Είδος: Symphonic Folk / Gothic Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 29 Σεπτεμβρίου 2023
Τους Blackmore’s Night, το folk σχήμα του Ritchie Blackmore μετά της συζύγου του Candice Night, να υποθέσω ότι τους ξέρετε (βέβαια αν δεν τους ξέρετε, δεν χάνετε και τίποτα ιδιαίτερο, απλά θέλω να θέσω ένα στίγμα). Μπορείτε να φανταστείτε αυτή τη μουσική σε συμφωνικά metal πλαίσια; Ε, πάνω-κάτω, αυτό κάνουν οι Ολλανδοί Blackbriar στο νέο τους album “A Dark Euphony”.
Συμφωνικό και αρκετά (εως πολύ) θεατρικότροπο επιμεταλλωμένο folk λοιπόν, στα μονοπάτια που έχουν διαβεί εκατοντάδες μπάντες την τελευταία 20ετία (Sirenia, Sinheresy, Delain και άλλα συναφή του ρεύματος). Με αρκετά smooth ήχο στις κιθάρες, πολλά piano / keyboards μέρη (αρκετά καλά), υλικό που δεν επιταχύνει ποτέ και με τη (δεσποινίς; Κυρία; δεν έχω ιδέα) Zora Cock πίσω από το μικρόφωνο (είναι περιττό να αναφέρω τους συνειρμούς που μου προξένησε το όνομα) της οποίας η φωνή ανήκει στην “γατίσια” περιοχή του female vocals φάσματος. Βέβαια η Zora έχει δουλεμένο λαρύγγι και αυτό φαίνεται από την ερμηνευτική της γκάμα που πιάνει αρκετές οκτάβες αλλά εν γένει η ερμηνεία της εστιάζει στη “γλύκα” (ας πούμε ότι είναι της σχολής της Liv Kristine).
Γενικώς καλά τα κομμάτια (και με τη “μάσκα” του fan του συγκεκριμένου είδους γιατί αν έπρεπε να το αξιολογήσω με τα προσωπικά μου γούστα τότε όλο το συνάφι θα έπαιρνε στον έλεγχο κουλούρι, μηδέν) αλλά χωρίς καμία ιδιαίτερη έκπληξη. Όλα όσα ακούγονται έχουν ξανακουστεί άπειρες φορές και το ελάττωμα έγκειται στο μειωμένο ενδιαφέρον το συνθέσεων. Που και που κάποιες σφήνες στο στυλ των Ιταλών θεούληδων Elvenking οδηγούν σε κάποιου είδους climax ενώ και κομμάτια όπως το καλούλι “Far Distant Land”, το θεατρικό (και αρκετά progressive) “Bloody Footprints in the Snow” και το επίσης αρκετά καλό “The Evergreen and Weeping Tree” (με σπουδαίο solo – ένα στοιχείο γενικά που είναι και το ατού του “A Dark Euphony”), προξενούν την προσοχή αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι στην πλειονότητα των κομματιών, το δάχτυλο τρεμούλιασε πολλές φορές πριν την skip forward επιλογή.
Για το είδος τo “A Dark Euphony” είναι μέτρια προς αξιόλογη δουλειά και οι Blackbriar στοχεύουν σε ένα συγκεκριμένο είδος ακροατών. Και σε αυτούς προτείνεται. Για τύπους που δεν συγκινούνται με παραμυθάκια και μουσικές που παραπέμπουν στη μεσαιωνική Γηραιά Αλβιώνα και κεντροδυτική Ευρώπη όπως και γι’ αυτούς που βγάζουν φλύκταινες από τα πλήκτρα, ούτε συζήτηση. Και πραγματικά, ο αγώνας αναγνωρισιμότητας που πρέπει να δώσουν μέσα σε έναν κυκεώνα κυκλοφοριών αυτού του είδους (ειδικά στην Ιταλία γίνεται ο κακός χαμός) είναι τεράστιος. Αξιόλογο, με φιλότιμη προσπάθεια από τον lead κιθαρίστα Bart Winters, αλλά μέχρι εκεί.
Facebook: https://www.facebook.com/blackbriarmusic
557 
