Είδος: Death metal
Εταιρεία: Memento Mori
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 23 Ιανουαρίου 2023
Η αυγή του death metal. Τι συναρπαστική εποχή πρέπει να ήταν! Δυστυχώς, δεν τη βίωσα στην ώρα της, αλλά με πιάνει οργασμικός ίλιγγος όταν φαντασιώνομαι πώς θα μπορούσε να είναι να βομβαρδίζεσαι μέσα στο πολύ σύντομο διάστημα μιας πενταετίας από albums όπως τα “Seven Churches”, “Darkness Descends”, “Scream Bloody Gore”, “Malleus Maleficarum”, “Severed Survival”, “Altars of Madness” και πολλά ακόμα. Δεν συμφωνείτε;
Αρκετές φορές, που λέτε, έχω κάτσει να φτιάξω μια playlist με αγαπημένες στιγμές από εκείνο το θανατερό κύμα μουσικής, αλλά πελαγώνω. Τι να βάλω, τι να αφήσω έξω, πόσο μεγάλη θα βγει, θα προλαβαίνω να την ακούσω κ.λπ. Άσε που πρέπει να ακούω και πάμπολλες νέες κυκλοφορίες για να ξέρετε κι εσείς που μας διαβάζετε τι καλό παίζει εκεί έξω. Πα-νji-κος!
Έλα μου, όμως, που σκάει κάπου κάπου ένα δισκάκι σαν το “The Parasitic Chambers”, το δεύτερο full-length των Καλιφορνέζων Conjureth (μην μπερδευτείτε με τους Άγγλους Conjurer), και είναι σαν να έχει ανοίξει μια χρονοδίνη που βγάζει σε εκείνα τα χρόνια και προσφέρει συμπυκνωμένη όλη την εκστατική αρρώστια και την ευφραντική ναυτία που σάρωσαν τον μεταλλόκοσμο.
Το μουσικό σχήμα του οποίου ηγείται ο Wayne Santantopoulos, ως τρίο πλέον, έχει ετοιμάσει τον διάδοχο του ντεμπούτου “Majestic Dissolve” του 2021 και του λύνει την τριχιά που το συγκρατούσε για να έρθει να «παίξει» μαζί μας. Προσοχή, όμως. Δεν θα σας λερώσει με τα σαλάκια του· έχει αφρίσει από τη λύσσα. Αν σηκωθεί και ακουμπήσει τις πατούσες του πάνω σας, παίζει οι νυχάτζες του να σας φορδακλιάσουν το πετσί. Και κοντά τα χέρια σας· δεν είναι δόντια τούτα, είναι σκουριασμένες λαμαρίνες πάνω στις οποίες το clostridium tetani κάνει πάρτι.
Ένα sample από το cult horror film “The Blood on Satan’s Claw” του 1971 μας μπάζει στο album (το ίδιο που χρησιμοποίησαν και οι Green Lung στο “Woodland Rites”), και οι Conjureth εξαπολύουν μια επίθεση από riffs στο “Smothering Psalms”. Έπειτα, για 36 λεπτά το μακέλεμα δεν έχει τελειωμό. Οι κιθάρες των Sarantopoulos και Mann ζέχνουν παλιό Florida death metal, με μετριασμένα technical προσέγγιση και thrash νοοτροπία, ενώ η riff-ολογική αρχιτεκτονική του πρώιμου Azagthoth και η μανία του νεαρού Shculdiner αιωρούνται πάνω από πολλά tracks. Ξεχωριστή μνεία αξίζει στο drumming του Frankie Saenz, του οποίου οι εκτελέσεις και ο ήχος στο ταμπούρο και στα πιατίνια υπερβαίνουν τον ρυθμικό τους ρόλο και ανεβάζουν τη συνθετική ποιότητα του album.
Τώρα, η βασικότερη ένστασή μου αφορά την ευκολία αφομοίωσης του υλικού στο “The Parasitic Chambers”. Η περίσσεια μουσικής επιθετικότητας και βίας πολλές φορές μεταφράζεται σε απολύτως ασυγκράτητη κατάθεση ιδεών, αν δεν φλερτάρει και με τον χαρακτηρισμό «ανερμάτιστη» σε στιγμές. Ίσως οι Conjureth παίζουν λίγο παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε σαν να μην υπάρχει αύριο, και αυτό ενίοτε βαίνει εις βάρος των δομών ή μπορεί να σε μουδιάσει και να χάσεις τη συγκέντρωσή σου.
Σε κάθε περίπτωση, το death metal ακροατήριο θα αντλήσει πολλές οκάδες απόλαυσης από το “The Parasitic Chambers”. Μπορεί να στραφεί στους Conjureth για να θυμηθεί ότι το αγαπημένο του genre παραμένει ακραία συναρπαστικό και αξιόλογο ακόμα κι όταν δεν κυνηγά μέχρις εξαντλήσεως τα πιο γρήγορα blasts, τα πιο βαθιά growls ή τα πιο χαμηλοκουρδισμένα και τεχνικά riffs. Όπως λέει και ένα από τα αγαπημένα μου tracks του album, “Devastating Cataclysmic Unearthing”.
Facebook: https://www.facebook.com/conjureth
Instagram: https://www.instagram.com/conjureth.official/
Bandcamp: https://www.conjureth.bandcamp.com/
375 
