Παρατηρείται πλέον το ευχάριστο γεγονός της επιστροφής στη συναυλιακή κανονικότητα, καθώς λαμβάνουν χώρα διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα στην Αθήνα(και όχι μόνο), κοινώς γίνονται πραγματάκια, ανεξαρτήτως ημέρας, είτε καθημερινής είτε αργίας, και τοποθεσίας.
Για μας η διπλή (που έγινε τριπλή…) εμφάνιση των λατρεμένων Γερμανών μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας και η παρουσία μας εκεί ήταν μονόδρομος. Ενώ είχε ανακοινωθεί ήδη η πρώτη μία μέρα sold out λίγες ώρες πριν την έναρξη της επιπρόσθετης μέρας ανακοινώθηκε εκ νέου και σε αυτήν.
Αν αυτό δεν είναι ολοκληρωτική αγάπη και θαυμασμός τότε τι είναι; Γιατί ανιδιοτελή η αλήθεια είναι δεν τη λές, με τη συγκεκριμένη τιμή του εισιτηρίου, και χωρίς support act για να τη δικαιολογήσεις κατά κάποιον τρόπο.
Πάντως το ανακαινισμένο Floyd μας υποδέχτηκε περνώντας το crash test με θετικό πρόσημο τελικά. Κάποια προβλήματα με τον ήχο επισκίασαν την εξαιρετική διοργάνωση, όμως κάθε αρχή και δύσκολη. Με αυτό τον τρόπο θα έχει περιθώρια βελτίωσης στο μέλλον.
Με την ώρα έναρξης στις 22:00 και με τις πόρτες να έχουν ανοίξει στις 20:00, πέρασα το κατώφλι του Floyd στις 21:15 και το θέαμα που αντίκρισα από πλευράς προσέλευσης κόσμου με την καλοδεχούμενη σαρδελοποίηση ήταν εκπληκτικό και τρομακτικό συνάμα για να βρεις το κατάλληλο spot, το οποίο εβρέθει εν τέλει με λίγο σπρώξιμο και καλή θέληση πάντα.
Με τις τελευταίες πινελιές να μπαίνουν στον καμβά της σκηνής, με το intro να παίζει στα ηχεία και τον κόσμο να φωνάζει γηπεδικά “Guardian…Guardian”, λίγο μετά τις 22:00 οι τέσσερις συν δύο βάρδοι ανέβηκαν στη σκηνή με το ταξίδι να ξεκινά, με Blast from the Past και “Imaginations From the Other side” για να ζεσταθούμε για τα καλά με το “Blood of the Elves” να παίρνει σειρά. Η νέα τάξη πραγμάτων για τους Guardian είναι εδώ και τα καινούρια κομμάτια είναι άκρως συναυλιακά και ηχούν σαν δυναμίτες στα αυτιά.
Ακόμα και να μη θέλεις να παίξεις καλά επιτηδευμένα ή και να μην μπορείς, με τέτοιο κόσμο απλά τα προσπερνάς όλα με την ενισχυτική δόση Αγάπης-Οπαδισμού που λαμβάνεις σαν συμπλήρωμα διατροφής και τα δίνεις όλα για να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό, όπως και έγινε. Όχι δεν υπήρχε κανένα θέμα με το συγκρότημα, απλά δημιουργείται αυτό το έξτρα κίνητρο κάθε φορά για το κάτι παραπάνω όπως το βράδυ της Παρασκευής. Συνήθως κάποιο λογύδριο εκφωνείται προς τη μέση ή το τέλος ενός show, όμως ο Hansi δεν θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστο τον ενθουσιασμό και τον παροξυσμό του κοινού, για χάρη του οποίου τον έβγαλε μόλις στην αρχή. Μη μπορώντας ούτε ο ίδιος να κρύψει την έκδηλη χαρά του για αυτό που βίωναν όλοι πάνω και κάτω στην σκηνή.
Συνέχεια με “Nightfall” και “Ashes to Ashes”, την πρώτη από τις πολλές εκπλήξεις της βραδιάς όσον αφορά το σύνηθες set list της περιοδείας, το οποίο αναδιαμόρφωσαν για τις ανάγκες των Ελληνικών εμφανίσεων. Το συγκρότημα δείχνει αρκετά δεμένο στη σκηνή και παρά την παρουσία των δύο session μουσικών, διακατέχεται από ομοιογένεια, καθώς δεν λειτουργούν με μισθοφορικά κριτήρια αλλά με κίνητρο το γεγονός ότι γουστάρουν αυτό που κάνουν και το εκφράζουν, ακόμα και τραγουδώντας τους στίχους.
