Έχοντας επιστρέψει από ταξίδι στο εξωτερικό, παραλίγο να ξεχάσω ό,τι είχα υποσχεθεί στο εαυτό μου να ζήσω αυτή την εμπειρία. Αφού με βοήθεια του συμπορευτή μου όλα αυτά τα χρόνια στο rockway.gr, Στέφανου Στεφανόπουλου, μπόρεσα αν και αργότερα από όσο θα έπρεπε να φτάσω στο Κύτταρο.
Κανείς δεν μπορεί να νικήσει τον χρόνο σε συνάρτηση με το μποτιλιάρισμα στην εθνική οδό από Χαλκίδα για Αθήνα και με την έλλειψη θέσεων παρκαρίσματος στην περιοχή. Συμβαίνουν αυτά δυστυχώς, όμως το αποτέλεσμα ήταν να μπω την ώρα που ο frontman των Αθηναίων, Eons Aura καληνύχτιζε και ευχαριστούσε το κοινό για το χειροκρότημα. Θα αφήσω λοιπόν, τις φωτογραφίες της Έφης Γαλιατσάτου να σας περιγράψουν την εμφάνιση τους.
Με το χρονοδιάγραμμα να τηρείται σχεδόν ακέραια, οι Σλοβένοι Dekadent ανέβηκαν στη σκηνή για να μας προσφέρουν τη δική τους προσέγγιση στο Death/black metal.
Χαρούμενοι βλέποντας αρκετό κόσμο μαζεμένο στον χώρο και άνετοι κινησιακά στη σκηνή, κατάφεραν να κερδίσουν τη θερμή υποδοχή του ελληνικού κοινού.
Ομολογώ πως αν και είναι αρκετά χρόνια στο κουρμπέτι, δεν τους είχα ακούσει πριν την ανακοίνωση της εμφάνιση τους με τους Blackbraid, δεν μπορώ να πω όμως, πως με κέρδισε πολύ η μουσική τους.
Τα κομμάτια τους φάνηκαν να στερούνται μεγάλων μελωδιών που θα σου σκαλιστούν στα εγκεφαλικά αυλάκια και εκτός συγκεκριμένων στιγμών στα κομμάτια τους, ακουγόντουσαν κάπως μονοδιάστατοι. Από την άλλη βέβαια, οι τριγύρω μου δεν συμμερίζονταν τη νιχιλιστική μου άποψη και έδειχναν να απολαμβάνουν την εμφάνιση των Dekadent, αν κανείς σκεφτεί μάλιστα και πόσες οθόνες κινητών βιντεοσκοπούσαν τις κινήσεις τους.
Μια βόλτα εκτός χώρου για τις κακές μας συνήθειες ήταν απαραίτητες και ο χρόνος ως την έναρξη των Blackbraid αρκετός. Φωνές και μελωδίες αυτόχθονων Αμερικανών μας κάλεσαν πίσω και σύντομα το κουιντέτο από τις ορεινές περιοχές της Νέα Υόρκης πήρε θέση.
Ξεκινώντας με το “The Spirit Returns” από το “ΙΙ”, οι Blackbraid έδειξαν τα δόντια τους από το πρώτο δευτερόλεπτο με τον ιθύνοντα νου, Sgah’gahsowáh να βγάζει τόση ενέργεια που νόμιζε κανείς πως το μικροφωνικό σταντ που δεν αποχωρίστηκε ούτε λεπτό, δεν θα κατάφερνε να επιζήσει τη νύχτα.
Δεμένοι και αποφασισμένοι, μπόρεσαν να μεταφέρουν τις μνημειώδεις μελωδίες τους σε ένα κοινό που δεν σταμάτησε να κουνιέται. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός και δυναμικός σε ένταση, με μόνο αδικία την υπερκάλυψη του αυλού, ο οποίος όμως, έλαμψε στο ορχηστρικό “As the Creek Flows Softly By”. Τότε ήταν που σίγησε και το Κύτταρο και έχοντας κερδίσει τον σεβασμό όλων με την ονειρική τους εμφάνιση, τα πηγαδάκια σίγησαν για να ακουστεί το πνευστό όπως πραγματικά του έπρεπε.
Ο τυμπανιστής Johnny Valles σταθερός σε όλες τους τις διακυμάνσεις και μάλιστα, επιφερόταν σε windmill headbanging την ώρα των blast beats, ενώ το ζευγάρι της κιθάρας, με τον Eduardo Mora εξάρχων και ο David Meredith (μπάσο) είχαν το δικό τους κομμάτι στη γεμάτη σκηνική παρουσία των Blackbraid. H setlist σχεδον ισόποσα μοιρασμένη στα δυο εξαιρετικά τους album και μια εμφάνιση που επιβεβαίωσε τις φήμες πως το συγκρότημα αυτό είναι εξίσου σημαντικό και συναυλιακά.
Η λήξη της βραδιάς με το “Barefoot Ghost Dance on Blood Soaked Soil” ήταν ιδανική και όλοι θέλω να πιστεύω, έφυγαν το ίδιο ικανοποιημένοι με μένα. Οι Blackbraid δε, στάθηκαν στο πλάι της σκηνής μιλώντας με κόσμο, υπογράφοντας merch και βγάζοντας φωτογραφίες, ευγενέστατοι και προσγειωμένοι.
Πάντα τέτοια εύχομαι στους οικοδεσπότες της Demon’s Gate productions, με την υπέροχη υποδοχή στην είσοδο του venue. Ενθύμιο press pass, λίγοι δίνουν πια. Να τα λέμε αυτά!
Setlist
The Spirit Returns
The Wolf That Guides the Hunters Hand
Moss Covered Bones on the Altar of the Moon
The River of Time Flows Through Me
A Song of Death on Winds of Dawn
Twilight Hymn of Ancient Blood
As the Creek Flows Softly By
Sacandaga
Barefoot Ghost Dance on Blood Soaked Soil
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
51 
