BLUE OYSTER CULT: “The Symbol Remains”

ALBUM

Είδος: Hard rock
Εταιρεία: Frontiers records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9 Οκτωβρίου 2020

Φυσικά δεν υφίσταται η ερώτηση αν χρειάζεται η επιστροφή των διανοούμενων του hard rock από το “Μεγάλο Μήλο”. Στο απέραντο χωράφι του rock ‘n’ roll το όνομα αυτό έχει φυτέψει διαφορετικής σοδειάς σπόρους για πάνω από 50 χρόνια, σαγηνεύοντας ακροατές από διαφορετικά μέτωπα. Και όσο κι αν 19 χρόνια δισκογραφικής απουσίας είναι πολλά, η ενστικτώδης ευκολία των σεβάσμιων κυρίων να εκφραστούν ξανά με πάθος αλλά και διατηρώντας το “trademark” του ονόματος μπορεί άνετα να συγκριθεί με το να ανεβείς μετά από καιρό σε ποδήλατο. Αυτή η πηγαία φλόγα και δύναμη συνέπειας τους έχει αφήσει εν λευκώ κάθε δικαίωμα να καμώνονται στον τίτλο του φρέσκου άλμπουμ τους, πως “το σύμβολο παραμένει”.

Με τις μόνιμες πλάτες των στρατηγών Eric Bloom και Buck Dharma, τον Danny Miranda να έχει παρουσία από τον περασμένο αιώνα, τον “νέο” Richie Castellano να έχει παλιώσει με απόλυτη αφομοίωση και να ξεδιπλώνει πολλαπλούς ρόλους, και τον ντράμερ Jules Radino να περνά τη 15ετία κάτω από το σύμβολο, η ομάδα περιφέρεται αβίαστα στα δικά της εκτάρια, σταχυολογώντας τους καρπούς από ένα γεμάτο καλάθι.

Υπάρχει λοιπόν αυτή η αίσθηση της πανοραμικής θεώρησης της διαδρομής με στάσεις που χρωματίζονται από τις διαφορετικές τους περιόδους, αλλά αυτό βέβαια δεν γίνεται αδέξια και ξεδιάντροπα. Είναι σαν τον βετεράνο ορειβάτη που κοιτάζει τα άλμπουμ του με τις φωτογραφίες στις κορυφές και επιχειρεί μια νέα ανάβαση με το φορτίο μιας ανυπολόγιστης εμπειρίας. Και αν στιγμιαία ξαφνιαστείς από τον όγκο και το βάρος του “Stand and Fight”, μην ξεχνάς πως έχεις να κάνεις με ένα άλμπουμ του 2020 και το πλήρωμά του είναι ακόμα πεινασμένο αλλά κρατά και την μουσική οικουμενικότητα που το χαρακτήριζε πάντα.

Έτσι θα εθιστείς ευχάριστα με δυναμικά singles που θα τρυπώσουν άμεσα στη μνήμη σου, μεταφέροντας αυτή τη μοναδική δύναμη των φωνητικών μελωδιών που φωνάζουν την καταγωγή τους από μακριά. Και αν αναρωτιέσαι αν υπάρχουν στιγμές που μπορούν να κοιτάξουν το παρελθόν, δώσε μια πλήρη βόλτα στα 14 τραγούδια του και θα ανακαλύψεις αυτόν τον απολαυστικό πολυσχιδή χαρακτήρα τους να αναδύεται σταδιακά και με συνέπεια. Άμεσοι αλλά και απόμακροι, σοβαροί αλλά και αυτοσαρκαστικοί, μυστηριώδεις αλλά και απλοί σερβιτόροι μεθυσμένου hard rock, διατηρούν αυτή την ανεξιχνίαστη σχεδόν ψυχή που θα συγκινήσει ξανά ένα ετερόκλητο πλήθος ακροατών με την ίδια μοιραία δύναμη. Όταν θα σε έχουν ζεστάνει αρκετά τα δυνατά χαρτιά των “That Was Me” και “Box In My Head”, θα έρθει η υποβλητική bluesy μπαλάντα με το μεγάλο ρεφρέν και τον εκπληκτικό Richie Castellano στο μικρόφωνο, να σφραγίσει την ισχυρή υποψία σου γι’ αυτό που σε περιμένει. Μικρές εκκεντρικές εκπλήξεις σαν την εξέλιξη του “Nightmare Epiphany” που φέρνουν στο μυαλό τα τελευταία, εξεζητημένα τραγούδια του “Agents Of Fortune”, μόνο φρέσκια απόλαυση που νικά και τη νοσταλγία φέρνουν.

Το επίτευγμα των βετεράνων είναι πως ανοίγοντας τα χρώματα των διαθέσεων και αφήνοντας όπως πάντα χαραμάδες σε διάφορες πτυχές του ευρύτερου rock ‘n’ roll, φτάνουν μέχρι το τελευταίο μέρος του άλμπουμ και έχουν τα αποθέματα να σε λυγίσουν με ένα πανέμορφο “Florida Man”, το τερατώδες “The Alchemist”, ή και το περίτεχνα ντελικάτο “Fight” που μας αποχαιρετά με το σινιάλο να επιστρέψουμε άμεσα στην αρχή.

Για την βαρύτητα και την σημασία των “Μπι”- “Οου” -“Σι” στη διεύρυνση του πεδίου του hard rock, στην υπέροχη αμφίσημη γεύση και θεατρική αλλά λαϊκή προσέγγισή τους και την υπερβατική τους ικανότητα που κούρσεψε τόσες επιρροές, έχουν γραφτεί αμέτρητες αναλύσεις. Σε μια εποχή όμως που μαζί με τη συχνή καταδίωξη της διαφοροποίησης από πολλούς καλλιτέχνες που πασχίζουν να αποκτήσουν ταυτότητα και χαρακτήρα, οι αξίες της ψυχαγωγίας, της αμεσότητας και της λειτουργικής έκφρασης έρχονται στο προσκήνιο με τις παλιές μαγικές κάρτες αυτών των κυρίων.

Μήπως αμφέβαλλες; Είναι σα να περιμένεις από τον ήλιο να δεις αν ξέρει να ανατέλλει…

Website: http://www.blueoystercult.com/
Facebook: https://www.facebook.com/blueoystercult/

660
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…