Είδος: Stoner/ Desert Rock
Δισκογραφική: Heavy Psych Sounds
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Απριλίου 2020
“Γύφτος χωρίς Datsun, Κολοκοτρώνης χωρίς άλογο” έλεγε κάποτε ο συμπαθητικός Μιχάλης Μόσιος στο ρόλο του Ταμτάκου, για να συμπληρώσω και εγώ “ημερολογιακό έτος, χωρίς κυκλοφορία ή επανέκδοση Brant Bjork”, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγκαιότητα της δισκογραφικής και συναυλιακής παρουσίας του “Νονού” της Desert rock.
Κάτι σαν συνήθεια λοιπόν, που έγινε λατρεία.
Στο καινούριο ομότιτλο δίσκο και δέκατο τρίτο παρακαλώ, μονοπωλεί με την παρουσία του και μέσα και έξω ο “θείος Brant”, καθώς η εμβληματική του φυσιογνωμία δεσπόζει στο εξώφυλλο του άλμπουμ, ενώ από συνθετικής πλευράς τα κάνει όλα ή ακόμα καλύτερα, τα παίζει όλα μόνος του και συμφέρει. Τώρα το αν τα κάνει καλά και τον δικαιώνει το αποτέλεσμα; Είναι στην ευχέρεια του καθενός να το ανακαλύψει, δεδομένου ότι δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Κάτι σαν τους στίχους του λαϊκού βάρδου Φ. Νικολάου “Μου χρωστάς, δε σου χρωστάω, έχε γεια, σε χαιρετάω”. Γιατί όλη, μα όλη η desert κοινότητα “πίνει νερό” στο όνομά του και του χρωστάει πολλά, αν όχι τα πάντα, δεδομένου ότι κοντά ένα τέταρτο του αιώνα βρίσκεται στο επίκεντρο της Καλιφορνέζικης desert σκηνής. Από τις πρώιμες μέρες στους hardcore punkers De-con (μαζί με τον Mario Lalli των Fatso Jetson), στους πρώτους δίσκους των Kyuss και εν συνεχεία στους Fu manchu, κατέθετε το πνεύμα του μαζί με τα διαπιστευτήρια του, παράλληλα με αναρίθμητες guest συμμετοχές, δουλεύοντας τη solo καριέρα του και ιδρύοντας τη δική του δισκογραφική εταιρεία. Όλα αυτά του έχουν προσάψει δικαιολογημένα τον τίτλο του “Desert Πρεσβευτή” και έχουν αναγάγει την ιστορία του σε περίοπτη θέση, σαν μία αφηρημένη αφήγηση της αμείλικτης και απεριόριστης δημιουργικότητάς της.
Εν αντιθέσει, πάντως, με το “High hype” που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του, όλα αυτά τα χρόνια παραμένει “Down to Earth” και ίσως ο πιο κουλ τύπος στη μουσική βιομηχανία, μεταφέροντας αυτό το vibe μέσα στα τραγούδια του, κάτι που παρατηρείται και στο τελευταίο άλμπουμ. Πάντως, αν ψάχναμε μονάδα μέτρησης για το coolness, τότε αναμφισβήτητα θα το μετρούσαμε σε “κλίμακα Bjork”.
Δεν ξέρω αν η επετειακή επανέκδοση για τα 20 χρόνια του Jalamanta επηρέασε τη νοοτροπία του Bjork στο κομμάτι της σύνθεσης, δουλεύοντας solo με κάποιο τρόπο, αλλά στον καινούριο δίσκο κάνει μία αναδρομή στο παρελθόν, καθώς απομακρύνει τον εαυτό του από τις τελευταίες πρόσφατες δουλειές και μας παρουσιάζει τον πιο “προσγειωμένο” δίσκο του, στα πρότυπα του προαναφερθέντος δίσκου-μνημείου.
Στο νέο δίσκο, η αστείρευτη έμπνευσή του και η ασταμάτητη παραγωγικότητά του συνεχίζουν, καθώς μας προσφέρει 8 νέους “desert ύμνους” μέσα από την μοναδική του φωνή, φλερτάροντας λίγο με τα blues, προσθέτοντας λίγα funk και ethnic στοιχεία, χωρίς να χρειαστεί να ανεβάσει εντάσεις για να διαδηλώσει όχι μόνο για τα (ηχο-)τοπία της ερήμου, αλλά και για τη σχέση του με αυτά. Με ιδιαίτερη μαεστρία, ελίσσεται από κομμάτια όπως το “Jungle In The Sound” με τις tribal τυμπανοκρουσίες, σε πιο κλασσικά heavy rock μοτίβα όπως το “Jesus Was A Bluesman” και σε πιο groovy “γλυκές” μελωδίες σαν το “Duke of Dynamite”, αναδεικνύοντας τον υπέροχο τρόπο γραφής που έχει, με το να βγάζει από μέσα προς τα έξω την οργανική ατμόσφαιρα που τον ξεχωρίζει.
Το “Brant Bjork” θα αποτελέσει μέρος της “μουσικής κληρονομιάς” και του “μουσικού pedigree” του Brant, και οι φανατικοί οπαδοί θα το απολαύσουν και πιθανότατα θα γιορτάσουν μαζί του την επέτειο του 4/20. Οι haters, αν υπάρξουν, ίσως να το βρουν λίγο “μονότονο”, αλλά πάραυτα θα τους απασχολήσει για 38 περίπου λεπτά, ενώ ο μέσος μουσικόφιλος θα έχει μία ευχάριστη ακρόαση και πιθανόν να ανατρέξει και στην υπόλοιπη ατέλειωτη δισκογραφία του. Για να μην μακρηγορώ, μια win-win κατάσταση για όλους και για όλες.
Enjoy!!!
Facebook: https://www.facebook.com/BrantBjorkOfficial
Official Site: http://www.brantbjork.net/
Instagram: https://www.instagram.com/brant_bjork/
675 
