Είδος: Progressive Heavy Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 5 Νοεμβρίου 2021
Ως γνωστόν όλα τα ωραία ξεκινάνε από α, γεγονός που δεν ισχύει μόνο για τις μπύρες (ελέω της διαφήμισης), αλλά και σε διάφορες κοινωνικοπολιτικές και συναισθηματικές αξίες (Αναρχία, Αγάπη). Όταν καταφέρνεις να το τελειοποιήσεις και να το καταλήξεις επίσης με το ίδιο γράμμα (σε μία αλληγορική προσέγγιση), τότε σκέψου πόσο πιο ωραία φαίνονται τα πράγματα αποκτώντας πολλαπλάσια αξία. Κάτι τέτοιο έχουν αντιληφθεί και οι δικοί μας Blind Tendril και, έπειτα από μία παύση αρκετών ετών, επιστρέφουν δυναμικά ανανεωμένοι με το κατάλληλο facelift και μας παρουσιάζουν το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ υπό τον τίτλο “α”.
Μεταφορικά μιλώντας και πάντα καλοπροαίρετα με μία μικρή δόση σαρκασμού (απαραίτητο στοιχείο των ημερών), η μπάντα λειτουργεί σαν μία off-shore εταιρεία, καθώς προέρχεται από τη συμπρωτεύουσα, αλλά με δηλωμένη και υπαρκτή έδρα πλέον την Αγγλία (εν αντιθέσει με τις κλασσικές «μαϊμού» εταιρίες του πραγματικού κόσμου, όπου κατακλέβουν το δημόσιο και ξεπλένουν μαύρο χρήμα), μας συστήνεται ξανά με πακτωλό μουσικότητας και μας χαρίζει ένα χορταστικό, από κάθε άποψη, μουσικό ταξίδι χωρίς ξεκάθαρη αρχή, μέση και τέλος, δημιουργώντας έναν ηχητικό λαβύρινθο που θα χρειαστεί αρκετούς «μίτους», εν μέσω ακροάσεων, για να τον ξετυλίξεις.
Το άλφα και το ωμέγα της μουσικής του συγκροτήματος έγκειται αφενός στον πειραματισμό που επιδεικνύουν περιπλέκοντας τα διάφορα μουσικά ιδιώματα που γουστάρουν οι ίδιοι σαν οπαδοί, μέσα από crossover mash ups (καθώς προτάσσουν απροκάλυπτα και σφηνώνουν εμβόλιμα τις επιρροές τους στον δίσκο με περίτεχνο τρόπο) και αφετέρου στην γενικότερη προοδευτική αντίληψη που βιώνουν στον ήχο τους σε ευρύ πλαίσιο, μέσα από μία open-minded οπτική, ξεφεύγοντας από τα στερεότυπα της τυποποιημένης progressive τραγουδοποιίας των πάλαι ποτέ συγκροτημάτων. Στο πλαίσιο πάντως του γενικότερου πειραματισμού που προαναφέραμε και της ηχητικής αναζήτησης του συγκροτήματος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει στη χρήση οργάνων και τεχνικών, όπως Thelevi shaker, ντέφι, bongos, cowbell, hand twist drums, ακουστικές κιθάρες, πιάνο και synths, τα οποία περιπλέκονται με κλασσικές, άλλοτε παραδοσιακές και ορισμένες φορές ανατολίτικες μελωδίες, ενόσω απλώνουν και εμπλουτίζουν τον ήχο τους δημιουργώντας μία κατάσταση ευγενούς άμιλλας και θεμιτού ανταγωνισμού μεταξύ όλων αυτών, που στο τελείωμα δένουν αρμονικά και συμβαδίζουν χέρι με χέρι με το μουσικό τους όραμα.
Μία ματιά να ρίξεις στα credits του δίσκου και στην αναφορά των συγκροτημάτων-επιρροών, αρκεί για να αντιληφθείς το μέγεθος του πράγματος. Πάντως για τον γράφοντα η αναφορά και μόνο στους θεούληδες Brain Police, σε συνδυασμό μιας πληθώρας άλλων εννοείται συγκροτημάτων, είναι αρκετή για να τον κερδίσει «με γκολ από τα αποδυτήρια» καθώς επίσης και να τον «αναγκάσει» να αποδώσει τα εύσημα και τον απεριόριστο σεβασμό στην μπάντα «εις τον αιώνα τον άπαντα».
