσκουν διεξόδους απέναντι στα στερεότυπα, ήταν μια ευκαιρία να γίνουν δημιουργικοί και καλύτεροι μέσα τους, για άλλους ήταν σκέτη κόλαση.
Eύα: Όπως το δει ο καθένας θα πάρει και το ανάλογο μάθημα. Στασιμότητα ή Δράση; Ευκαιρία για σκεπτικισμό και εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα ή γκρίνια, εγωισμός, φόβος και μιζέρια;’’
Σταύρος: Μέσα στην απομόνωση δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας, απέναντι στα καθεστώτα που κυβερνάνε τον πλανήτη και που επέβαλαν περισσότερη καταπίεση και ανελευθερία. Τα δεδομένα άλλαξαν ξαφνικά σε παγκόσμια κλίμακα και μοιάζει πλέον να ζούμε σε έναν παρατεταμένο πολύπλευρο πόλεμο με πολλές εστίες. Όλες αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα που προκαλούν, είναι αποτυπωμένα στο νέο μας υλικό.
-Στις 3 του Φλεβαρη θα λάβει χώρα μια οικογενειακή μάζωξη στο ΑΝ. Πως γίνατε όλοι μια οικογένεια; Τι είναι αυτό που σας ενώνει; Πιστεύεις πως θα το νιώσουμε και εμείς από κάτω;
Σταύρος: Είμαστε παιδιά που μεγαλώνοντας διαλέξαμε ένα διαφορετικό μονοπάτι να εκφραζόμαστε. Συμμετέχοντας σε μια μορφή τέχνης, η επαφή και η επικοινωνία με τους γύρω σου γίνεται πιο βαθιά και σε συνδυασμό με τον ανιδιοτελή σκοπό δημιουργείται η οικογένεια. Αυτό που μας ενώνει είναι η κοινή μας πορεία και δεν εννοώ μόνο τα συγκροτήματα, αλλά και τον κόσμο που τα ακολουθεί, όλοι μαζί είμαστε στην ίδια οικογένεια. Νοιώθουμε ότι ανήκουμε σε μια οικογένεια που υπάρχει ο ένας για τον άλλον. Αυτός είναι και ο λόγος που φτιαχτήκανε τα Αντισώματα, μία ομάδα μουσικών που με τις δράσεις της στέκεται αλληλέγγυα όπου υπάρχει ανάγκη.’’
-Μιας που η γιορτή αυτή θα γίνει στα Εξάρχεια, θέλω να σας ρωτήσω, αυτός ο αστυνομικός κλοιός που έχει σφίξει την περιοχή μπορεί να ανακόψει την πολιτιστική της κληρονομιά και την επαφή της με το rock; Δίνονται τώρα οι μεγαλύτερες μάχες ή έχουν ήδη χαθεί και περιμένουμε απλά να δούμε το τέλος;
Σταύρος: Αυτό μου μοιάζει περισσότερο με στρατό κατοχής. Μόνο δικτατορικά καθεστώτα χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους απροκάλυπτα και αλαζονικά. Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Ακόμα και αν ξέρουμε ότι θα χάσουμε, δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του. Η παραίτηση είναι εύκολη, γιατί πάντα ο άλλος δρόμος είναι ανηφορικός και έχει περισσότερα αγκάθια. Το θέμα είναι τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι σε αυτό.
Eύα: Όπως σε κάθε μορφή τέχνης, έτσι και το rock, εμπεριέχει μέσα του ένα κίνημα αντίδρασης στο κατεστημένο και τους τεχνοκράτες του. Και όσο αυτοί σφίγγουν περισσότερο τον κλοιό, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αντίδραση. Αυτή είναι κατά κάποιον τρόπο η έννοια της πολιτιστικής κληρονομιάς και όσο και να θέλουν, δεν πρόκειται να την ευνουχίσουν.
–Θυμάσαι την πρώτη φορά που ανέβηκες στη σκηνή; Το πρώτο live που είδες ποιο ήταν;
Σταύρος: Πρώτη φορά που ανέβηκα στην σκηνή ήταν το 1992 σε μια συναυλία των Deus ex machina στην Καλαμάτα.
Μεταξύ των διαφόρων φίλων που είχαμε κατέβει για την συναυλία ήταν και ο Αλέξης με τον Χρήστο από τους Last drive. Στα καμαρίνια λοιπόν μου μάθανε τρία κομμάτια – {Clash,Ramones και Ministry} – στο μπάσο που δεν ήξερα φυσικά να παίζω και φτιάξαμε συγκρότημα για να παίξουμε support στους Deus.’’
-Είναι περίοδος γιορτών και γεμάτη παζάρια δίσκων. Ποιον δίσκο θα δώριζες στους Thee Holy Strangers, ποιον στους Kidney Black και ποιον θα κρατούσες για εσάς;
Σταύρος: Στους Holly Strangers θα χάριζα Neil Young το “Εverybody Κnows Τhis Ιs Νowhere” και στους Kidney black το Wipers το “Οver The Edge”. Για τα κογιοτ θα κρατούσα Νew Model Army το “”Between Wine and Blood”.
-Για το τέλος θα ήθελα να μας πείτε τα κάλαντα χρησιμοποιώντας μερικούς στίχους σας.
‘’It’s growing in the desert
Under the hot sun
Try to find a button if you can
It’s feeling like peyote
and running like coyote
taste it hold it feel it in your brain
I’m feeling alright’’
-Σας ευχαριστώ πολύ και ραντεβού στο An club στις 14 Γενάρη με Savage Republic και εννοείται στις 3 Φλεβάρη για το “A FAMILY GATHERING’’!
-Ευχαριστούμε Δημήτρη! Ότι καλύτερο σε όλους!
914 
