Είδος: Groovy Thrash Metal
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 26 Ιουλίου 2024
Μαζί με την άνθηση της μουσικής παραγωγής – και παράλληλα με την πτώση της μουσικής βιομηχανίας – λόγω της τεχνολογίας που επέτρεπε και συνεχίζει να επιτρέπει σε αναρίθμητους καλλιτέχνες να δημιουργούν albums χωρίς την ανάγκη εταιρειών, με επαρκέστατες και πολλές φορές εφάμιλλες παραγωγές μεγάλων studio, εμφανίστηκε και το φαινόμενο των “super groups”.
Αυτή η ταμπέλα δεν αντιπροσώπευε αποκλειστικά την καλλιτεχνική / εκτελεστική ποιότητα των μουσικών που σχημάτιζαν αυτά τα project. Άλλοτε ήταν οι τάσεις ήδη φημισμένων και φτασμένων μουσικών να επιχειρήσουν κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τις main bands τους, άλλες φορές σχηματιζόντουσαν projects από απλούς παλιόφιλους που είπαν να jamάρουν και ό,τι βγει αδιαφορώντας προς τις εμπορικές συνέπειες του εγχειρήματός τους και άλλες φορές, απλά αποφάσισαν οι ίδιες οι εταιρείες να σχηματίσουν μπάντες από μεγάλα ονόματα απλά και μόνο για εκμετάλλευση του κύρους των ονομάτων αυτών. Προφανώς, και από τη στιγμή πλέον που οι αποστάσεις έχουν μηδενιστεί στην πληροφορική μας κοινωνία, είναι πολύ εύκολο για τους επαγγελματίες αυτούς να παράγουν demos και να τα στέλνουν απλά για συναρμολόγηση σε έναν έμπειρο παραγωγό που τα μετουσιώνει σε πλήρης δουλειές.
Για τους Αμερικανούς Category 7, δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς τι συμβαίνει και ποιός ο λόγος σχηματισμού τους αλλά σίγουρα τα μέλη που συμμετέχουν όντως δικαιολογούν την ταμπέλα του super group. Πεπειραμένοι μουσικοί και χρόνια στην πιάτσα, παίχτες όπως οι Phil Demmel των Machine Head (και με live θητεία στους Slayer και τους Lamb Of God κατά καιρούς) και Mike Orlando, συνθετικό ηγέτη των Adrenaline Mob. Ρυθμικό δίδυμο που τσακίζει κόκκαλα: ο Jack Gibson των Exodus στο μπάσο και ο μεγάλος Jason Bittner των Overkill πίσω από το drum kit. Αιχμή του δόρατος, ένας σπουδαίος ερμηνευτής, από τους αγαπημένους μου εδώ και δεκαετίες, ο αειθαλής (και φαλακρός πλέον) John Bush ο οποίος έμεινε στην ιστορία σαν το φοβερό λαρύγγι των Armored Saint αλλά και των Anthrax των αρχών της δεκαετίας του 1990 (με τα εξαιρετικά “Sound Of The White Noise” και “Stomp 442” albums στο ενεργητικό του).
Το ομώνυμο album λοιπόν περιέχει ένα υλικό που είναι ένα μείγμα από τις καταβολές κάθε μουσικού. Αν θέλεις μια ταμπέλα που να μπορεί να προσεγγίσει τη μουσική, αυτή είναι του groovy thrash metal, με παρέλαση πνευμάτων από όλο το φάσμα του αμερικανικού thrash. Απομακρυσμένο από το αναμενόμενο tapa tupa, η ρυθμικότητα του album εστιάζεται σε στακάτη mid tempo riffολογία με πολλά speed ξεσπάσματα που καθιστούν τα κομμάτια πολύ ενδιαφέροντα και απρόβλεπτα. Ειδικά οι solo γέφυρες (εκτυφλωτικές δισολίες και από τους δυο εξάχορδους) είναι εντυπωσιακές (επί παραδείγματι τα “Apple of Discord” και “Runaway Truck” – οι τύποι σπέρνουν). Φυσικά η τεχνική δεινότητα των μελών δεν κρύβεται και οι δομές είναι διανθισμένες από πολλές λεπτομέρειες κιθαριστικών licks. Ο δε John Bush ακούγεται φανταστικός. Ωριμότατη ερμηνεία, δυναμικότατη έκφραση που συνάδει με το βαρύ background, αυτή η συμμετοχή στους Category 7 αποτελεί άλλη μια φωνητική κορυφή του.
Με άποψη Testament / Flotsam & Jetsam (σύγχρονες περιόδους τους) πολλές φορές και διάσπαρτες στιγμές που προσεγγίζουν ακόμη και το punk metal αλλά και τεχνική που θα θυμίσει σε πολλές στιγμές τους Dream Theater, πολλά κομμάτια συνεχίζουν το έργο των Armored Saint αισθητικά (“In Stitches”, “Land I Used to Love” – υμνάκος), των groovy post-Belladona Anthrax (“Exhausted”, “Mousetrap”) και εξαιρετικά Annihilatorικά εμβόλιμα parts (“Waver at the Breaking Point”, “Through Pink Eyes”). Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω για το 8λεπτο instrumental “Etter Stormen”, ένα όργιο metal τζαμαρίσματος που αναδεικνύει το εκτελεστικό ταλέντο όλων αυτών των μουσικών.
Καλός δίσκος από τους Category 7, απευθύνεται σε όλο το metal φάσμα (κυρίως σε αυτούς που έλκονται από την αμερικανική κοπή του ακραίου ήχου) και θα συγκινήσει τους φίλους και της γκρούβας αλλά και της εύληπτης progίλας. Και αν και το ρεύμα των super group διέψευσε πάρα πολλές φορές τον τίτλο του, οι Category 7 απλά δικαιολογούν και με το παραπάνω την ύπαρξή τους. Όχι κάτι πρωτόγνωρο σαν άκουσμα αλλά πολύ δυνατό και ενθουσιώδες. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Facebook: https://www.facebook.com/category7band
560 