Πάντως ο λύκος Hansi και αν εγέρασε και ατόνησε κάπως η φωνή του, μήτε την όρεξη του έχασε μήτε την εγρήγορση του. Με απίστευτη ευφράδεια λόγου και αίσθηση του χιούμορ προλόγιζε τα κομμάτια και έκανε διαλόγους με το κόσμο σε αν μη τι άλλο φιλικό και παρεΐστικο κλίμα, πειράζοντας κατά διαστήματα και τον Marcus “The Witcher” Siepen για την εμφάνιση του, την ίδια στιγμή που ο Frederik Ehmke χτυπούσε αλύπητα τα τύμπανα του πολέμου και ο ακούραστος και λιγομίλητος Adre Olbrich εκφραζόταν με πράξεις και έργα τόσο έντονα μέσω των riffs και των solo του για ένα απολαυστικό αποτέλεσμα.
Το χιούμορ είναι δείκτης ευφυίας και στην προκειμένη η μπάντα την έχει μεταδώσει και στη μουσική της και το δεχτήκαμε αναντίρρητα. Όσο προχωρούσε η βραδιά με συνθέσεις όπως “Scalds and Shadows”, “Born in a Mourbing Hall” και “Deliver Us of Evil”, αισθανόσουν σαν τον Macaulay Culkin στην ταινία “The Pagemaster”, δεδομένου ότι έμπαινες στην ιστορία αποκτώντας ενεργό ρόλο στους “ζωντανούς” στίχους του εκάστοτε κομματιού, ζώντας μία φαντασιακή ιστορία εν μέσω ρεαλιστικής προσέγγισης.
Οι ιαχές “Guardian…Guardian” δεν σταματούσαν, κάτι που απολάμβανε εκστατικά η μπάντα, και πραγματικά χρειαζόταν ένας καλός λόγος για αυτό όπως η εμφάνιση των ηλεκτροακουστικών κιθάρων στην σκηνή. Δεν χρειαζόταν καν να το ζητήσει ο Hansi με τον κόσμο να αναλαμβάνει τα ηνία στο all time classic “The Bards Song-In The Forest”, για να ζήσεις την απόλυτη ηχητική ονείρωξη και να δημιουργήσεις μία μοναδική εμπειρία (για πολλοστή φορά) στα μουσικά χρονικά. Ρίγη συγκίνησης και ανατριχίλες (όχι από το κλιματισμό που ήταν σε απευθείας σύνδεση με τους πόλους) σε διαπερνούσαν πατόκορφα από τις μελωδίες και την πολυφωνική προσέγγιση του κομματιού.
Όσο πλησιάζαμε προς το τέλος τα classic hits συνέχιζαν με τα “Majesty” και “Traveller in Time” να υφαίνουν ένα διαχρονικό best of set list, ιδανικό για να διαλύσεις ορισμένα άλατα γύρω από το λαιμό σου και στα άκρα σου γενικότερα. Την ίδια στιγμή που στο “Lord of The Rings” οι γηπεδικές αντιδράσεις του κοινού προκαλούσαν κατάσταση παροξυσμού, με τον Hansi να μπαίνει στα παπούτσια του θείου Βρασίδα παίζοντας με τον κόσμο και πυροδοτώντας εκ νέου την άσβεστη φλόγα που προϋπήρχε.
Στη συνέχεια η επόμενη έκπληξη που ακούει στο όνομα “Brian”, μία σύνθεση που ούτε οι ίδιοι δεν θυμόντουσαν από πότε είχαν να παίξουν, μας έβαλε στην τελική ευθεία πριν το μεγάλο φινάλε με ταχύτητες στα κόκκινα. Το “Valhalla” με το παρατεταμένο sing along των στίχων:
“Valhalla – Deliverance
Why’ve you ever forgotten me”.
Θα μπορούσε να συνεχιστεί μέχρι να πεθάνει ο Highlander ή να σβήσει η φλόγα του Άνορ, και μόνο με το riff του “Mirror Mirror” θα μπορούσε να σταματήσει, όπως και έγινε. “Mirror Mirror” για την κατακλείδα, και ακόμα και η αστοχία στον ήχο, δεν θα μπορούσε να ξενερώσει κανέναν. Το απόλυτο hit για να κλείσεις μία ανεπανάληπτη συναυλιακή εμπειρία (με το δεξί για το Floyd) για να σε συντροφεύσει και να τραγουδάς όσο θα επιστρέφεις στην πραγματικότητα.
Λίγο μετά τις 00:00 εν μέσω αποθέωσης για την μπάντα αλλά και για το κοινό, “η ιστορία τελείωσε” και η “συντροφιά της μουσικής” διασπάστηκε παίρνοντας ο καθένας τον δρόμο του…
Setlist
Imaginations From the Other Side
Blood of the Elves
Nightfall
Ashes to Ashes
Violent Shadows
Skalds and Shadows
Born in a Mourning Hall
Deliver Us From Evil
The Bard’s Song – In the Forest
Majesty
Traveler in Time
Encore:
Sacred Worlds
Lord of the Rings
Brian
Valhalla
Mirror Mirror
Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος
684 