Η μπάντα μας χαρίζει έντεκα progressive/heavy rock έπη, με τη συνολική διάρκεια του άλμπουμ να ξεπερνά τα 70 λεπτά, χωρίς ίχνος καθίζησης από πλευράς συνθέσεων και απόδοσης από το συγκρότημα, με τις συνεχείς εναλλαγές σε εντάσεις και ρυθμούς να σου κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον. Παρά τη χρονική διάρκεια του εκάστοτε κομματιού, που μέσο όρο κρατά έξι λεπτά, θα μπορούσε κάλλιστα να κερδίσει ραδιοφωνικό air play με τις πιασάρικες και ρυθμικές μελωδίες, αν και εφόσον υπήρχε σωστό ραδιόφωνο για τη «σκληρή» μουσική στο Ελλαδιστάν, με ελάχιστες ιντερνετικές, «πειρατικές» εξαιρέσεις.
Στο πλαίσιο μιας μικρής περίληψης του τι εστί ο νέος δίσκος πάντως υπό μία προοδευτική ματιά για να μην το ξεχνάμε, αξίζει να αναφέρουμε πως από το εναρκτήριο “Dead Tree” οδηγούμαστε στα ηχητικά κατατόπια των Amorphis της περιόδο “Am Universum” και “Tuonela”, ενώ με το “Idiotsycrasy” το παραδοσιακό και Ηπειρώτικο στοιχείο της Γιαννιώτικης χωριάτικης κομπανίας δίνει το παρόν, όπως μας το μελοποίησαν στην «εποχή του Υδροχόου». Στη συνέχεια το κεντρικό riff του “Generic Freaks” ξυπνάει αναμνήσεις από Dream Theater και “Pull Me Under” καταστάσεις, λίγο πριν εμφανιστεί ο μοχθηρός ψηλός των Type o Negative με τις φωνητικές μελωδίες του να δημιουργούν μία ιδιαίτερη συνεύρεση. Στο “Down Below” η μπάντα ακολουθεί εμπρός στον δρόμο που χάραξαν οι γηραιοί (Elder) από το Lore και έπειτα μέχρι και το προπέρσινο Omens. Η συνέχεια που ακολουθεί φαίνεται και ακούγεται (για να ακριβολογούμε) μεταλικά ηλεκτρισμένη, με τη συμμετοχή του Björn Strid (Soilwork, The Night Flight Orchestra) στο “Hanging By A Thread” να ανεβάζει ψηλά τον πήχη της απόδοσης και να προσφέρει το κατάλληλο aggressiveness, με το αποτέλεσμα να ακροβατεί ανάμεσα στη μουσική παράνοια και ευφυία του Devin Townsend, το πνεύμα του οποίου δίνει το παρόν. Μία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου είναι το κομμάτι “Soma”, για το οποίο υπάρχει και ένα εκπληκτικό βίντεο, με την μπάντα να έχει Tool-οποιηθεί και τελειοποιηθεί αν θέλετε, ενστερνιζόμενη όλα τα στοιχεία των προαναφερθέντων και παρατάσσοντάς τα σε μουσική εντέλεια. Για «κερασάκι», λίγο πριν το “Machine”, το progressive των Mastodon κάνει την εμφάνισή του στο “Death Washed” δυναμικά, συμπληρώνοντας αυτό το προοδευτικό παζλ με τον καλύτερο τρόπο, για μία πιο σφαιρική και εμπεριστατωμένη άποψη του πώς θα πρέπει να ηχεί το συγκεκριμένο ιδίωμα από τούδε και στο εξής.
Εν κατακλείδι, οι Blind Tendril κατέθεσαν τα διαπιστευτήριά τους μέσα από έναν αψεγάδιαστο και ολοκληρωμένο δίσκο με τον οποίο θα «κολλήσεις». Μπορεί να προτιμάμε την ποιότητα από την ποσότητα, αλλά αν καταφέρνεις να συνδυάσεις και τα δύο ποσά με ανάλογο τρόπο, τότε έχεις δημιουργήσει κάτι παραπάνω από καλή μουσική (όπως δηλώνουν και οι ίδιοι). Το μόνο που ελπίζουμε είναι να ακολουθήσουν κατά γράμμα το αλφάβητο για τις ονομασίες των επόμενων άλμπουμ τους, ώστε «να τραβήξει αρκετά αυτή η βαλίτσα».
Facebook: https://www.facebook.com/BlindTendril
Bandcamp: https://blindtendril.bandcamp.com/album/-
1501 
