Είδος: Extreme post metal
Εταιρεία: Nuclear Blast
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Ιουλίου 2022
Πρώτο ήρθε ένα αίσθημα χαράς. Είχα στα χέρια μου τη δεύτερη δουλειά των Βρετανών φερέλπιδων Conjurer, που το 2018 είχαν κυκλοφορήσει το εντυπωσιακότατο ντεμπούτο “Mire”. Ακόμα θυμάμαι ολοζώντανα που κόντεψαν να μου ανατινάξουν το κεφάλι όταν τους ανακάλυψα μέσω της βιντεοσκόπησης ενός mini live show τους για το The K!Pit.
Αμέσως μετά, το βλέμμα πέφτει στο εξώφυλλο. Κάτι σαν εξπρεσιονιστικό πορτρέτο του Dan Nightingale (φωνή, κιθάρα), αν δεν κάνω λάθος. Σκούροι τόνοι, σχεδόν ίδιοι με το “Tree at Night” του Lynch, αλλά και πιο ζωηρά impasto στις αποχρώσεις των σπλάχνων (ίσως και των εσώψυχων, ποιητική αδεία). Ωσεί προσωπογραφία, δηλωτική ψυχοσυναισθηματικής βίας, μιλάει μια γλώσσα που κάποτε κατασκεύασαν τα έργα του Lucien Freud και του Francis Bacon.
Τρίτο βήμα, ο τίτλος του δίσκου· “Páthos”. Πάθημα, συμφορά. Μα και ακατανίκητη επιθυμία. Επί-σης, το τρίτο σκέλος του τριγωνικού σχήματος της ρητορικής “ήθος-πάθος-λόγος”. Τουτέστιν, κάτι που καθίσταται πειστικό επειδή απευθύνεται επιτυχώς στο συναίσθημα. Αναπόδραστα, ο νους πάει και σε εκείνους τους λογοτεχνικούς μηχανισμούς που βαθαίνουν την κατανόηση και την απόλαυση του έργου μέσω της σκόπιμης (δι)έγερσης συγκεκριμένων περιοχών του ψυχισμού.
Επιτέλους, όμως, έχει έρθει η ώρα της μουσικής. Και είναι απόλυτα εναρμονισμένη με όλα τα παραπάνω. Από τις εναρκτήριες, ακουστικές νότες του ηχητικού ογκόλιθου “It Dwells” και τα διατρητικά riffs του “Rot” μέχρι το εξοντωτικό ντελίριο του “Suffer Alone” και τον σπαρακτικό ολοφυρμό του “Cracks in the Pyre”, το “Páthos” κρατάει το ακροατήριό του δέσμιο της αρρωστημένης του σαγήνης για τα 50 λεπτά που διαρκούν τα οκτώ κεφάλαιά του.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος είναι μοιρασμένος. Αφενός, στην εξαιρετική κιθαριστική δουλειά. Αφετέρου, στα πολύ προσεγμένα φωνητικά. Οι κιθάρες του “Páthos” συνθλίβουν και ισοπεδώνουν. Doom/sludge riffing που εκτονώνεται με death ξεσπάσματα, ενώ αργότερα μπορεί να εξοκείλει σε black και post κυκλοθυμία, ακόμα και mathcore νύξεις. Πάνω από τις κιθάρες, μια πολύ ιδιαίτερη χροιά προσδίδουν τα παραμορφωμένα φωνητικά, συχνότατα διπλά (deep growls και high-pitched screams συνάμα), πού και πού ελεγειακά και καθαρά, πάντα εκφραστικά, καθηλωτικά, υποβλητικά.
Το rhythm section είναι συνεπές, φροντισμένο, βάρβαρο, απέριττο. Ο σφύζων βόμβος ενός ουσιώδους μπάσου μαζί με τον απόλυτα φυσικό ήχο τυμπάνων που συγκρατεί και σπάζει τους χρόνους των συνθέσεων.
Το αισθητικό και συναισθηματικό αποτύπωμα του “Páthos” είναι αυτό μιας πνιγηρής και εξουθενωτικής μάχης που δίνει ο νους ενάντια στον εαυτό του. Αδιάκοπες και απρόβλεπτες εναλλαγές δυναμικών σαν άλλες αντανακλάσεις ενός τρικυμιώδους ψυχισμού που τελεί σε ανώφελο ξόδεμα με προοπτική ήττας· εγκλωβισμός, άγχος, θυμός, πόνος, θλίψη, μανία.
Και είναι τόσο έντονα αυτά για τα οποία μιλάει το “Páthos” και αποπειράται να τα προσφέρει με τόση ενέργεια και πείνα, όμως εκεί εδράζεται και το χωλό του σημείο. Η δαψίλεια των ιδεών χρεώνεται με μια δαπάνη που στοιχίζει στην οικονομία του δίσκου. Μια περιστολή στις δομές, κυρίως στα λιγότερο βίαια τμήματά τους, θα αναβάθμιζε συνθετικά το έργο του συγκροτήματος. Αν το αντιληφθούν και το προσπαθήσουν, το μέλλον τούς ανήκει.
Πάντως, τους αξίζουν συγχαρητήρια. Διότι οι Conjurer τα κατάφεραν φέτος. Ωριμάζουν και εξελίσσονται. Αργά μεν, αλλά φυτεύουν κάθε βήμα τους πολύ γερά στο νέο έδαφος που πατούν. Επιπλέον, μοιάζουν σαν να έχουν βαλθεί να πρωτοστατήσουν σε μια άτυπη τάση που επιδιώκει να ανανεώσει και να επανανοηματοδοτήσει τις εξαιρετικά κουρασμένες περιοχές του ακραίου ήχου. Ας μη λείψουμε από το πλευρό τους.
Facebook: https://www.facebook.com/conjureruk
Instagram: https://www.instagram.com/conjureruk/
Bandcamp: https://conjureruk.bandcamp.com/
1132 
