Το δίδυμο των Jae Matthews και Gus Muller, παρ’ ό,τι ξεκίνησαν την πορεία τους ως συμφοιτητές σε σχολή Κινηματογράφου, η κοινή αγάπη τους για τη μουσική τους οδήγησε στη δημιουργία ενός σχήματος, που έμελλε να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα σύγχρονα συγκροτήματα της darkwave σκηνής.
Ξεκινώντας την πορεία τους κάτω από το όνομα “Teen Dreamz”, οι καλλιτεχνικές τους βλέψεις αφορούσαν περισσότερο σε spoken word γραμμένο από τη Matthews, συνοδευόμενο από μουσική του Muller. Με τον καιρό όμως, στρεφόντουσαν όλο και πιο πολύ σε χορευτικούς ρυθμούς, έτσι και ένα χρόνο μετά, βαφτίστηκαν όπως τους γνωρίζουμε σήμερα. Η “επισημοποίησή” τους ως Boy Harsher, ήρθε με το EP “Lesser Man”, με τραγούδια που έως και σήμερα θεωρούνται “χιτάκια” για την underground σκηνή, όπως τα “Lust”, “Modulations” και φυσικά, το “Pain”, που παραμένει το πιο δημοφιλές τους κομμάτι εν έτει 2022. Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει τρία studio albums και ακόμη δύο EP’s, με το εξαιρετικό “The Runner” να είναι η τελευταία τους δουλειά, αποτελούμενη από original soundtracks για την ομώνυμη μικρού μήκους ταινία τους.
Η διαφοροποίηση του σχήματος αυτού στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής, οφείλεται στον αρκετά μινιμαλιστικό coldwave ρυθμό του, που συνδυάζεται με 80’s dance beats και τα φωνητικά της Matthews, η οποία μέσα από τον ψιθυρισμό της επινοεί τη δική της ψαλμωδία, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που μαζί με το στίχο της, απεικονίζει αισθήματα επιθυμίας, φαντασίας όπως και μοναξιάς. Ο Muller, οδηγούμενος από την αγάπη του για τη μαγεία του synthesizer, έχει “εμμονική” θα έλεγε κανείς, σχέση, με τη συσχέτιση 80’s dance ρυθμών, με μία πιο μοντέρνα darkwave/coldwave διάθεση, δίνοντας πολύ σύγχρονη πνοή στους Boy Harsher, όπως και χαρακτηριστική ταυτότητα.
Βασική πηγή έμπνευσης για το δίδυμο, όπως έχουν δηλώσει και οι ίδιοι, αποτελεί ο αινιγματικός σκηνοθέτης David Lynch, κάτι το οποίο γίνεται αρκετά πιο αισθητό αν έχει δει κανείς το “The Runner”. Ωστόσο, προτού καν κυκλοφορήσει η μικρού μήκους ταινία των Boy Harsher, fans είχαν ήδη συνδέσει αισθητικά τη μπάντα με ταινίες του εν λόγω σκηνοθέτη, όπως το “Lost Highway” και “Body Heat”. Παράλληλα, οι βασικότερες από τις μουσικές επιρροές της μπάντας ανέρχονται στους Sleep Champer, DAF, Suicide και Yello.
Τους Boy Harsher, όπως πολλούς ακόμη καλλιτέχνες, θα τους απολαμβάναμε τον υποτιθέμενο Απρίλη του 2020. Αντ’ αυτού – για να μην ξαναλέμε τα ίδια και τα ίδια – η αναμονή της συναυλίας τους, μας τους φέρνει φέτος με μία νέα κυκλοφορία στις πλάτες τους. Ο λόγος για το “The Runner”, μαζί με το οποίο το δίδυμο μας κέρασε και μία ταινία σχετικά μικρού μήκους, που συνοδεύεται από κομμάτια του δίσκου. Ο δίσκος αποτελείται από κομμάτια πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, ως προς τον κορμό, τη μουσική που κυριαρχεί στο καθένα, ακόμη και τα φωνητικά.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού, είναι το “Tower”, όπου χρησιμοποιείται το cold wave στοιχείο για τη δημιουργία μιας άκρως κλειστοφοβικής αίσθησης, την οποία κορυφώνουν τα παραμορφωμένα ουρλιαχτά της Matthews, ενώ από την άλλη, έχουμε κομμάτια όπως το “Machina” που είναι καθαρό 80’s new wave dance κομμάτι. Γενικά, ακούγοντας το “The Runner” νιώθεις πως οι Boy Harsher πήραν όσα είδη αγαπούν και έχουν εντάξει στη μουσική τους πορεία μέχρι τώρα, διαχωρίζοντάς τα σε κάποια κομμάτια και αποδίδοντάς το 100% τους, ενώ σε άλλα υπάρχει η πιο κλασσική κατά το δίδυμο πρόσμιξη των ειδών που μας έχουν μάθει να αγαπάμε.
Η ομώνυμη ταινία που συνοδεύεται από τα προαναφερθέντα κομμάτια και πολλά ακόμη, προβλήθηκε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στις 21 Ιανουαρίου του 2022, για την οποία ο χώρος είχε γεμίσει. Η ιστορία ακολουθεί την πολύ αγαπημένη μου Kris Esfandiari (King Woman), ως τη βασική, χωρίς όνομα, ηρωίδα της υπόθεσης, που καταφθάνει σε μια μικρή πόλη, χωρίς να γνωρίζουμε το πώς και το γιατί. Σιγά σιγά, βλέπουμε τη μάχη της με μια πολύ βίαιη όπως και παρορμητική μεριά του εαυτού της και την αλληλεπίδραση αυτής με τον κόσμο γύρω της. Πρόκειται για μία ταινία αρκετά ελλειπτική όσον αφορά το σενάριο, που περισσότερο έχει σκοπό να συγκινήσει και να διεγείρει τις αισθήσεις του θεατή, παρά να απαντήσει στα ερωτήματα που θα σου προξενήσει κατά τη διάρκεια. Κάποιοι την έχουν χαρακτηρίσει ως ένα μεγάλης διάρκειας video clip, και δεν έχουν άδικο, αφού όντως η αφαιρετική και ποιητική διάθεση που τη διακατέχει μπορεί άρρηκτα να συνδεθεί με την αισθητική και τη μορφή storytelling που συναντάμε κατά κύριο λόγο σε αυτά. Όπως και να ‘χει, ήταν μια πολύ ευχάριστη προβολή, με κομμάτια που τη συνόδεψαν άψογα, δίνοντας σε κάθε στιγμή και την ανάλογη διάθεση.
Εμείς, λοιπόν, που είδαμε το ταινιάκι αυτό και το απολαύσαμε, σε δεύτερη μοίρα, ανυπομονούμε να ακούσουμε και τα κομμάτια αυτά live, όπως και πολλά ακόμη του cold wave ντουέτου που αγαπάμε, την Τρίτη στις 17 Μαΐου, στο Lunar Space (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), γιατί καλά τα ακούσαμε στη μεγάλη οθόνη, αλλά ο τρελός χορός που σηκώνουν φωνάζει απεγνωσμένα για τη συναυλία τους!
1365 
