Είδος: Black-thrash / Metalpunk
Εταιρεία: Dying Victims Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Οκτωβρίου 2022
Δεν ασχολούμαστε τόσο συχνά όσο θα έπρεπε με τα splits. Αυτό το φορμάτ κυκλοφορίας μουσικής, τόσο στενά συνυφασμένο με το underground, πάντα μου ασκεί μια γοητεία, επειδή μου θυμίζει εποχές που αγοράζαμε καμιά 45άρα TDK και τη δίναμε σε φιλαράκια για να μας γράψουν κάνα album που δεν είχαμε λεφτά να πάρουμε και κάθε πλευρά είχε από μία διαφορετική μπάντα.
Όμως, η σκανδαλιάρα Dying Victims μάς αναγκάζει, θέλοντας και μη, να στρέψουμε την προσοχή μας στο split με τον απλοϊκά ελκυστικό τίτλο “Of Night and Lust”. Τα περίπου 25 λεπτά του τα μοιράζονται στα ίσα οι Σικελοί Bunker 66 και οι Γερμανοί Lucifuge. Και τα δύο μουσικά σχήματα είναι στην πραγματικότητα δύο «συμμορίες» μεταλλο-πανκιών, καμένων με το β’ μισό των ‘80s, την proto-black φασούλα και έχουν εμμονή με το τρίπτυχο Σατανάς-σάρκα-σαπίλα. Πολύ ωραία, λοιπόν.
Χωρίς πολλά πολλά, η αρχή γίνεται με απόλυτα χύμα τρόπο όταν σκάει το speed/thrash ντελίριο του “Mellhammer” των Bunker 66. Ξυραφιαστά riffs, μπάσο που γρονθοκοπεί και εξαιρετικός ήχος στα τύμπανα, ενώ από πάνω τους σκούζει κάτι που μόνο ως λυκάνθρωπος σε οίστρο μπορεί να περιγραφεί. Γρήγορα το πράγμα παίρνει μια punk τροπή, αλλά επανέρχεται σε black-thrash μακελειό. Ακόμα πιο ακραία γαμάτο είναι το βασικό riff του “Sulphurous Fist”, που δεν παίζει να μην προκαλέσει μανιασμένα headbanging κύματα. Η γαρνιτούρα με τα μαύρα αρπίσματα στην κιθάρα είναι αρρώστια, στα ξαφνικά σκάει ένα guitar solo break με NWOBHM υπόκρουση, και η φάση γίνεται άντε γεια. Βρόμα από θειάφι, ιδρώτα και σπέρμα, καθώς καταδικασμένες ψυχές στοιβάζονται στον πιο βαθύ λάκκο της Κολάσεως (ή ένα αφηνιασμένο κοινό που χορεύει βίαια μπροστά από τo stage). Οι Bunker 66 κλείνουν με μια διασκευή του “Doctor Rock” των Motörhead. Καλά το πάνε, μένουν πιστοί στο original, αν και επιχειρούν ένα metal-up στο rock n’ roll πνεύμα του τραγουδιού από το “Orgasmatron”.
Αμέσως μετά, σειρά έχουν οι Lucifuge, οι οποίοι ρίχνουν λίγο τις ταχύτητες (και την καύλα) με το αρκετά πιο black “In Blood and Dust”. Οι κιθάρες είναι μεν φλογισμένες, σε σημεία κάτι μου θυμίζει πρώιμο Greek wave, αλλά το track είναι κάπως μέτριο. Και μεγάλο. Η εξιλέωση, ωστόσο, έρχεται με το σκισμένο και βλάσφημο “The Great Unseen” και τη σατανιασμένη black-thrash riff-άρα του, που εύκολα θα τη φανταζόμουν στο “Anno Domini” των Tormentor. Όσο το ξύσιμο στις πρίμες χορδές σού ξεφλουδίζει το δέρμα, το tempo που κρατά η δικασίλα είναι για πολύ spinning, μέχρι να νιώθεις ότι σου έχει κρεμάσει το κεφάλι. Στο τρίτο και τελευταίο τραγούδι τους, οι Lucifuge αλλάζουν πάλι στιλ. Δεν κλείνουν με διασκευή, όπως οι Bunker 66, αλλά το “Warriors of the Night” είναι σαν μπάσταρδο παιδί Motörhead και early Maiden ή σαν το χαμένο αδερφάκι του “Sanctuary”. Μπόλικη Di’Anno punk αλητεία, NWOBHM μελωδικότητα και αρχιδάτο rock n’ roll για χορό και κλοτσοπατινάδα σε live περιβάλλον.
Δεν έχει επίλογο τούτη τη φορά. Πατήστε τώρα πάνω στα παρακάτω links και ανακαλύψτε με τα ίδια σας τα αφτιά τι ωραία που είναι όταν η μαύρη μαγεία της ερεθισμένης φύσης συναντά τη σαλταρισμένη ψυχολογία της αποσυντιθέμενης ύλης.
Facebook (Bunker 66): https://www.facebook.com/Bunker66/
Facebook (Lucifuge): https://www.facebook.com/lucifugeblackmetal/
Bandcamp: https://dyingvictimsproductions.bandcamp.com/album/bunker-66-lucifuge-of-night-and-lust
610 
