Είδος: Progressive Metal
Δισκογραφική: Inside Out Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Μαΐου 2020
Στον πλούσιο τα τελευταία χρόνια κατάλογο της Αυστραλίας, οι αιρετικά βαπτισμένοι ανήσυχοι μουσικοί από το Brisbane έχουν ήδη μια ιδιαίτερη θέση πολλών υποσχέσεων και μεγάλων προσδοκιών.
Όντας σε μια διαρκώς εξελικτική, ανοδική πορεία, τον Σεπτέμβριο του 2017 μας χάρισαν το πολύ φιλόδοξο “In Contact”. Με ένα βαθύ και πολυτελές θέμα, όπως η θέση και η λειτουργία του καλλιτέχνη μέσα στη ζωή και την πραγματικότητα και μια πολυσύνθετη και ευφάνταστη μουσική παλέτα ευρύτερου prog metal/rock, οι Αυστραλοί άφησαν την περιπέτεια της ανάπλασης του θέματός τους να τους πάρει μακριά. Μοιάζει τελικά αυτή η χορταστική ηχητική σκιαγράφηση του θέματος με τέσσερις διαφορετικές ιστορίες να έχει βάλει δύσκολα για την ανάλογη συνέχεια.
Ένας φωτεινός, αισιόδοξος τίτλος πάνω σε ένα εξώφυλλο γαλήνιας και πανοραμικής ομορφιάς και πρόκλησης, μοιάζει να απαντά με πείσμα στην πρόσφατη τεράστια καταστροφή που έζησε η γη τους. Ο όμορφος πίνακας αντανακλά και τα βασικά θέματα των τραγουδιών: όπως κάθε σχήμα του νέου κύματος της προοδευτικής μουσικής που σέβεται τον εαυτό του, τα ερεθίσματα για τους στίχους έρχονται από την αναζήτηση της εσωτερικής δύναμης, την προσπάθεια επιβίωσης απέναντι σε δυσκολίες, απογοητεύσεις και διλήμματα, την αιώνια μάχη ζωής-θανάτου, την πορεία στην ενηλικίωση με τις αλλαγές της. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και το ταξίδι της ζωής πρέπει να συνεχιστεί κόντρα σε όλα.
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο μοιάζει να έχουν αποκρυσταλλώσει τις επιρροές τους και να μπορούν επιτήδεια να ισορροπήσουν έξυπνα djent θέματα, φιλικές fusion παρεμβολές, δυναμικά και άμεσα ριφ μαζί με ιδιαίτερες φωνητικές μελωδίες. Το αποτέλεσμα είναι να μπορούν να συνθέσουν τραγούδια που τυλίγονται άμεσα στη μνήμη αλλά ταλαντεύουν ταυτόχρονα ευχάριστα και το μυαλό με τα έξυπνα και ποικίλα ρυθμικά τους επίπεδα.
Με μια καλοζυγισμένη επίθεση αμεσότητας μας υποδέχεται το νέο άλμπουμ, με δυο συνθέσεις που σερβίρουν τις πιο προφανείς αρετές τους. Το “The Tempest” είναι μια έντονη, ρυθμική επίκληση για αντίσταση με ασφαλείς μελωδίες του ύφους τους, ενώ το “Slow Violence” είναι πιο στριφνό και υπόγειο στη γενική του αίσθηση, διατηρεί όμως αυτή την δύναμη των ωραίων ρυθμικών και αποδεικνύεται έξυπνα κολλητικό. Στο βαρύ και σκοτεινό θέμα του “Salt” μοιάζει να τραβιέται ολοκληρωτικά η κουρτίνα του άλμπουμ. Μια πλήρης χρωματικά σύνθεση, μια εναλλαγή διαθέσεων, ένας πλούτος μελωδιών και θεμάτων που με έξυπνα βήματα μοιάζουν να μεταφέρουν τον πρωταγωνιστή στην κάθαρση. Η κατάθλιψη και η αυτοκτονία είχαν τη θέση τους και στο προηγούμενο άλμπουμ. Το σύντομο και αέρινο “Resonate” που ακολουθεί, ακούγεται σαν το επίγραμμά του.
Με ανεβασμένη ένταση και ισχυρά ρυθμικά τόσο στο “Oceanrise”, όσο και στο “Valkyrie”, έχω μια αμυδρή εντύπωση πως χάνεται κάπως η αναλογία από τις αποστάσεις των επιδράσεων και μια ισχυρή δόση της ταυτότητας των TesseracT υπερισχύει στο μεγαλύτερο μέρος των τραγουδιών αυτών. Ακόμα και το πανέμορφο break στο “Valkyrie” φέρνει με κλειστά μάτια τόσο εύκολα το όραμα του Tompkins.
Το άλμπουμ σφραγίζεται με την ίδια ικανοποίηση της αρχικής εντύπωσης, καθώς τα δυο μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια του, τα “Autumn” και “The Ascent”, ανεβαίνουν στο δικό τους κέντρο βάρους. Λυρισμός και ευφυής ρυθμική δύναμη γνωρίζουν καλά πώς να κερδίσουν στην σκυταλοδρομία μιας συναισθηματικής περιγραφής, με το πρώτο από αυτά μαζί με το “Salt” να κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος από τις επίμονες επιστροφές.
Είναι μάλλον νωρίς να πει κανείς με σιγουριά αν το “Rise Radiant” κοιτάζει στα μάτια το “In Contact”. Όλα τα πολυτελή ιχνοστοιχεία τους είναι ξανά εδώ, με την λεπτομερή δουλειά του κιθαρίστα Sam Vallen να σε τραβά από το χέρι, και τα ξεχωριστά φωνητικά του Jim Grey να ανανεώνουν το συνολικό αποτέλεσμα, από τις σχεδόν indie μελωδίες του μέχρι τα Solberg φαλτσέτο του. Για όσους αναρωτιούνται, υπάρχει και νέο πρόσωπο στην ομάδα του άλμπουμ, αυτό του μπασίστα Dale Prinsse, και μαζί με τον ντράμερ Josh Griffin και τον έτερο κιθαρίστα Adrian Goleby, διατηρείται η γνώριμη εκτελεστική ικανότητα.
Η συλλογή με τα αυτόνομα οχτώ τραγούδια που έχουν όμως μια κοινή αντίληψη, είναι άλλη μια σημαντική προσθήκη στον σημαίνοντα κατάλογο των Αυστραλών. Ίσως και ακούσια να υπερισχύει κάπως η απόπειρα να επικυρώσουν πως αποτελούν σημαντικό πόλο ενός μοντέρνου χώρου καλλιτεχνών, με πολλές συγγένειες αλλά και διαφοροποιήσεις. Άλλωστε η ιαματική ικανότητα της τέχνης είναι το πρώτο ζητούμενο, και υπάρχει αρκετή από αυτή πίσω από το πανέμορφο εξώφυλλο.
https://caligulashorse.com/
https://www.facebook.com/caligulashorseband/
https://twitter.com/caligulashorse
615 
